သမီးေလးေရ ….
စာေရးဆရာ ေမာင္သာခ်ိဳက သမီးေလးဖတ္ဖို႔ ဆိုၿပီး စာေတြေရးတယ္။ အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္က
သမီးေလးနားဆင္ဖို႔ ဆိုၿပီး သီခ်င္း ဆိုတယ္။ ကဗ်ာဆရာ စိုင္းဝင္းျမင့္ကလည္း သမီးေလး ရြတ္ဖို႔
ကဗ်ာေတြဖြဲ႕တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ သမီးေလးေတြအတြက္ သူတို႔
တတ္ႏိုင္တဲ့အရာေလးေတြကို ေရးဖြဲသီကံုးစပ္ဆိုခဲ့ၾကတယ္ သမီးေရ……
@@@@@@@@@@@@@
ေဖေဖလည္း သမီးေလးအတြက္ တစ္စံုတစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့
ဆႏၵေလး ျပင္းျပေနမိတာေပါ့ကြယ္။ ခက္တာက ေဖေဖက ဆရာေမာင္သာခ်ိဳလိုလည္း
စာေရးမေကာင္းဘူး။ အဆိုေတာ္ထူးအိမ္သင္လိုလည္း သီခ်င္းေရးဖြဲ႕ၿပီး မသီဆိုတတ္သလို ကဗ်ာဆရာ
စိုင္းဝင္းျမင့္လိုလည္း ကဗ်ာမစပ္တတ္ဘူး သမီးရယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးအေပၚမွာထားတဲ့
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကေတာ့ သူတို႔ေတြ႕ထက္မသာရင္ေနမယ္ ေလွ်ာ့ေတာ့မေလွ်ာ့ပါဘူး။
ဒီစာေလးကို ေဖေဖေရးေနခ်ိန္မွာ သမီးေလးကေတာ့ သမီးေမေမရင္ခြင္မွာ အိပ္ေမာက်ေနေတာ့မွာပါ။
သမီးနဲ႔ ေဖေဖ ေဝးေနခ်ိန္ေတြမွာ ခံစားရတဲ့ လြမ္းတဲ့စိတ္ေလးေတြကို စာသားေလးေတြအျဖစ္
တတ္ႏိုင္သမွ် သီကံုးေရးဖြဲ႕ထားတာေတြပါ။ သမီးေလးကို ေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို
စာတစ္ပိုဒ္ျခင္းေရးၿပီး မွတ္ထားမယ္ေလ။ သမီးေလး စာေတြဖတ္ႏိုင္တဲ့
အခ်ိန္က်ရင္ ေဖေဖေရးထားတာေတြကို သမီးေလးကျပန္ဖတ္ျပ ေဖေဖက နားေထာင္မယ္ဆိုတဲ့
အေတြးေလးနဲ႔ ေရးျဖစ္တာပါ သမီးရယ္။ သမီးေလးကို သမီးေမေမရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တာေပါ့။
သမီးေလး ေမေမရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕က ေတာင္ဖီလာ၊ ျမစ္ကန္႔လန္၊ ေလယာဥ္ကြင္းႀကီး ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္မွာ
ရွိေနတဲ့၊ စာေရးဆရာေတြ ေရးဖြဲ႕တဲ့ အဆိုအရ ၿမိဳ႕သက္တမ္းႏွစ္ေပါင္း
တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေနၿပီဆိုတဲ့ ေယာသူေယာသားေတြရဲ႕ ၿမိဳ႕ကေလးေပါ့။ သမီးေလးကို ျမန္မာႏိုင္ငံ
လြတ္လပ္ေရးေန႔ရဲ႕ ေနာက္တစ္ရက္ျဖစ္တဲ့ ဇန္နဝါရီ ၅ ရက္ေန႔မွာေမြးခဲ့တာေလ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ
သမီးရယ္။
ဇန္နဝါရီ ၅ ရက္ေန႔ဟာ ျပာသိုလဆန္း ၅ ရက္ေန႔လည္း ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ေယာက်္ားမွာ ဝါဆို၊
မိန္းမမွာ ျပာသိုတဲ့ သမီးရဲ႕… ေရွးစကားပံု ေျပာပါတယ္။ ေယာက်ာ္းေလးဆိုရင္
ဝါဆိုလေမြးတဲ့ကေလးေတြက ေကာင္းသလို မိန္းကေလးဆို ျပာသိုလမွာ ေမြးတဲ့
ကေလးက ေကာင္းတယ္ဆိုၾကတာပါပဲ။ သမီးေလးမေမြးခင္ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔မွာ
သမီးေလး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ လူ႔ေလာကထဲ ေရာက္လာဖို႔ရာ ဆုေတာင္း လိုက္ၾကရတာ အေမာပါပဲ။
အမ္ထရာေဆာင္း ရိုက္ၿပီး မိန္းကေလးဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ေဖေဖဆုေတာင္း ျပည့္ခဲ့တာေပါ့။
သမီးေမေမက ဘာေလးရခ်င္လဲ ေမးေတာ့ ေဖေဖက မိန္းကေလးလိုခ်င္တယ္ေျပာလို႔ သမီးေမေမက
ဘာလို႔ ေယာက်ာ္းေလး မရခ်င္တာလဲလို႔ေမးတယ္။ သမီးေမေမမွာ သမီးေလးကိုယ္ဝန္ရွိစဥ္က သမီးရဲ႕
ဦးေလးငယ္ အိမ္မွာ အရမ္းေသာင္းက်န္းလြန္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြေလ…။ ေဖေဖက အိမ္မွာ
ဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ
မေသာင္းက်န္းဘူးဘူး…။ ဒီေတာ့ ေဖေဖေတြးမိတာက ဦးေလးငယ္ေနရာမွာ မိန္းကေလးသာဆို
ဒီလိုျဖစ္လာစရာ မရွိဘူးလို႔ေလ။ ၿပီးေတာ့ ေဖေဖ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြကို မေတြ႕ႀကံဳ မခံစားခ်င္ဘူး
သမီးရယ္။ သမီးေမေမကလည္း ဘာေလးပဲေမြးေမြး ခ်စ္ရမွာေပါ့ေနာ္လို႔ ေျပာတာေပါ့ကြယ္။ သမီးေလးကို
ဝမ္းနဲ႔လြယ္ၿပီး ေမြးရတဲ့ ေမေမကို သမီးပိုၿပီးခ်စ္သင့္ ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္ေနာ္။ ေဖေဖက
သမီးေလးအတြက္ လိုအပ္မဲ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြေလာက္ပဲ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တာ။ သမီးေမေမကေတာ့
သမီးေလးကို ကိုယ္ဝန္လြယ္ရခ်ိန္ကတည္းက
အစားေတြေရွာင္ရတာတစ္မ်ိဳး၊ ေအာ့အန္ၿပီး ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္ရတာ တစ္ဖံု ေတာ္ေတာ္ေလး
ဒုကၡေရာက္ရွာတာပါ။ ေဖေဖေျပာခ်င္တာက သမီးေလးဟာ မိဘရဲ႕ ေက်းဇူးတရားကို
မဆပ္ႏိုင္ရင္ေနပါေစ ေက်းဇူးေတာ့မကန္းပါနဲ႕လို႕ ေျပာခ်င္တာပါ။
သမီးေလးကို ေမြးကာနီးေတာ့ ေဖေဖတို႔ရြာကေန သမီးေမေမရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးဆီကို သြားခဲ့ၾကတယ္
သမီးရဲ႕။ သမီးရဲ႕ ဖိုးဖိုး၊ ဖြားဖြားေတြရွိတဲ့ၿမိဳ႕ေလးကိုေပါ့။ ေဖေဖေနတဲ့ ေနရာက ရြာဆိုေတာ့
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြက မျပည့္စံုသလို သမီးေမေမကလည္း သမီးဖိုးဖိုး၊
ဖြားဖြားေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ မီးဖြားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ေလ။ သမီးေမေမရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ေဖေဖတို႔
သမီးေလး ေမေမ့ဗိုက္ထဲမွာ ေနရတာ အဆင္ေျပမေျပ က်န္းမာေရးေကာင္းမေကာင္းေတြ သိႏိုင္ဖို႔
သားဖြားမီးယပ္ အထူးကု ဆရာဝန္မႀကီးရဲ႕ ေဆးခန္းမွာ သြားျပရတာေပါ့။ ဆရာဝန္မႀကီးက
နားၾကပ္ေလးနဲ႔
သမီးေမေမရဲ႕ ဗိုက္ကေလးကိုစမ္းၿပီး အေျခေနေကာင္းေၾကာင္း၊ အေနအထားမွန္ေၾကာင္းေျပာျပသလို
ဘယ္မွာေမြးမွာလဲေမးေတာ့ သမီးေမေမက ျပည္သူ႕ေဆးရံုႀကီးမွာ ေမြးမွာလို႔ ေျဖလိုက္တယ္။
ဆရာဝန္မႀကီးက စမ္းသပ္ခေတာင္းၿပီး သမီးေမေမကို ေသြးစစ္ခိုင္းလို႔
အျပင္ကေဆးခန္းတစ္ခုမွာ ေသြးသြားစစ္ရတယ္။ စမ္းသပ္ခနဲ႔ ေသြးစစ္ခ ေငြ
ငါးေသာင္းေလာက္ကုန္သြားတယ္သမီးရဲ႕…သမီး ဒီစာေလးကို ဖတ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ငါးေသာင္းဆိုတဲ့ ေငြဟာ
တန္ဖိုးနည္းေကာင္းနည္းေနေပႏိုင္မယ့္ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ေငြငါးေသာင္းဆိုတာ
သာမန္ဝန္ထမ္းေလးတစ္ဦးရဲ႕ တစ္လစာဝင္ေငြေပါ့။ ေဖေဖ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းေရးတဲ့ စာေလးတစ္ခုကို
သြားသတိရမိတယ္။ "ေလာကမွာ ေငြမရွိရင္ ေသတတ္တယ္"တဲ့ သမီးရဲ႕….။ ေဖေဖတို႔က အမ်ားႀကီး
မခ်မ္းသာေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ အဆင္ေျပလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့ သမီးရယ္။ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္တဲ့
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြက် ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔လည္း ေတြးမိရင္း ဆရာ့ရဲ႕ စာေလးကို သတိရသြားမိတာပါ။
ဆရာဝန္မႀကီးက ေနာက္တစ္ပတ္ျပန္လာျပဖို႔
ရက္ခ်ိန္းေပးလိုက္ျပန္တာေပါ့။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမလည္း ျပန္လာၿပီး ေနာက္ရက္မွာ ျပည္သူ႕ေဆးရံုႀကီးမွာ
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြကို ၾကည့္ရႈ႕ေပးတဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ သြားျပၾကျပန္တယ္။ ေဆးရံုႀကီးက
တာဝန္က်ဆရာ/မေတြက ဂရုတစိုက္ရွိၾကပါတယ္။ ရက္ခ်ိန္းျပည့္လို႔ သားဖြားမီးယပ္အထူးကု
ဆရာဝန္မႀကီးကိုသြားျပေတာ့ သူေျပာတဲ့ စကားေတြ နားထဲမွာ ၾကားေယာင္ေနမိတုန္းပဲ သမီးေရ။
"ေဆးရံုႀကီးမွာ ေမြးမယ္ဆိုရင္ သူနဲ႔ ေမြးရမွာ မဟုတ္ဘူး ေဆးရံုမွာ တာဝန္က်တဲ့
အကူဆရာ/မေလးေတြနဲ႔ ေမြးရမွာ သူတို႔ကို လက္ေတြ႔
သင္တန္းေပးတဲ့အေနနဲ႔ေပါ့…သူနဲ႕ေမြးခ်င္တယ္ဆိုရင္ အျပင္ေဆးခန္း( အမည္ေတာ့
မေရးျပေတာ့ပါဘူး)မွာ ေမြးပါတဲ့ သမီးရဲ႕..ဘယ္ေလာက္မွလည္း ကုန္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုပဲ။ ၿပီးေတာ့
ကေလးဆိုတာလည္း အၿမဲတမ္းေမြးေနတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ။ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ေနမွ
တစ္ခါေမြးရတာတဲ့ေလ…" သူေျပာတာလဲ ဟုတ္သလိုလိုပဲေပါ့…။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့အျမင္ကေတာ့
သူဒီလိုမေျပာသင့္ဘူး ထင္တာပဲ သမီးရဲ႕.. ဘယ္မွာ ေမြးေမြးေပါ့ေနာ္။
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေပးပါမယ္..စိတ္မပူပါနဲ႕ ဒါမ်ိဳး ေျပာသင့္တယ္ ထင္တာပါပဲ။
ကေလးဆိုတာကလည္း တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေနမွ တစ္ေယာက္ေမြးရတာပဲေလ..
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေဖေဖတို႔က လူေတြေလ ေခြးေတြ ဝက္ေတြမွ မဟုတ္တာ…. ေငြက ဘယ္ေလာက္မွ
ကုန္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုလည္း သူအိတ္ထဲကစိုက္ၿပီး အလကားခြဲေပးလိုက္ေပါ့။ သူက ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္မွာ
တိုက္ႀကီးကို ဟီးလို႔.. တိုက္ႀကီးေရွ႕မွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားႀကီးကလည္း
အေရာင္တလက္လက္နဲ႔ေပါ့…ေဖေဖ့မ်က္စိထဲမွာေတာ့ ဆရာဝန္မႀကီးကို လက္က ဓားတရမ္းရမ္းနဲ႔
ပါတာအကုန္ထုတ္ဆိုၿပီး ေျပာေနတဲ့ ဗီဒီယို ရုပ္ရွင္ေတြထဲက
လူဆိုးဗိုလ္ႀကီးလို ျမင္ေနထင္ေနမိေတာ့တာ… ေဖေဖတို႔ ရြာေလးက တိုက္နယ္ေဆးရံုမွာ
တာဝန္က်သြားတဲ့ ဗိုက္နာတဲ့ လူနာဆိုရင္ ခြဲခြဲေနလို႔ ဓားဆရာဝန္ေခၚတဲ့
ဆရာဝန္မ်က္ႏွာကိုလည္း ျမင္ေယာင္ေနမိေတာ့တာပါပဲ….။သူေျပာတဲ့ ေဆးခန္းမွာ ေမြးခဲ့တဲ့
သူေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ခြဲေမြးတဲ့ လူဆိုရင္ ခြဲတဲ့ေန႔တစ္ေန႔ထဲ ေလးသိန္းခြဲကုန္သတဲ့ …ေဖေဖ ဘုရား
တမိေတာ့တာပါပဲ..။ ၿပီးေတာ့ ေဆးခန္းမွာ ဆိုရင္ ရိုးရိုးမေမြးေပးဘူးတဲ့ ခြဲေမြးေပးတာခ်ည္းပဲတဲ့ သမီးရယ္။
အခြဲမခံခ်င္တဲ့ သမီးေမေမကေတာ့ ရိုးရိုးပဲ ေမြးမယ္ ေဆးရံုႀကီးမွာပဲ တက္ေမြးမယ္ေျပာေတာ့
ဆရာဝန္မႀကီးက
သိပ္မၾကည္ခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ေနာက္တစ္ပတ္ထပ္ခ်ိန္းျပန္တယ္။ ေဖေဖတို႔လည္း ေဆးရံုႀကီးမွာ
မွန္မွန္ျပေနတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ တစ္ရက္က်ေတာ့ သမီးေမေမက
ဗိုက္နာသလိုျဖစ္လာလို႔ ေဆးရံုႀကီးကိုသြားၾကတယ္ သမီး… မွတ္မွတ္ရရ
တနဂၤေႏြေန႔ႀကီးေပါ့။ ေဆးရံုႀကီးေရာက္ေတာ့ ျပင္ပလူနာ႒ာနမွာ ျပဖို႔ ေဆးရံုစာအုပ္ေလးထပ္ၿပီး ေစာင့္ေနၾကရတယ္။ ေဖေဖတို႔ ေဆးရံုႀကီးကို
သြားတယ္ဆိုတာကလည္း ဗုဒၶဟူးေန႔တိုင္း သမီးေမေမကို ၾကည့္ရႈ႕ေပးေနတဲ့ ဆရာ/မေလးေတြက
ဗိုက္နာတဲ့ အခ်ိန္ ေဆးရံုလာခဲ့ဖို႔ မွာထားလို႕ေလ… ေဖေဖတို႔ အလွည့္က်လို႔ ဆရာဝန္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔ဝင္ၾကေတာ့
သူနာျပဳဆရာမေလးက ေမးလို႔ သမီးေမေမက ကၽြန္မ ဗိုက္နည္းနည္းနာလာလို႔ပါ ေျပာေတာ့..
သူနာျပဳဆရာမက ဘာေျပာတယ္ထင္လည္း သမီးရဲ႕…. အျပင္မွာ ေဆးခန္းထိုင္တဲ့ သားဖြားမီးယပ္
အထူးကု ဆရာဝန္မႀကီးဆီမွာ သြားျပလိုက္ပါ..သူက ေဆးရံုတက္ခိုင္းရင္
လာတက္လိုက္ပါတဲ့..ဒီေနရာက ျပင္ပလူနာ႒ာနဆိုေတာ့ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ အတြက္ မပါဘူးဆိုပဲ ...
အံ့ၾသလို႔ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ… ဗိုက္နာတယ္ဆိုရင္ ေဆးရံုကို လာခဲ့ပါဆိုလို႔ သြားလိုက္တဲ့ လူနာကို
အျပင္ေဆးခန္းမွာ ျပန္ျပခိုင္းတယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့ သမီးေရ.. ေဖေဖတို႔ကလည္း
သမီးေလးအတြက္ စိုးရိမ္ေသာကနဲ႔ ပူပန္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ သူနာျပဳဆရာမေလး ေျပာတဲ့အတိုင္း
ဆရာဝန္မႀကီးရဲ႕ ေဆးခန္းကို ေျပးၾကရျပန္တာေပါ့… ေဖေဖကေတာ့ ျပည္သူ႕ေဆးရံု (
ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မ်ား
မပါ) ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ တင္လိုက္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ…. ဆရာဝန္မႀကီးဆီေရာက္ေတာ့ ဘယ္မွာေမြးမွာလဲ
ထပ္ေမးျပန္ေရာ.. ေဆးရံုးႀကီးမွာ ေမြးမွာလို႔ ေျဖေတာ့ .. နားၾကပ္ေလးနဲ႔ ဗိုက္ကေလးကို ေထာက္ၿပီး
မစမ္းေတာ့ဘူး သမီးရဲ႕… ေဆးရံုေပးထားတဲ့ လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္ေလးထဲမွာ "ေဆးရံုႀကီးမွာ
ရိုးရိုးေမြးမည္" လို႔ ေရးၿပီး
လက္မွတ္ေလးထိုးေပးလိုက္တယ္။ ေဆးရံုတက္ခ်င္တက္လို႔ရၿပီတဲ့ေလ…။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမလည္း
မေက်မနပ္နဲ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကတာေပါ့…။ ေဖေဖတို႔ မေက်နပ္တာကို သိလိုလား မသိဘူး ဗိုက္ထဲက
သမီးေလးက ျပန္ၿငိမ္ၿပီး သမီးေမေမဗိုက္နာတာ သက္သာသြားျပန္လို႔ ေဆးရံုလည္း သြားမတက္ျဖစ္ဘူး ။
သမီးေမေမနဲ႔ ေဖေဖ သမီးေလးကို မီးဖြားဖို႔ တိုင္ပင္ရတာေပါ့။ ဆရာဝန္မႀကီးေျပာတဲ့
အျပင္ေဆးခန္းဆိုရင္ ေဖေဖတို႔ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္တာသလို ေဆးရံုႀကီးမွာ ေမြးဖို႔ဆိုတာလည္း
အေျခအေနက
သိပ္မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး .. တျခားသားဖြားမီးယပ္ဆရာဝန္ ရွိေသးလားဆိုၿပီး စံုစမ္းရျပန္တာေပါ့။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ စစ္ေဆးရံုမွာ တာဝန္က်ေနတဲ့ ေမ့ေဆးအထူကု
ဆရာဝန္ႀကီးဆီေရာက္သြားရတယ္ သမီးရဲ႕…။ ဆရာဝန္ႀကီးဆိုေပမယ့္ အသက္က ေဖေဖတို႔နဲ႕
အတူတူေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္ရတာပဲ…။ ဆရာဝန္ႀကီးက ေသေသခ်ာခ်ာ
စမ္းသပ္ၿပီး။ ေနာက္တစ္ပတ္ထပ္ခ်ိန္းတာေပါ့။ စမ္းသပ္ခဆိုတာကလည္း ဆရာဝန္မႀကီးကိုေပးရတဲ့
စမ္းသပ္ခထက္ သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ပဲ ေပးရတယ္။ ၾကားထဲမွာ ဗိုက္နာရင္ သူ႔ကို ဆက္သြယ္ဖို႔
ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔
လိပ္စာကတ္ေလးပါ တစ္ခါတည္း ေပးလိုက္တာေပါ့။ ေနာက္တစ္ပတ္ရက္ခ်ိန္းေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္က
အမ္ထရာေဆာင္းျပန္ရိုက္ခိုင္းျပန္တယ္။ အမ္ထရာေဆာင္းအေျဖရလာေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီးက
စစ္ေဆးရံုႀကီးမွာပဲ တာဝန္က်ေနတဲ့ သားဖြားမီးယပ္အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီးနဲ႕ ဆက္သြယ္ေပးလို႔
သြားျပရျပန္ေရာ… အမ္ထရာေဆာင္းအေျဖကိုၾကည့္ၿပီး ဆရာဝန္ႀကီးက ရိုးရိုးေမြးလို႔
မလြယ္ေလာက္ဘူးေျပာတယ္.. ၿပီးေတာ့ အမ္ထရာေဆာင္းထဲက အျဖဴကြက္ေလးတစ္ခုကိုလည္း
သေဘာသိပ္မက်သလို.. သမီးေမေမကလည္း ေသြးတိုးေနတာတဲ့ေလ....
သူကလည္းသင္တန္းတက္ေနတာမို႔ သမီးေမေမေမြးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမရွိရင္
အခက္အခဲေတြ႕မွာစိုးတယ္လို႔လည္း ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပၿပီး ဇန္နဝါရီ ၅ ရက္ေန႔ တနဂၤေႏြေန႔မွာ
ခြဲေမြးေပးမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေဖေဖတို႔လက္ခံလိုက္ရတာေပါ့ ။ တနဂၤေႏြေန႔ ခြဲေမြးမွာဆိုေတာ့
စေနေန႔ညေနမွာ ေဆးရံုတက္ရတယ္ေလ… ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီး မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ႕ ကုတင္ ၁၀၀
လို႔ ေခၚၾကတဲ့ စစ္ေဆးရံုႀကီးကိုေလ… စစ္ေဆးရံုဆိုတာက ႏိုင္ငံ့တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့
စစ္သားႀကီးေတြ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ေဆးကုသေပးတဲ့ ေဆးရံုေပါ့….။ ေဆးရံုေရာက္
လူနာစာရင္းသြင္းၿပီး ေနရမဲ့ အခန္းကို လိုက္ျပတယ္။ ေဆးရံုကို သမီးရဲ႕ ဖြားဖြားေလး၊ ဘေဒြးငယ္နဲ႔
တီတီေလးတို႔က လိုက္ပို႔ေပးၾကတယ္…။ သမီးေလးရဲ႕ ဖိုးဖိုး၊ ဖြားဖြားေတြက လယ္မွာ
စပါးသိမ္းေနၾကတာမို႔
မလိုက္လာႏိုင္ဘူးေလ။ ညမိုးခ်ဳပ္ခါနီးမွ သမီးဖြားဖြားေရာက္လာတယ္။ ေဆးရံုမွာ သမီးေမေမ၊ ေဖေဖ၊
ဖြားဖြားတို႔ အိပ္ၾကရတာေပါ့။ စေနေန႔က ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၆၆ ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေလ…
စစ္ေဆးရံုႀကီးရဲ႕ အနားက အားကစားကြင္းႀကီးမွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔
အထိမ္းအမွတ္ ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ေတြ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ က်င္းပတယ္ သမီးရဲ႕….
လႊတ္လပ္ေရးေန႔ဆိုတာက ေဖေဖတို႔ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး သူကၽြန္ဘဝက လႊတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ေန႔ေပါ့
သမီးရယ္။ လႊတ္လပ္ေရးေန႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြကို ေဖေဖတို႔ ငယ္ငယ္ေလးက က်င္းပၿပီး
မက်င္းပျဖစ္တာ ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲႀကီးေပါ့… ညပိုင္းမွာေတာ့
ဇာတ္အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ၊ ေခတ္ေပၚ အဆိုေတာ္ေတြရဲ႕ (ရဲရင့္ေအာင္၊ဗ်ဴဟာ၊…..)သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြနဲ႔
ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး စည္ကားေနတာေပါ့။ ညာဥ့္နက္တဲ့အထိ ေဖေဖ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး
သမီးေရ…။ ေနာက္တစ္ရက္ေရာက္ရင္ သမီးေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ရေတာ့မွာ
မဟုတ္လား….။ ေဖေဖ ရင္ခုန္ေနသလို ဝမ္းလည္းသာမိပါတယ္…ၿပီးေတာ့ သမီးေလး ေဘးမသီရန္မခ
က်န္းမာစြာနဲ႔ လူ႔ေလာကႀကီးထဲကို ေရာက္လာႏိုင္ပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ဇန္နဝါရီလ ၅ ရက္
နံနက္ ၈ နာရီ ၃၈ မိနစ္မွာ သမီးေလးဟာ လူ႕ေလာကႀကီးထဲကို ေဖေဖတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ဆုေတာင္းတဲ့
အတိုင္း ေဘးမသီရန္မခ က်န္းမာစြာနဲ႔ ေရာက္ရွိလာတာေပါ့…။ သူနာျပဳဆရာမေလးက
အႏွီးအျဖဴေလးနဲ႔ ေထြးထားတဲ့ သမီးေလးကို ေဖေဖ့လက္ထဲ ထည့္ေပးရင္း ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဝဝတုတ္တုတ္
ခ်စ္စရာႀကီး ကေလးအေဖေရတဲ့……ခြဲေမြးလိုက္တာ မွန္သြားတယ္..ကေလးကထြားသလို..
အခ်င္းကလည္း ကေလးလည္ပင္းမွာပတ္ေနတာ ရိုးရိုးေမြးရင္လည္း မလြယ္ေလာက္ဘူး..
လို႔ေျပာျပတယ္..။ သမီးေလးရဲ႕ ကိုယ္အေလးခ်ိန္က ၉ ေပါင္ ၆ ေအာင္စ ရွိတယ္ေလ… ဝေနတာမို႔
ကေလးအထူးကု ဆရာဝန္က ေသြးခ်ိဳ၊ ဆီးခ်ိဳရွိေနမွာ စိုးလို႔ ေမြးကာစ သမီးေလးရဲ႕
ဖေနာင့္ေလးကို ေသြးေဖာက္ၿပီး စစ္ရေသးတယ္….။ ဘာမွမေတြ႕ဘူးလို႔ ဆရာမေလးကေျပာမွ
သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္ သမီးေရ…. ေဖေဖေျပာခ်င္တာက တကယ္လို႔ သမီးအရြယ္ေရာက္လာတဲ့
အခ်ိန္မွာ ေဖေဖတို႔ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ သားဖြားမီးယပ္ အထူးကု ဆရာဝန္ႏွစ္ေယာက္ထဲက
ဘယ္ဆရာဝန္လိုမ်ိဳး ျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတာ သမီးေလးစဥ္းစားႏိုင္ဖို႔ပါ။ ဒီလိုေျပာလို႔ သမီးေလးႀကီးလာရင္
ဆရာဝန္မႀကီး ျဖစ္ရမယ္လို႔ ေဖေဖဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဆရာဝန္မွ မဟုတ္ဘူး ဘယ္လိုလူပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္က်ိဳးတစ္ခုတည္းကိုပဲ မၾကည့္နဲ႔လို႔ေျပာခ်င္တာပါ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ
သူတစ္ပါးအေပၚမွာ ဘယ္လိုထိခိုက္ခံစားရမႈေတြ ရွိသြားႏိုင္မလဲဆိုတာလည္း ေတြးရမွာေပါ့ သမီးရယ္။
ကိုယ့္ကိုအားကိုးလို႔ေရာက္လာတဲ့ သူေတြကို ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အသံုးခ်ဖို႔ပဲ စဥ္းစားတာမ်ိဳး ၊
ကိုယ့္အတြက္ အသံုးမဝင္ရင္ အဖက္မတန္သလို ေျပာဆိုဆက္ဆံတာမ်ိဳးေတြ ေရွာင္ရွားပါ။ ေဖေဖကေတာ့
သမီးေလးကို ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေဖာ္ေရြၿပီး လူတိုင္းကို ၿပံဳးရႊင္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔
ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းစြာ ေျပာဆိုတတ္တဲ့ သမီးေလး ျဖစ္ေစခ်င္တာပဲ သမီးရယ္…..။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ.......
