ဆက္သြယ္ေရးက က်ပ္ငါးေထာင္ထက္နည္းသည့္ ေငြျဖည့္ကတ္မ်ား ေရာင္းခ်မည္ ----

ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းမွ မုိဘုိင္းဖုန္းအသံုးျပဳသူမ်ားအဆင္ေျပေစရန္အတြက္ တန္ဖိုးနည္းေငြျဖည့္ကတ္မ်ား ထုတ္လုပ္၍ ေရာင္းခ်ေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရိွ သည္။

ယေန႔ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ ဘုရားႀကီးေက်ာင္း တရားပြဲ

ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန ့တရားပြဲစဥ္အမွတ္

(၁၀)ဓမၼကထိကဆရေတာ္. အမရပူရျမိ ု ့

မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတိုက္. စာခ်ဆရာေတာ္

ဗဟုဇနဟိတဓရ. အရွင္ဣႏၵာေလာကာလကၤာရ  

ဓမၼဒါနအလွဴရွင္ ေမာ္လူးျမို့ (ဦးေကာင္း)

ေဒၚခင္ဝင္း မိသားစု. ေဒၚမူမူ. မဟာမိတ္မိ

သားစု ေဒၚေထြးမိသားစု   

အင္း အိုင္ ခါးလွည့္ လက္ဖြဲ႕ မႏၲရား ဟူသည္ = မွတ္သားစရာေလးမို႔ တင္ေပးလိုက္တယ္

အင္း အိုင္ ခါးလွည့္ လက္ဖြဲ႕ မႏၲရား ဟူသည္
==============================
(၁) အင္း - အကြက္မွန္ခ်၍ ဂဏန္းေရးသြင္းေသာ အရာ၀တၳဳကိုေခၚဆိုသည္။
(၂) အိုင္ - အကြက္မွန္ခ်၍ စ-ဓ-ဗ-၀ စသည္ အကၡရာ ေရးသြင္းထားသည့္အရာကိုဆိုသည္။
(၃) ခါးလွည့္ - ေရႊျပား ေငြျပား ထန္းရြက္ ေပရြက္စသည္တို႔၌ စာတန္းေရး၍ ခါး၌ပတ္စည္း
ရသည့္အရာကိုဆိုသည္။
(၄) လက္ဖြဲ႕ - အင္း အိုင္ အျပားအခ်ပ္ကိုလိပ္၍ ေခါက္၍ ႀကိဳးျဖင့္ဖြဲ႕ေဆာင္ရေသာအရာကို ဆိုသည္။
(၅) မႏၲရား - ေၾသာင္း အစထား၍ ရြတ္ဆို မန္းမႈတ္ရေသာအရာ၊
ဥပမာ "ေၾသာင္း ဒူေရ ဒူေရ သြာဟ" စသည္မ်ိဳး။
(၆) မႏၲာန္ - ဥံဳ= အစခံ၍ ရြတ္ဆိုမန္းမႈတ္ရသည့္အရာမ်ိဳး၊
ဥပမာ- "ဥံဳ စြာရတီက် ေမ မာတာ" စသည္။
(၇) ဂါထာ - ဥံဳ ေၾသာင္း မပါေသာ ရြတ္ဆိုမႈ။
ပရိတ္ၾကီး(၁၁) သုတ္-သမၺဳေဒၶဂါထာ၊ ဒိ၀ါ တပတိ စေသာ ဂါထာတုိ႔သည္ ဥဳံ ၊ ေၾသာင္း စသည္ မပါေသာေၾကာင့္ သံသယ ရွင္းရွင္း ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ ေကာင္း၏။ အထူးအဆန္း အသစ္အဆန္း အေနျဖင့္ အမ်ားသူငါ မရဖူး မၾကားဖူးေသာ ဂါထာမ်ားကိုသာ ရြတ္ရန္ စိတ္၀င္စားၾကေသာ သူမ်ား သတိမူၾကပါကုန္။
ဂါထာ ေရွ႕၌ျဖစ္ေစ ၊ေနာက္၌ျဖစ္ေစ ဥဳံ - ေၾသာင္း စသည္ ေတြ႔ျမင္ပါက ဘုရားေဟာ ဂါထာ မဟုတ္ဘဲ ေလာကီ ၀ိဇၹာပညာရွင္တို႕ ေလာကီအက်ိဳးအတြက္ ေရးသြင္းခဲ့ေသာ အစီအရင္ဂါထာမ်ားျဖစ္ေပသည္။
အင္းကန္းျခင္း ၇-ပါး
အင္းကြက္ထဲ၌ အင္းဆန္သြင္းေသာအခါ ေအာက္ပါအျပစ္ ၇-ပါးေၾကာင့္ အက်ိဳခံစားခြင့္တန္ခိုးအာနိသင္မရွိ၊ အင္းသည္ သူကန္းသဖြယ္ျဖစ္သြားသည္ဟူ၏၊
(၁) နကၡတ္ မမွန္ျခင္း၊
(၂) အင္းဆန္ဂဏန္းအကၡရာ မမွန္ျခင္း၊
(၃) အင္းသြား အလွည့္ မမွန္ျခင္း၊
(၄) အကၡရာဂဏန္း မညီမတန္းျခင္း၊
(၅) ကိုယ္၀န္ေဆာင္မသန္႔ရွင္းသူတို႔ ကိုင္ျခင္း၊
(၆) အင္းခ်သူ၏ကိုယ္လက္ မသန္႔ရွင္း ညစ္ပတ္ျခင္း၊
(၇) ဂါထာဗႏၶ မမွန္ျခင္း။
အင္းက်ိဳးျခင္း ၇-ပါး
အင္းခ်စဥ္ အျပစ္ ၇-ပါးေၾကာင့္ အင္းက်ိဳးပ်က္သြားသည္ဟူ၏၊
(၁) လူေနရာေရႊ႕ျခင္း၊ ဣရိယာပုထ္ေျပာင္းလဲျခင္း၊
(၂) စကားေျပာျခင္း၊ ေတးသီ ေလခြၽန္ျခင္း၊
(၃) လူးလဲလွယ္၍ စီစဥ္ျခင္း၊
(၄) စီရင္မၿပီးဆုံးခင္ ထ၍သြားျခင္း၊
(၅) အင္းအံုျပတ္ျခင္း၊
(၆) စတုရန္း ၄-မ်က္ႏွာမ်ဥ္းမတားမီ အတြင္းမ်ဥ္းမ်ားကိုတားျခင္း၊
(၇) အင္းေပါင္ေရႊ႕ျခင္း။
အင္းခ်သူ အဂၤါ ၈-ပါး
ဤအဂၤါရွစ္ပါးျပည့္စံုမွသာလွ်င္ ထူးျမတ္လြန္ကဲေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးဂုဏ္ထူး လာဘ္ျမတ္တို႔ကို ေပးစြမ္းႏိုင္သည္ ဟူ၏၊
(၁) မိမိစီရင္ေသာအင္းကို ယံုၾကည္ေလးျမတ္ျခင္း၊
(၂) ေကာင္းေသာအလိုဆႏၵ ၀ီရိယရွိရျခင္း၊
(၃) ေကာင္းမွန္ေသာအသိဥာဏ္ ပညာရွိရျခင္း၊
(၄) အစီအရင္ကို အရိပ္ျဖင့္မကြယ္ရျခင္း၊
(၅) တစ္စံုတစ္ခုေသာ ဒြါရကိုမပိတ္ရျခင္း၊
(၆) စကားမေျပာရ၊ အျခားသို႔လွည့္မၾကည့္ရျခင္း၊
(၇) မၿပီးခင္ ေခတၱခဏမွ် ထ၍မသြားရျခင္း၊
(၈) မိမိစီရင္ေနေသာအင္းမွ တစ္ပါးသို႔ အာ႐ံုမ်ားကို
မေတြးေတာရျခင္း။
အင္းေပါက္ျခင္း ၇ ပါး
ေပါက္ထြက္ေနေသာအင္းကား တန္ခိုးမရွိ တတ္ဟူ၏၊
(၁) အင္းေဘာင္ခ်င္းမထိစပ္ျခင္း၊
(၂) အင္းေဘာင္အင္းကြက္ကို မ်ဥ္းေဖါက္ထြက္ေနျခင္း၊
(၃) အင္းခ် မမွန္ျခင္း၊
(၄) အင္းေဘာင္ႏွင့္ အင္းဆံ ထိစပ္ေနျခင္း၊
(၅) ဂဏန္းေထာင့္ မကိုက္ျခင္း၊
(၆) အကၡရာမပီသ မမွန္ျခင္း၊
(၇) အင္းကြက္ခ် မညီျခင္း။
ဘားနဒ္ ပိဋကတိုက္ ေလာကီပရပိုဒ္ တစ္ေစာင္မွ ဘားမဲ့ ေလာကီက်မ္းကိုညႊန္းသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ယံုေသာ္ရွိ မယံုေသာ္ရွိ မိမိတို႕ ကိုယ္ပိုင္အျမင္သာျဖစ္ျပီး ဗဟုသုတ ရစိမ့္ေသာငွာတင္ေပးျခင္းပါသည္။
ကိုးကား- ဘားမဲ့ေလာကီက်မ္း

Aye Chan Mon Credit To;The Express Times

ေခြးျဖစ္သြားတဲ့ ည....

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည့္ ညတြင္ အေတြးမ်ား ေယာက္ယက္ခတ္စြာျဖင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္သည့္

က်ေနာ့္အေတြးမ်ားသည္ ဟိုမွသည္သို႔ ကူးလူးပ်ံသန္း ေျခဆန္႔ေနၾကေပသည္။ မနက္ျဖန္တြင္

ေတာ္သလင္းလျပည့္ ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔ပင္..... ေကာင္းကင္ကို ေမာ္ၾကည့္မိေတာ့

ေကာင္းကင္ျပာျပာမွာ လမင္းႀကီးက ထိန္ထိန္သာေန၏။ ေႀသာ္...လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္က ဒီလိုအခ်ိန္

ဒီလိုညတစ္ညကို က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာ သတိရလာမိေတာ့သည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္...ဟုတ္ပါသည္....

လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္က ယခုလိုည......
လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္က က်ေနာ္ဟာ က်ဴရွင္ဆရာတစ္ေယာက္ပါ။ ေဘာ္ဒါေဆာင္တစ္ခုကို

သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးနဲ႔ စပ္တူဖြင့္ၿပီး စာသင္ျခင္းအလုပ္ကို လုပ္ေနခဲ့တဲ့ေကာင္ေပါ့။ ရြာက လူႀကီးတစ္ဦးက

က်ေနာ့္ကို ေတြ႔တိုင္း ရိုက္စားေကာင္တဲ့ေလ..... အေဆာင္လာထားတဲ့ ကေလးေတြကို ရိုက္လည္း

ရိုက္ေသးတယ္ ပိုက္ဆံလည္း ရတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ရိုက္စားလို႔ ေခၚတာပါ။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္

က်ေနာ္စာသင္ခဲ့တဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဘယ္ေက်ာင္းသား/သူကိုမွ သင္ၾကားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး

ရိုက္ႏွက္တာမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါ။ က်ေနာ္နဲ႔ စာအတူသင္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ သူက

ရိုက္တယ္ဆိုတာ ရိုက္ခ်င္လို႔မွ မဟုတ္တာ ကေလးေတြ စာရေအာင္ စာက်က္ေအာင္ ရိုက္ေပးရတာပဲတဲ့။

သူကို က်ေနာ္ျပန္ေျပာျဖစ္တာက က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကတည္း မိဘေတြရဲ႕ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမမႈကို

အၿမဲခံခဲ့ရတဲ့သူပါ။ ေနာက္ေက်ာင္းေနေတာ့လည္း အရိုက္ၾကမ္းတဲ့ ဆရာနဲ႔ႀကံဳရျပန္ေရာ.... ဒါေၾကာင့္

က်ေနာ္ စာသင္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမျခင္းဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို

ေတာ္ေတာ္ေလး မုန္းတီးေနပါတယ္လို႔ ျပန္ေျပာမိတာပါ။ စာအတူသင္ၾကတဲ့ ဆရာ/မေတြၾကားမွာ

က်ေနာ္ဟာ လူထူးလူဆန္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ကေတာ့

တတ္ႏိုင္သေလာက္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ကိုယ္ေပးႏိုင္သေလာက္ ေပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။

စာသင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ဆို အၿမဲေပ်ာ္ေနခဲ့ရတာ....။ ဒါေပမယ့္ ဘဝဆိုတာက ျဖစ္ခ်င္သလို

ျဖစ္လာတတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ...။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ ဒီေန႕ညလို အခ်ိန္ေပါ့.... ေနာက္ရက္ကို

ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ဆိုေတာ့ အေဆာင္မွာ ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား/သူေတြကို

နားရက္တစ္ရက္ေပးလိုက္တာမို႔ က်ေနာ္တို႔ စာသင္ဆရာေတြအတြက္လည္း နားရက္ရတယ္ဆိုပါေတာ့။

 က်ေနာ္တို႔ ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ စာသင္တဲ့ ဆရာက သံုးေယာက္ရွိပါတယ္... က်ေနာ္ရယ္၊

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ေနာက္ဆရာတစ္ေယာက္ရယ္ေပါ့။ နားရက္ဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး

နားမယ္ဆိုၿပီး ညေနပိုင္းကို ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အခန္းထဲမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ ၿငိမ့္ေနတာေပါ့...။ ညေန ၆

နာရီခြဲေလာက္က်ေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းဆရာက ေရာက္လာပါတယ္။ ညကို ေသာက္ပြဲေလး

လုပ္ရေအာင္ဆိုၿပီး လာေခၚတာပါ။ က်ေနာ္ဆိုတာကလည္း ေသာက္ၿပီဆိုရင္ အန္လစ္မစ္ဆိုေတာ့

မေသာက္ခ်င္ပါဘူး။  အခါတိုင္းကေတာ့ ျငင္းခဲပါတယ္။ လာေခၚရင္လိုက္သြားၿပီး

ေသာက္လိုက္တာပါပဲ....။ ေသာက္မိရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ နည္းနည္းနဲ႔ နားတယ္မရွိ... အန္လစ္မစ္....

ေအာ့တဲ့ အန္တဲ့အထိ  ေသာက္လံုးႀကီးတတ္တာမို႔ပါ။ ေသာက္လံုးႀကီးေပမယ့္ ျပႆနာေတာ့

မရွာတတ္ပါဘူး။ ခက္တာက က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ။ သူက မူးလာရင္ ဘဝႀကီးနဲခ်ီၿပီး စကားလံုး

အႀကီးႀကီးေတြ ေျပာတတ္တာရယ္... ေနာက္တစ္ခုက ေသာက္မဲ့ေနရာကလည္း

ေဘာ္ဒါေဆာင္ထဲမွာဆိုေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ေတြးမိတာရယ္ေၾကာင့္ပါ။ မေသာက္ခ်င္ဘူး ျငင္းေပမယ့္

သူက အားလံုးစီစဥ္ၿပီးၿပီ လိုက္သာလိုက္ခဲ့ေတာ့ဆိုၿပီး ေခၚလို႔ က်ေနာ္လည္း လိုက္ခဲ့ရတယ္ ဆိုပါစို႔။

လမ္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ကသူ႔ကို က်န္တဲ့ဆရာတစ္ေယာက္ကိုေရာ သြားေခၚရေအာင္ဆိုၿပီး က်န္တဲ့

ဆရာကို သြားေခၚၾကပါတယ္။ ဟိုဆရာကလည္း မလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ က်ေနာ္ဇြတ္အတင္းေခၚလို႔

လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။ အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေကာင္က အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးသားျဖစ္ေနတယ္...

ဟိုက္ေကာ္မရွင္တစ္လံုး၊ အခ်ိဳရည္ဘူး၊ အကင္၊ ၾကက္သားေၾကာ္၊ လိေမၼာ္သီး၊ ပန္းသီး စံုလို႔ေပါ့။

ေဘာ္ဒါေဆာင္က က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ လုပ္ထားတာပါ။ အိမ္တစ္ဝင္းထဲကို အေဆာက္အဦး

သံုးခု.... အေရွ႕အေနာက္တန္းထားတဲ့ အေဆာက္အဦးကႏွစ္ခု ေတာင္ေျမာက္တန္းထားတဲ့

အေဆာက္အဦးက တစ္ခု.... အေရွ႕အေနာက္တန္းထားတဲ့ အေဆာက္အဦးႏွစ္ခုမွာ တစ္ခုက

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းဆရာနဲ႔ သူ႔အေဖ ေနၾကတဲ့ အေဆာက္အဦးျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုကေတာ့

အေပၚထပ္မွာ ေက်ာင္းသူေတြ ေနၾကၿပီး၊ ေအာက္ထပ္မွာေတာ့ စာသင္ခန္းပါ။ ေနာက္

ေတာင္ေျမာက္တန္းထားတဲ့ အေဆာက္အဦးကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ အေပၚထပ္မွာေနၿပီး

ေအာက္ထပ္ကေတာ့ စာသင္ခန္းပါပဲ။ အေဆာင္ပိတ္ထားမို႔ က်ေနာ္တို႔ သံုးေယာက္ အေရွ႕

အေနာက္တန္းထားတဲ့ အေဆာက္အဦးက စာသင္ခန္းေလးထဲမွာ ဝိုင္းဖြဲ႕ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႕

ဆရာကေတာ့ သိပ္မေသာက္ခ်င္တာမို႔ အျမည္းမ်ားမ်ားစားေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့

တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ဆက္ခ်ေနလို႔ ဒီအတိုင္းသြားရင္ ဒီေကာင္ေမွာက္ေတာ့မွာပဲဆိုတဲ့ အသိနဲ႔

က်ေနာ္လည္း သူနဲ႔အၿပိဳင္ ခြက္ဆင့္ေသာက္ပါေတာ့တယ္။ က်န္တစ္ေယာက္ကေတာ့

နည္းနည္းပဲေသာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေျပာတာေတြ နားေထာင္ေပးေနတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ေျပာတာေတြ

ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္လည္း နားေထာင္သူေနရာမွာ ပါေနတာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ဝိုင္းမွာ ေျပာသူက

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း၊ နားေထာင္သူက က်ေနာ္နဲ႔ က်န္တစ္ေယာက္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါမွာ က်ေနာ္က

ဝင္ဝင္ေျပာတာမို႔ စကားေျပာသူေရာ နားေထာင္သူပါ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုပါစို႔။ ေသာက္ရင္းစားရင္း

ေထြရာေလးပါးေျပာေနၾကရင္း အခ်ိန္က ညဆယ္နာရီနားကပ္လာပါၿပီ... ဟိုက္ေကာ္မရွင္ပုလင္း တစ္ဝက္

က်ိဳးခ်ိန္မွာေတာ့.... ေရခ်ိန္လည္းေတာ္ေတာ္ေလး ရလာၾကၿပီမို႔ .... က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက "ေဟ့ေကာင္

ဘဝဆိုတာႀကီးကို မင္းဘယ္လိုျမင္သလဲ"လို႔ ေမးလာပါတယ္။ က်ေနာ္စိတ္အညစ္ဆံုးက

အရက္ေသာက္ၿပီး ဘဝအေၾကာင္းေတြ၊ တရားအေၾကာင္းေတြ ေျပာတာမ်ိဳးကို မႏွစ္သက္ဆံုးပါပဲ။

က်ေနာ့္ဘဝမွာ အရက္ဆိုတာကို စိတ္ညစ္လို႔ဆိုၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ မေသာက္ခဲ့ဘူးပါ။ ေပ်ာ္လို႔၊

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုျဖစ္ၾကလို႔ေသာက္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ ေသာက္ၿပီးရင္လည္း စကားကို

မ်ားမ်ားစားစား သိပ္မေျပာတတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္အက်င့္က မူးၿပီဆိုရင္ အိပ္ခ်င္လာတာပါပဲ။ အခုလည္း

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက ေရခ်ိန္မွန္လာၿပီး ဘဝနဲ႔ခ်ီတဲ့ စကားစလာတာမို႔ က်ေနာ္ စိတ္ပ်က္သြားပါတယ္။

"ဘဝဆိုတာ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသဆံုးျခင္းၾကားက ကာလလို႔ ဆရာဦးေအာင္သင္းက ေျပာတာပဲကြ"လို႔

ျပန္ေျပာေတာ့ "မဟုတ္ဘူးကြ သူငယ္ခ်င္းရ သူမ်ားအျမင္ကို ေမးတာမဟုတ္ဘူး မင့္အျမင္ကို

ေမးတာ"ဆိုၿပီး ေစာဒကတက္လာတာမို႔ " ဘဝဆိုတာ ဘကုန္းနဲ႔ ဝလံုးေပါင္းထားတာေလ...

အေရးႀကီးတာက ဘုန္းခနဲလဲၿပီး ဝုန္းခနဲ မကြဲဖို႔ေပါ့"ဆိုၿပီး ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာ ေျပာခ်လိုက္တယ္။

"ငါကေတာ့ကြာ ဘဝဆိုတာႀကီးကို စိတ္ပ်က္တယ္"ဟု ဆိုလာျပန္ရာ....."ဘာလို႔လဲကြ"ဆိုၿပီး က်ေနာ္မွ

စကားေထာက္ေပးလိုက္ရာ... "ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါအသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့လို႔" ဟုျပန္ေျဖရာ...

က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွ "ဗုေဒၶါ...."ဟု တလိုက္မိေတာ့သည္။ သူကဆက္ၿပီး "မင္းဘဝဆိုတာႀကီးကို

ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမလဲ... ၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ေရာ အစီအစဥ္ရွိသလား... လူတစ္ေယာက္ဟာ

ဘဝဆိုတာ ရလာရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ေရာ လိုအပ္သလား... ကဲ..မင္းေရာ... ဆရာေရာ..... ေျဖၾကပါဦး"

နားေထာင္သူျဖစ္ေနတဲ့ ဆရာကေတာ့ "ဘဝဆိုတာႀကီးကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမယ္ဆိုၿပီး

အစီအစဥ္ေတြခ်ထားေပမယ့္ အစီအစဥ္အတိုင္း ျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္တာ ဒီလိုပဲ ျဖတ္သန္းၾကရတာေပါ့...

တစ္ခါတစ္ေလ အစီအစဥ္အတိုင္းျဖစ္တယ္ ... တစ္ခါတစ္ေလ အစီအစဥ္အတိုင္း မျဖစ္ဘူး...

ဘယ္လိုပဲျဖစ္လာျဖစ္လာ ႀကိဳးစားျဖတ္သန္းရမွာပဲေလ... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါတို႔က ဘဝဆိုတာႀကီးကို

ရေနၾကၿပီပဲ...ေနာက္တစ္ခုက ဘဝဆိုတာရလာတယ္... ဘဝထဲမွာမွ လူ႔ဘဝဆိုတာရလာတယ္...

လူျဖစ္လာၿပီဆိုမွေတာ့ လူ႔တာဝန္ေက်ပြန္ရမွာေပါ့ လူသားတာဝန္ထဲမွာ မ်ိဳးဆက္ျပန္႔ပြားေအာင္

ေဆာင္ရြက္ျခင္းကလည္း လူသားတာဝန္တစ္ရပ္ပဲေလ.... ဒီေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တာေပါ့"ဟု

ဝင္ေျပာ၏။ "မဟုတ္ဘူးဆရာ....... ဘဝဆိုတာႀကီးကို ဆရာေျပာသလိုျဖတ္သန္းရင္ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့

ျဖတ္သန္းမႈ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈလို႔ ေခၚမွာေပါ့.... ဆရာ့မွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပန္းတိုင္မွ

မရွိတာ....ေနာက္တစ္ခု လူသားတာဝန္တစ္ရပ္ျဖစ္တဲ့ မ်ိဳးဆက္ျပန္႔ပြားေရးဆိုတာကိုလည္း

က်ေနာ္လက္မခံဘူးဗ်..... က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ဘဝက က်ေနာ္တို႔ ဘဝကို ေပးဆပ္ျခင္းေတြနဲ႔

ျဖတ္သန္းၾကမယ္.... အိမ္ေထာင္မျပဳဘူးဗ်ာ... ကေလးေတြကို စာသင္မယ္... အားလပ္ခ်ိန္ေတြကို

စာဖတ္မယ္... တစ္ခါတစ္ေလ အခုလို ဝိုင္းဖြဲ႕မယ္.... ဘယ္ေလာက္ေပါ့ပါး ဘယ္ေလာက္

လြတ္လပ္သလဲ... မဟုတ္ဘူးလား သူငယ္ခ်င္း...."ဟု ဆိုကာ ျမွားဦးက က်ေနာ့္ဘက္လွည့္လာျပန္တာမို႔

"မဟုတ္ဘူးကြ... မမွန္ဘူး .... ငါတို႔ဒီအတိုင္းေနသြားလို႔ မရဘူး မဟုတ္ဘူး ရတယ္... ဒါေပမယ့္

အသက္ေတြႀကီးလာရင္ အလုပ္ေတြ မလုပ္ႏိုင္ရင္ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...."ဟု

ျပန္ေျဖေတာ့ သူက တဟားဟားးးေအာ္ရယ္ရင္းးးးးး"မင္းက ဆရာေျပာတာကို သေဘာတူတယ္ေပါ့.....

ေကာင္းတယ္ကြာ....ေကာင္းတယ္....မင္းတို႔က ဘဝႀကီးကို လူသားတာဝန္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ၾက....

ငါကေတာ့ မထမ္းေဆာင္ခ်င္ေတာ့ဘူးကြ.... ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္း ငါ့အေပၚမွာ မင္းဟာ ငါ့ညီအစ္ကို

ေမာင္ႏွမေတြထက္မကဘူး ေကာင္းခဲ့တယ္.... ေက်းဇူးတင္တယ္ကြာ... ဒါေပမယ့္ ဒီေက်းဇူးေတြကို

ေနာက္ဘဝမွပဲ ဆပ္ေတာ့မယ္....." ဟုဆိုလာျပန္ရာ... က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဒီေကာင္ အမူးလြန္သြားလို႔

ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလား ဘာအဆင္မေျပမႈေတြရွိေနလို႔လဲဆိုတဲ့

အေတြးဝင္လာပါတယ္။ "မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ.... ေက်းဇူးဆပ္တာေတြ ဘာေတြ အသာထား

ေနာက္ဘဝမွာ မင္းက လူျဖစ္ပါမယ္လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာလို႔ရလို႔လား...မင္းဘာေတြ

ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ... အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ စကားေတြ မေျပာနဲ႔ကြာ... ငါတို႔ အရက္ေသာက္တယ္ဆိုတာ

စိတ္ညစ္လို႔ မဟုတ္ဘူး... ေပ်ာ္လို႔ေသာက္တာ... စိတ္ညစ္စရာေတြ မေျပာနဲ႔ကြာ"ဆိုၿပီး

ေျပာလိုက္ေပမယ့္...."ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ သူငယ္ခ်င္း တကယ္ကို ဘဝဆိုတာႀကီးကို စိတ္ပ်က္လို႔

ပါ....."ဟုဆိုလာျပန္ရာ.... နားေထာင္ေနသူ ဆရာမွာ အေပါ့စြန္႔သြားလိုက္ဦးမယ္ ဆိုၿပီး

ထသြားေတာ့သည္။ "ခက္ေတာ့ ခက္ေနပါၿပီကြာ.... မင္ဘဝဆိုတာႀကီးကို စိတ္ပ်က္တယ္ဆိုၿပီး

ထြက္သြားခ်င္တိုင္း ထြက္သြားလို႔ ရတာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ ....."ဟုဆိုေတာ့.... "ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ကြာ....

မင့္ေက်းဇူးေတြကို ေနာက္ဘဝမွပဲ ဆပ္ပါရေစေတာ့......ငါ့ကို

ခြင့္လႊတ္ပါကြာ....."ဆိုလာျပန္ရာ..."ေဟ့ေကာင္ ငါက မင္းကို ေက်းဇူးဆပ္ပါလို႔ ေျပာဘူးလို႔လား"ဟု

ျပန္ေမးမိသည္။ ညဆယ့္တစ္နာရီခန္႔ရွိၿပီမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ တိတ္ဆိတ္ေနခ်ိန္ ႏွစ္ေယာက္သား မူးမူးႏွင့္

စကားကို အာေလး လွ်ာေလးနဲ႕ အာႀကီးအာက်ယ္ ေျပာေနၾကတာမို႔ ( က်ေနာ့္တို႔ကေတာ့

တိုးတိုးေလးေျပာေနတာဟု ထင္ေနၾကတာပါ) ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ဂရုမစိုက္မိ.... ထိုအခ်ိန္တြင္

အေဆာင္ေရွ႕ဘက္ ဝင္းထရံကို "ေဖာင္းးးးးေဖာင္းးးးးဘုန္းးးးဘန္းးးးး"ဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႔ အတူ

"ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေခြးေတြ" ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားရပါတယ္....။ ၿပီးေတာ့ အျပင္ထြက္သြားတဲ့ ဆရာနဲ႔

က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေဖ စကားေျပာေနသံကို ၾကားရပါတယ္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ က်ေနာ့္ကို

ေက်းဇူးေတြ ေနာက္ဘဝမွပဲ ဆပ္ေတာ့မယ္....ခြင့္လႊတ္ပါ...ဟုသာ ေျပာေနေတာ့သည္။ မၾကာခင္မွာပဲ

အျပင္ထြက္သြားတဲ့ ဆရာျပန္ဝင္လာၿပီး က်ေနာ့္နားကပ္ကာ "ေဟ့ေကာင္..... ျပန္စို႔ မင့္ေကာင္အေဖက

မင္းမူးၿပီး ျပႆနာရွာေနတာ ... ျပန္ေခၚသြားေတာ့တဲ့....ခဏက ေလးခြနဲ႔ ပစ္တာလည္း ဘာေခြးမွ

မဟုတ္ဘူး"ဟု ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ေျပာလာသည္။ က်ေနာ္နားလည္လိုက္ပါၿပီ....။ မူးေနတယ္ဆိုေပမယ့္

က်ေနာ္ အသိစိတ္လႊတ္ေအာင္ မမူးပါ။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေျပာေနတဲ့ စကားေတြက

လမ္းေၾကာင္းလြဲေနတယ္ထင္လို႔ ျဖန္ေျဖေျပာေနရံုမွ်သာ..... သို႔ေသာ္..... အျမင္လြဲမွားမႈကို

ခံလိုက္ရေခ်ၿပီ။ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းအေဖ စိတ္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က သူ႕သားကို

အရက္ေသာက္ဖို႔ရာ အေဖာ္ညွိ ေသာက္ၿပီးေတာ့  ျပႆနာရွာေနတာဟု ထင္မွတ္သြားပံုရသည္။

က်ေနာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းကို "ကဲ...ထေတာ့ကြာ မင့္ကို အိပ္ယာထဲ ပို႔ေပးထားခဲ့မယ္... မင္းလည္း

မူးေနၿပီ... မိုးလည္းခ်ဳပ္ၿပီ... ငါလည္း ျပန္ေတာ့မယ္...."ဟု ဆိုကာ သူ႔ကို သူ႕အခန္းထဲ တြဲပို႔ၿပီး

အိပ္ယာေပၚတင္ေပးကာ က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာ အိမ္ျပန္လာရင္း လမ္းမွာ ဆရာက "ေဟ့ေကာင္ ငထြန္း

အဲ့တာေၾကာင့္ ငါ မလိုက္ခ်င္ဘူးေျပာတာ .... မင့္ေၾကာင့္ ငါပါ ဒီည ေခြးျဖစ္သြားၿပီ.... ငါတို႔ကို

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေခြးေတြတဲ့..... မင့္ေကာင္ အေဖက....."ဟု ေျပာလာေတာ့.... က်ေနာ္ မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးရင္း

"ေခြးျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးေပါ့ ဆရာရယ္....."ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူေရာ က်ေနာ္ပါ

တဟားဟားးရယ္ေမာရင္းးးးးးးးးးျပန္လာခဲ့ၾကတာေပါ့။  ေတာ္သလင္းလရဲ႕  အမွတ္တရ

ညတစ္ညျဖစ္ခဲ့ပါေလေရာဗ်ာ..... ေႀသာ္...လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္.....သံုးႏွစ္...သံုးႏွစ္...... ေဟာ............

က်ေနာ္ဒီစာေရးေနရင္း လမ္းထိပ္မွာ ေခြးသံေတြ ဆူညံေနၿပီ......
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ......
K.T.W.L