နံနက္ခင္းသည္ ညက ရြာခဲ့သည့္ မိုးေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ စိုစိုစြတ္စြတ္ ….. က်ေနာ့္မွာ ဒီေန႔သြားရမည့္ စာေရးကိရိယာ အလွဴခရီးအတြက္ ပစၥည္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ထုပ္ပိုးေနရသည္။ ၂၄.၆.၂၀၁၄ ေန႕တြင္ စာေရးကိရိယာမ်ား သြားေရာက္လွဴဒါန္းၾကမည့္ စာသင္ေက်ာင္းေလးမွာ ေမာ္လူးမွ ၈ မိုင္ခန္႔ကြာေဝးသည့္ ဥသွ်စ္ကုန္း(ဥရွစ္ကုန္း) ေက်းရြာ အေျခခံပညာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးျဖစ္၏။ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕၏ အလွဴခရီးစဥ္မွတ္တမ္းပံုေလးမ်ားကို facebook ေပၚတင္လိုက္ေတာ့ အလွဴရွင္ထပ္တိုးလာတာမို႔ ဝမ္းသာရပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ mandalaygazette.com မွ ရြာသူတစ္ဦးမွ တစ္သိန္းက်ပ္ လွဴဒါန္းထားေၾကာင္း ေလးေပါက္ထံမွ သိရသလို စင္ကာပူသို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ ေမာ္လူးသား က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမွလည္း က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕ အလွဴခရီးစဥ္အတြက္ သံုးသိန္းက်ပ္ လွဴဒါန္းခဲ့တာမို႔ ၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚမိပါသည္။ ယေန႔ က်ေနာ္တို႔သြားၾကမည့္ ရြာမွာ မိုးရြာလွ်င္ လမ္းမေကာင္းတာမို႔ သြားရမည့္ ခရီးအတြက္ ရင္ေလးေနမိတာေတာ့ အမွန္…. မႏွစ္ကလည္း ရြံ႕ေတြ ဗြက္ေတြႏွင့္ လမ္းမွာ ဆိုင္ကယ္ေတြ လဲွၾက၊ တြန္းၾကရသည္ကို သတိရေနမိသည္။ နာရီဝက္ေလာက္ႏွင့္ ေရာက္ရမည့္ ခရီးကို ႏွစ္နာရီမွ်ခန္႔ သြားခဲ့ၾကရသည္ မဟုတ္လား။ မိုးျပတ္သြားတာ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ခန္႔ ရွိၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ညကရြာသည့္ မိုးေၾကာင့္ လမ္းမေကာင္းျဖစ္ေနမွာကို စိုးရိမ္ေနမိသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သြားရမည့္ ခရီးကေတာ့ မျဖစ္မေနသြားရမည္သာ… ဒီလိုအေတြးမ်ားႏွင့္ ပစၥည္းမ်ား ျပင္ဆင္ထုပ္ပိုးေနရင္း နံနက္ ရွစ္နာရီေက်ာ္ေတာ့ က်ေနာ့္ အဖြဲ႕သားမ်ား ေရာက္လာၾကၿပီး ဆိုင္ကယ္မ်ားေပၚသို႔ ျပင္ဆင္ထားသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို တင္ၾက ျပင္ၾကဆင္ၾကေပါ့။ အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕ ခရီးစထြက္ေတာ့ နံနက္ ကိုးနာရီ ထိုးလုၿပီ။ ေကာင္းကင္မွာ မိုးမရြာေပမယ့္ မိုးသားတိမ္ေတာင္ေတြကေတာ့ ထူထူထဲထဲ….. ဥသွ်စ္ကုန္းရြာေလးမွာ ေမာ္လူး၏ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္တြင္ရွိသည့္ ရြာကေလးျဖစ္၏။ အိမ္ေျခ ၇၀ ေက်ာ္ရွိသည့္ ရြာ… ထူးျခားသည္ကား ေရေပါသည့္ အထက္ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနေပမဲ့ ေႏြရာသီတြင္ ေသာက္သံုးေရ အခက္အခဲရွိေနသည့္ ရြာကေလး.. ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္မွ ေရရွိေရးအတြက္ စက္ေရတြင္းတူးေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေရစုပ္တင္ရန္ အင္ဂ်င္ျပန္ျဖဳတ္သိမ္းသြားသည့္ ရြာကေလး…. ရြာ၏ အေနာက္ဘက္တြင္ ေက်ာက္စိမ္းထြက္ေသာ္လည္း ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအတြက္ ဘာမွ အေထာက္အကူမရခဲ့သည့္ ရြာကေလး… ရြာသူရြာသားအမ်ားစုကေတာ့ ေတာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ လမ္းခရီးကား ညကမိုးရြာထားေသာ္လည္း ထင္သေလာက္ မဆိုးတာမို႔ ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမြ႕ေမြ႕ႏွင့္ ဥသွ်စ္ကုန္းရြာေလးသို႔ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕ ေရာက္လာၾကၿပီ။ ရြာထိပ္ေရာက္ေတာ့ ေလာ္စပီကာျဖင့္ ဖြင့္ထားသည့္ သီခ်င္းသံၾကားရသည္မို႔ က်ေနာ္မွ အဖြဲ႕သားမ်ားအား အစားအေသာက္အတြက္ ဘာမွ မပူနဲ႔ ရြာထဲမွာ ပြဲရွိေနတယ္…ဟု ေနာက္ေျပာင္ ေျပာေနမိသည္။ က်ေနာ္တို႔ရြာေတြဘက္မွာ ေလာ္စပီကာ၊ ေဆာင္းေဘာက္စ္မ်ားျဖင့္ သီခ်င္းေတြဖြင့္ထားလွ်င္ အလွဴဒါမွမဟုတ္ မဂၤလာေဆာင္ပဲျဖစ္ရမည္။ တျခားျဖစ္ႏိုင္ေခ်နည္းသည္မဟုတ္လား။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ဦးတည္လိုက္သည္မွာ ရြာ၏ အေရွ႕ဘက္တြင္ ရွိသည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဆီသို႔ပင္….။ ပရဟိတလုပ္ငန္းကို လုပ္ရာ၌ က်ေနာ္အမ်ားဆံုး အသိမိတ္ေဆြျဖစ္ရသည္မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ပင္….။ ရြာတစ္ရြာ၏ သာေရးနာေရးမ်ားကို အဓိက ဦးေဆာင္ေနၾကသူမ်ား မဟုတ္လား။ စာေရးကိရိယာ အလွဴခရီးစဥ္ ေရာက္ျဖစ္သည့္ရြာတိုင္းရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕သြားေလ့ရွိသည္။ ဆရာေတာ္အား ကန္ေတာ့ျခင္း လွဴဖြယ္ပစၥည္း၊ နဝကမၼအလွဴေငြမ်ား တတ္ႏိုင္သေလာက္ လွဴဒါန္းျခင္း၊ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဆိုင္ရာမ်ား ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနက်ျဖစ္သည္။ ဒီရြာေလးမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕မွာ ခင္မင္ရင္ႏွီးေနၿပီးျဖစ္သည္မို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ အရင္ဦးစြာ သြားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရြာအဝင္တြင္ ၾကားရသည့္ ေလာ္စပီကာျဖင့္ ဖြင့္ထားသည့္ သီခ်င္းသံမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွ ျဖစ္ေန၏။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕လာမည္ကို ႀကိဳသိေနသျဖင့္ ႀကိဳဆိုေနၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕သားမ်ား၏ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္မ်ား ထားရစ္ကာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အေရွ႕ေျမာက္တြင္ရွိသည့္ မူလတန္းေက်ာင္းေလးဆီသို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ ဥသွ်စ္ကုန္းေက်းရြာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးမွာ သြပ္မိုး ပ်ဥ္ခင္း၊ ပ်ဥ္ကာ တစ္ထပ္အေဆာက္အဦးေလးျဖစ္၏။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးမွ ေက်ာင္းေလးမွာ မေကာင္းေတာ့ေၾကာင္း တိုင္မ်ား၊ အခင္းအကာပ်ဥ္မ်ား ျခစားေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဒီေက်ာင္ေလးမွာ ေက်ာင္းသူ/သား ၆၉ ဦးရွိ၏။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕မွာ လွဴမည့္ပစၥည္းေလးမ်ားကို စီစဥ္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးအား ေပးအပ္ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသူ/သားေလးမ်ားကို စာေရးကိရိယာေလးမ်ား ေဝငွေပးၾကသည္။ ေဝငွေပးေနစဥ္ ကေလးမ်ားကို ဓာတ္ပံုေလးေတြရိုက္ေတာ့ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အၿပံဳး၊ အရွက္၊ အေၾကာက္ မ်က္ႏွာေလးမ်ားကား အျပစ္ကင္းစင္းေနၾကေခ်သည္။ လွဴဒါန္းမႈ ကိစၥၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး၊ ဆရာ/မမ်ား၊ ေက်ာင္းသူ/သားေလးမ်ားႏွင့္ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုေလးမ်ား ရိုက္ာကသည္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ နံနက္ ၁၁ နာရီထိုးေခ်ၿပီ။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္မွ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ကို ေကၽြးရန္ ထမင္းျပင္ဆင္ၿပီးေနေခ်ၿပီ။ က်ေနာ္မွ ဆရာေတာ္ ဦးစီးၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ဥသွ်စ္ကုန္းေက်းရြာ သဘာဝစိမ့္စမ္းေရ ရရွိေရးအတြက္ လိုအပ္ေနသည့္ ေရေလွာင္ကန္ အေဆာက္အဦးအတြက္ လိုအပ္သည့္ ေနရာတြင္သံုးႏိုင္ရန္ အဖြဲ႕သားမ်ားထံမွ တတ္ႏိုင္သေလာက္ထည့္ဝင္ၾကရန္ အလွဴေငြေကာက္ခံလိုက္ေတာ့ စုစုေပါင္း ၅၅၀၀၀က်ပ္ရသျဖင့္ ဆရာကန္ေတာ့ရင္း လွဴဒါန္းလိုက္သည္။ဆရာကန္ေတာ့ၿပီးသည္ႏွင့္ နံနက္ကတည္းက လဘက္ရည္တစ္ခြက္မွ်သာ ဗိုက္ထဲသို႔ ေရာက္ေသးသည့္ က်ေနာ္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အဖြဲ႕သားတို႔မွာလည္း ထိုနည္းတူစြာ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ရြာသူ/သားမ်ားျပင္ဆင္ေပးထားသည့္ ထမင္းဝိုင္းတြင္ ဝိုင္းဖြဲ႕ စားေသာက္ၾကေတာ့သည္။ ထမင္းစားၾကၿပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေရရရွိေရးေဆာင္ရြက္ေနမႈအေၾကာင္း ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားရာ သဘာဝစိမ့္စမ္းေရရရွိေရးအတြက္ ေရေလွာင္ကန္တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ပိုက္သြယ္တန္းျခင္းမ်ားအတြက္ ေငြက်ပ္ ၃၅ သိန္းေက်ာ္ ကုန္က်သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေရေလွာင္ကန္ အမိုးအကာမ်ားအတြက္ ေငြေၾကးမလံုေလာက္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေရေလွာင္ကန္အေဆာက္အဦး၏ အမိုးအတြက္ လိုအပ္သည့္ သြပ္မ်ားကို တတ္ႏိုင္လွ်င္လွဴဒါန္းေပးရန္ မိန္႔ၾကားလာသျဖင့္ က်ေနာ့္မွာ သက္ျပင္းခိုးခ်ရင္း ႀကိဳးေတာ့ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ့မယ္ဘုရားဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထား မိသည္။ ေရမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေရေလွာင္ကန္မွာ အမိုးအကာ မရွိသျဖင့္ မိုးရြာလွ်င္ေရေနာက္သြားသလို တိရိစ ၦာန္အေကာင္ငယ္မ်ားလည္း ေရေလွာင္ကန္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္မႈကို တားဆီးရန္အတြက္ အမိုးအကာလိုအပ္ေၾကာင္းကိုလည္း မိန္႔ၾကားေသး၏။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕မွာ ေတာရေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးသာသနႏွင့္ ေရေလွာင္ကန္ရွိရာသို႔ ေျခလ်င္ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကျပန္သည္။ ေရေလွာင္ကန္မွာ ရြာ၏ အေရွ႕ဘက္ ၁မိုင္ခန္႔အကြာ ေတာင္ကုန္းမ်ားအၾကား လွ်ိဳေလးထဲတြင္ တည္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္မွ ေရေလွာင္ကန္ကို မွတ္တမ္းတင္ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး ေရေလွာင္ကန္ေဘးပတ္လည္ရွိ အပင္ႀကီးမ်ားကို မခုတ္ပဲထားရန္ အနည္းဆံုး စိမ့္ေရေပါက္၏ တစ္မိုင္ခန္႔ပတ္လည္ရွိ အပင္ႀကီးမ်ားကို မခုတ္ၾကရန္ ပါလာသည့္ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၊ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားအား ရွင္းျပရသည္။ စိမ့္စမ္းေရဆိုသည္မွာ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္မရွိပါက ခန္းေျခာက္သြားတတ္သည္မဟုတ္လား။ ေရေလွာင္ကန္၏ အက်ယ္မွာ အလ်ား ၃၃ ေပ၊ အနံ ၁၁ ေပရွိသည္ဟု သိရသည္။ ထိုေရေလွာင္ကန္ အမိုးအတြက္ ၇ ေပသြပ္ အခ်ပ္ ၇၀ ကုန္က်မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကာလတန္ဘိုး ၂၀၀၀၀၀ က်ပ္ဆိုလွ်င္ အမိုးအတြက္ လံုေလာက္ႏိုင္ေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕တြင္ပါလာသည့္ လက္သမားဆရာႏွင့္ ဆရာေတာ္ ဦးသာသနတို႔မွ တြက္ခ်က္ၿပီး ေျပာၾကသည္။ က်ေနာ္မွလည္း တပည့္ေတာ္ အလွဴခံၾကည့္ပါဦးမည္ ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားကာ ရြာသို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္။ ရြာေရာက္ေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ ခဏနားၿပီး အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ကာ အျပန္ခရီးကို ႏွင္ေတာ့ ေန႔လည္ ၁ နာရီ ထိုးေခ်ၿပီ။ အဆင္ေျပရင္ တစ္ခါျပန္လာရဦးမယ္ ဥသွ်စ္ကုန္းရြာေလးေရ…….။
ယခုေတာ့ ဥရွစ္ကုန္းေက်းရြာတြင္ စိမ့္စမ္းေရ ႐ရွိၿပီး ေရေလွာင္ကန္မွာလည္း ရြာသူ/သားတို႕၏ အင္အားျဖင့္ ၿပီးစီးေအာင္ျမင္သြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
