က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ နားဖာေက်းရြာသို႔ ဝင္လာစဥ္က ရြာ၏ အေရွ႕ဘက္မွ ေခ်ာင္းကူးကာ ဝင္လာၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး ျပန္ထြက္ေသာအခါ ရြာ၏ ေျမာက္ဘက္မွ ေခ်ာင္းကူးကာ ျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ယေန႔သြားေရာက္ၾကမည့္ ေက်းရြာေလးရြာတြင္ နားဖာေက်းရြာ အျခားရြာမ်ားကဲ့သို႔ လမ္းတစ္ခုတည္းေပၚတြင္ ရွိမေနပဲ သီးျခားရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္ ဆားေမွာ္ေက်းရြာမွ လမ္းအတိုင္းသြားလွ်င္ နားမက်ိဳင္းေက်းရြာ၊ မူလေခါင္တုန္႔စည္ေက်းရြာ ေရာက္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း နားဖာေက်းရြာေလးမွာ သီးျခားခြဲထြက္သြားရေသာ ရြာျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕မွာ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ အလွဴခရီးစဥ္တြင္ အျပန္ခရီးမွ ဝင္ၿပီး လွဴၾကရျခင္းပင္။ ယခုႏွစ္မွာေတာ့ လူအင္အားနည္းေနသျဖင့္ အျပန္ခရီးကို မိုးမခ်ဳပ္ေစလိုပါ။ သို႔အတြက္ နားဖာေက်းရြာကို အရင္ဝင္ၿပီး မူလေခါင္တုန္႔စည္ေက်းရြာတြင္ အလွဴကိစၥၿပီးသည္ႏွင့္ တန္းျပန္ၾကမည္ဟု ရည္ရြယ္ကာ အလာခရီးမွာကတည္းက ဝင္ၿပီး စာေရးကိရိယာ လွဴဒါန္းမႈကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကျခင္းပင္….။ နားဖာေက်းရြာမွ ထြက္လာၿပီး ေခ်ာင္းကူးကာ တစ္ဘက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ ဆိုင္ကယ္မွာ စက္သံ မမွန္ေတာ့ေခ်။ စက္ႏိႈး၍ ရေသာ္လည္း ဂီယာထည့္လိုက္လွ်င္ စက္က ထိုးထိုးရပ္သြားသည္။ က်ေနာ္စိုးရိမ္စိတ္ ဝင္သြားသည္။ ပလပ္ေရစိုျခင္းေၾကာင့္ဆိုလွ်င္ အေၾကာင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ကြိဳင္ကၽြမ္းသြားသည္ဆိုလွ်င္ မလြယ္တာ အေသအခ်ာမို႔ပါ။ စက္ႏႈိးလိုက္ ဂီယာထိုးလိုက္ ထိုးရပ္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ စက္ကႏိႈိးလို႔ ရေနေသးတာမို႔ ကြဳင္ကၽြမ္းတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဟု ေတြးမိၿပီး နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ပူသက္သာသြားရသည္။ မႏွစ္က မူလေခါင္တုန္႔စည္ရြာက အျပန္ ေခ်ာင္းကူးမွာ ဆိုင္ကယ္ပ်က္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ကို ေစတနာထက္သန္စြာ အလကားမတ္တင္းျဖင့္ ဗီြဒီယိုလိုက္ရိုက္ေပးသည့္ အစ္ကိုေတာ္ေျပာေသာ စကားေလးကို အမွတ္ရေနမိေသးသည္။ "ေဟ့ေကာင္ မင္းတို႔ေကာင္ေတြက ခရီးရွည္သြားမယ္ဆိုရင္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြအားလံုး ျပင္ဆင္ၿပီး ထည့္လာရတယ္ကြ…မင္း ငါ့ဆီကေနသင္ယူစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္"တဲ့ေလ…။ဟုတ္ပါသည္… က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ သြားခ်င္သည္သာ သိသည္ လမ္းမွာျဖစ္လာမည့္ ျပႆနာေတြကို လမ္းမွာသာ ႀကံဳသလို ေျဖရွင္းတတ္သည့္ ေကာင္စားမ်ိဳး မဟုတ္လား။
ယခုလည္း ဆိုင္ကယ္က ေဖာက္ေနၿပီ… က်ေနာ္ စက္ႏိႈးၿပီး ခ်ဳပ္ဆြဲထားကာ လီဖာကို နည္းနည္းတင္လိုက္သည္… စက္အသံ မွန္သြားသည္ႏွင့္ ဂီယာထည့္လိုက္ေတာ့ အိုေကသြားတာမို႔ ေရွ႕ဆက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ နားဖာရြာႏွင့္ နားမက်ိဳင္းေက်းရြာမွာ မိုင္ဝက္ တစ္မိုင္ခန္႔သာ ကြာေဝးေပလိမ့္မည္။ နားမက်ိဳင္းရြာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေန႔လည္ေက်ာင္းဆင္းသြားၿပီမို႔ ေက်ာင္းေလးမွာ လူရွင္းေန၏။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ေက်ာင္းေလးဆီကို ဦးတည္လာတာျမင္ေတာ့ ေက်ာင္းေလးအနားရွိ အိမ္မွ အျဖဴအစိမ္းဝတ္ လူငယ္တစ္ဦးထြက္လာၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးတာမို႔ က်ေနာ္မွ စာေရးကိရိယာ လာေရာက္လွဴဒါန္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပၿပီး အျပန္မွ ဝင္ၿပီးလွဴမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စာေရးကိရိယာမ်ားကို ထားခဲ့လိုေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္အထိ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ေရာက္မလာေသးလွ်င္လည္း နာရီဝက္ခန္႔မွ် ေက်ာင္းမဆင္းေသးပဲ ေစာင့္ေပးေစလိုေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီး ေက်ာင္းေလးေပၚတြင္ စာေရးကိရိယာမ်ားတင္ထားခဲ့ၿပီး က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ မူလေခါင္တုန္႔စည္ ရြာေလးဆီသို႔ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကေတာ့သည္။ အခ်ိန္ကား ေန႔လည္ တစ္နာရီထိုးၿပီးေခ်ၿပီ။
နားမက်ိဳင္းေက်းရြာႏွင့္ မူလေခါင္တုန္႔စည္ေက်းရြာၾကားလမ္းမွာ က်ေနာ္တို႔ လာေရာက္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွစ္လံုး ဆိုးဝါးခဲ့သည္ခ်ည္းသာ…. ယခုႏွစ္မွာေတာ့ မိုးျပတ္သည့္ရက္ ၾကာေနသည္မို႔ အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္သာ လမ္းကပ်က္ေနၿပီး ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ လမ္းက ခံသာေနေပသည္။ အဖြဲ႕ဝင္အင္အားကလည္း နည္းၿပီး လမ္းကလည္း မဆိုးတာမို႔ ခါတိုင္းႏွစ္ နားမက်ိဳင္းႏွင့္ မူလေခါင္တုန္႔စည္ရြာ ၅ မိုင္ခရီးမွ်ကို ၁နာရီခြဲ ၂ နာရီမွ် ေမာင္းရေသာ္လည္း ယခုမူ နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္မွ်သာ ေမာင္းရသည္။ မူလေခါင္တုန္႔စည္ေက်းရြာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးကား ရြာ၏ အေရွ႕ဘက္တြင္ တည္ရွိ၏။ ဤရြာေလးကား အိမ္ေျခသံုးဆယ္ေက်ာ္မွ်သာ ရွိေပလိမ့္မည္။ ယခင္က ရြာပ်က္သြားခဲ့ၿပီး ယခုေနာက္ပိုင္းမွ ရြာျပန္တည္ကာ ေနထိုင္ေနၾကျခင္းပင္။ ရြာေလးအား ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားက ပတ္ပတ္လည္ ကာဆီးထားသကဲ့သို႔ ေခ်ာင္းေလးမွာလည္း ရြာေလးအား ေကြ႕ဝိုက္ စီးဆင္းေနေပသည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေလးမွာ ကုန္းျမင့္ေလးတစ္ခုေပၚတြင္ တည္ရွိကာ ၾကည့္ေလျမင္ေလရာ ေနရာတိုင္း စိမ္းစိမ္းစိုစို အံု႕အံု႕မိႈင္းမႈိင္းႏွင့္မို႔ လက္ဝဲသုႏၵရ အမတ္၏ မဲဇာေတာင္ေျခရတုကိုသာ သတိရမိေခ်ေတာ့သည္။ ဒီရြာေလးသို႔ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ စာေရးကိရိယာ ပထမဆံုးလာေရာက္လွဴဒါန္းၾကသည့္ ၂၀၁၂/၁၃ ခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ စာသင္ေဆာင္ေလးမွာ အၿပီးမသတ္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ ေက်ာင္းပင္မဖြင့္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနပင္…။ က်ေနာ္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းအရာေလးကို mandalaygazette.com တြင္ ပံုေလးမ်ားႏွင့္တစ္ကြ စာေရးတင္လိုက္ရာ mandalaygazette.com မွ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား၏ စိတ္အားထက္သန္စြာ ဝိုင္းဝန္းလွဴဒါန္းမႈ၊ ကူးဆိပ္ေက်းရြာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ကမကထအားထုတ္ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္မႈတို႔ေၾကာင့္ ၄င္းႏွစ္မွာပင္ စာသင္ေဆာင္ေလးအား အၿပီးသတ္ႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕မွလည္း သင္ပုန္း၊ အမိႈက္ပံုး၊ ေရေလာင္းအိမ္သာခြက္မ်ားကို လွဴဒါန္းေပးခဲ့သည္။ ထိုသို႔စာသင္ေဆာင္ေလး ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္သြားၿပီးေနာက္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မူလတန္းေက်ာင္းအဆင့္မွ အေျခခံပညာ မူလတန္းေက်ာင္းအဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ကေလးမ်ားအတြက္ မူလတန္းပညာေရးကို ရြာမွ မခြာပဲ သင္ယူရႏိုင္သည္မို႔ ေက်းဇူးတင္စရာပင္….။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ေက်ာင္းေလးဆီသို႔ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ေက်ာင္းတက္ေနၿပီမို႔ ဆရာမေလးမ်ား ေရာက္ေနၾကေခ်ၿပီ….။ ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ားမွာလည္း ဗလာစာအုပ္၊ ခဲတံ၊ ေပတံ၊ ခဲဖ်က္ေလးမ်ားကို ျမင္ေတာ့ ဝမ္းသာသည့္ မ်က္ႏွာေလးမ်ားကား ျဖဴျဖဴစင္စင္ႏွင့္ မို႔ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ဆရာမေလးမ်ားအား စာေရးကိရိယာမ်ားလာလွဴသည့္အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ေျပာၾက၏။ က်ေနာ္မွ ေက်ာင္းသားအေရအတြက္ကိုေမးသည့္အခါ ေက်ာင္းသား/သူ ၂၇ ဦးရွိေၾကာင္း သိရသျဖင့္ လွဴဒါန္းမည့္ စာေရးကိရိယာမ်ားကို ျပင္ဆင္ကာ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းေလးမ်ားကို ဆရာမေလးအား ေပးအပ္သည့္ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံု ရိုက္ယူလိုက္သည္။ ဤေက်ာင္းေလးတြင္ ဆရာမေလးသံုးဦးမွ တာဝန္ယူ သင္ၾကားေပးေနၾကျခင္းပင္… အိမ္ေျခနည္းသည့္အေၾကာင္းကို ဆရာမေလးတစ္ဦးမွ.. "ေက်ာင္းအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ေကာ္မတီဖြဲ႕လိုက္တာ ဥကၠ႒၊ အတြင္းေရးမွဴးေတြနဲ႔တင္ ရြာကလူေတြကုန္သြားေရာ အဖြဲ႕ဝင္ေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး…"ဟု ရယ္ေမာကာ ေျပာျပသည္။ က်ေနာတို႔အဖြဲ႕ ကေလးမ်ားကို စာေရးကိရိယာမ်ား ေဝငေနၾကစဥ္ ေက်းရြာမွ ေက်ာင္းအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ေကာ္မတီဝင္မ်ားေရာက္လာၾကၿပီး ႀကိဳအေၾကာင္းမထားျခင္းကို စိတ္မေကာင္းဟု ေျပာေနၿပီး ရြာထဲသို႔ လိုက္ၿပီး နားၾကရန္လည္း ဖိတ္ေခၚေနၾကေသး၏။ က်ေနာ္တို႔ ယခင္ႏွစ္မ်ားတြင္ ဒီရြာေလးမွာ နံနက္စာစားၾကျခင္းပင္… က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕လာမည့္ရက္ကို ႀကိဳတင္အသိေပးထားသျဖင့္ ရြာမွ နံနက္စာကို ျပင္ဆင္ေပးထားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုႏွစ္မွာေတာ့ ႀကိဳတင္အေၾကာင္းမၾကားေတာ့ပဲ လာေရာက္ လွဴဒါန္းၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လူအင္အား မမ်ားျခင္းႏွင့္ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕အတြက္ ရြာသူ/သား အလုပ္ရႈပ္ ပင္ပန္းေနၾကမည္ကိုလည္း မလိုလားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ က်ေနာ္မွ ေက်ာင္းအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ေကာ္မတီဝင္မ်ားႏွင့္ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားကို ႀကိဳအေၾကာင္းမၾကားမိသည္ကို ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း အျပန္ခရီးမိုးခ်ဳပ္မည္စိုးသျဖင့္ ရြာထဲသို႔လည္း လိုက္မနားႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ေတာင္းပန္စကားေျပာၾကားၿပီး … ဆရာမေလးမ်ား၊ ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ား၊ ေက်ာင္းအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ေကာ္မတီဝင္မ်ားႏွင့္ စာသင္ေဆာင္ေလးေရွ႕တြင္ အမွတ္တရဓာတ္ပံုရိုက္လိုက္ၾကသည္။ ၿပီးေနာက္ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္ထြက္လာၾကေတာ့ ညေန ၂ နာရီ ထိုးၿပီးေခ်ၿပီ။ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္… မူလေခါင္တုန္႔စည္ ရြာေလးေရ…. ေနာက္ႏွစ္လည္း တစ္ခါျပန္ေရာက္ခ်င္ပါေသးတယ္…. ဟု စိတ္ထဲမွာ ေရရြတ္ရင္း…….
