၇.၈.၂၀၁၃ ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတြင္ ဆရာ ေကာင္းညႊန္႔ေ၀(ေရစႀကိဳ)၏
သတင္းေရာင္းစားသူမ်ား မျဖစ္ပါေစႏွင့္ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရႈလိုက္ရသည္။
ေဆာင္းပါးရွင္သည္ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေလးမ်ိဳးႏွင့္
အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို အၿမဲ
ဖတ္ရႈ႕ေနေၾကာင္း သိရ၍ မ်ားစြာ ႏွစ္ေထာင္းအားရမိပါသည္။
ေဆာင္းပါးရွင္၏ စာဖတ္စြမ္းရည္ကို ခ်ီးက်ဴး
ဂုဏ္ယူမိပါသည္။
ေဆာင္းပါးရွင္အေနျဖင့္ သတင္းစာ/ဂ်ာနယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို
လက္လွမ္းမီသည့္ေနရာေဒသတြင္ ရွိေန၍သာ
ဤကဲ့သို႔မ်ိဳးစံု ဖတ္ရႈႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာေဒသမ်ားသည္ အင္တာနက္လည္း မရွိပါ။ ေဖ့စ္ဘုတ္လည္းမရွိပါ။
သတင္းစာ၊
ဂ်ာနယ္ဟူ၍လည္း အလ်ဥ္းသင့္မွ တစ္ေစာင္တစ္ေလ
တစ္မ်ိဳးေလာက္သာ ေရာက္ရွိေသာ ေနရာေဒသေတြ
ႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားတြင္ ရွိေနပါသည္။
အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ့အလင္းႏွင့္ ေၾကးမံုတို႔သည္ ၿမိဳ႕ႏွင့္ေ၀းကြာေသာ
ေက်းလက္ေဒသမ်ားသို႔
မေရာက္ႏိုင္ပါ။ ထို႔အတူ ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္၏ တန္ဘိုးကလည္း မေသးလွ။
ယေန႔ ေက်းလက္ေတာရြာေန ေတာင္သူလယ္သမားတို႔သည္ တစ္ေန႔ သို႔မဟုတ္ တစ္ပတ္တာအတြက္
ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္
၅၀၀/ ၈၀၀/၁၀၀၀ က်ပ္ေပး၍ ၀ယ္ဖတ္ႏိုင္သည့္ လူတန္းစားမ်ိဳး မဟုတ္ၾကပါ။
အခ်ိဳ႕ကလည္း အလကားဖတ္ရလွ်င္သာ
အေပ်ာ္ဖတ္ဖတ္ေလ့ရွိၾကသည္။
အခ်ိဳ႕ေတာရြာေဒသမ်ားတြင္ ျပည္ပအသံလႊင့္႒ာနမ်ားက ထုတ္လႊင့္ေသာ
သတင္းမ်ိဳးစံုကို ၾကည့္ရႈရန္
စကိုင္းနက္၊ စေလာင္း တီဗြီမ်ားလည္း မတပ္ဆင္ႏိုင္ၾကပါ။
သည္ေတာ့ တစ္ပတ္ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ပတ္ တစ္ႀကိမ္ေစ်းသြားႏိုင္ေသာ
သူေတြက ၿမိဳ႕ေစ်းမွ
သတင္းဂ်ာနယ္အေဟာင္းမ်ားကို ေရသူမ တံဆိပ္ ေဆးမႈန္႔ျဖင့္ ေဆးလိပ္
လိပ္ေသာက္ရန္အတြက္
၀ယ္ယူခဲ့ေသာအခါမွ ဟိုလွန္သည္လွန္ ၾကည့္ၾကရသည့္ ေဒသေတြ အမ်ားအျပားရွိေနၾကပါသည္။
သတင္းအခ်က္အလက္တို႔သည္ တိုးတက္ေသာ နည္းပညာမ်ားျဖင့္
ခ်က္ခ်င္း လွ်င္ျမန္ေသာ
အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္မွန္ေသာ္လည္း မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးသည့္
ေတာေက်းလက္ေဒသမ်ားသို႔
မေရာက္။ ျမန္မာ့အလင္းေရာက္ေသာ ေနရာတြင္ ေၾကးမံုမေရာက္ပါ။ ေၾကးမံုေရာက္ေသာ
ေနရာတြင္ ျမန္မာ့အလင္း
မေရာက္ပါ။ ရတနာပံု၊ မႏၱေလး စေသာ သတင္းစာမ်ားလည္း ထို႔အတူပင္။
အပတ္စဥ္ထုတ္
ဂ်ာနယ္မ်ားသည္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္။ သည္ေတာ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ေပးပို႔ရာတြင္
သတင္းစာတစ္ေစာင္တည္းႏွင့္ ေပးပို႔ရမႈသည္ မလံုေလာက္။ မိမိေပးပို႔ေသာ သတင္း/ေဆာင္းပါးတို႔သည္
အယ္ဒီတာက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မွ ထိပ္တန္းအေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္လည္းျဖစ္ဦးမွ
သတင္းစာဂ်ာနယ္တြင္
ေဖာ္ျပျခင္းခံရသည္။ ေပးပို႔ေသာ သတင္း/ ေဆာင္းပါးသည္ တစ္တိုက္တည္းသို႔
ပို႔ပါက ထိုတိုက္
အယ္ဒီတာ မသံုးလွ်င္၊ မေဖာ္ျပလွ်င္ "လံုးျခင္း"ထဲေရာက္ရံုသာ ရွိေပလိမ့္မည္။
သည္ေတာ့ သတင္းသမားတို႔သည္ သတင္းစာ/ဂ်ာနယ္ အသီးသီးသို႔
ေပးပို႔ျခင္း ျဖစ္သည္။
သံုးသည့္တိုက္က သံုးၿပီး မသံုးသည့္တိုက္က မသံုးသည္မွာ သူတို႔အပိုင္းသာ
ျဖစ္သည္။
ထို႔ျပင္ စာေရးသူတို႔ႏိုင္ငံတြင္ သတင္းႏွင့္ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္
ဟူ၍ ယခုမွသာ ပြင့္လင္းလာျခင္းျဖစ္ရာ
အင္တာနက္မရွိ၊ ေဖစ္ဘုတ္မရွိ၊ သတင္းစာအစံု၊ ဂ်ာနယ္အစံု
မေရာက္ေသာ ေနရာေဒသေတြ အထိ ပ်ံ႕ႏွံ႕
သိရွိၾကေစရန္ ရည္ရြယ္၍ သတင္းစာအစံု၊ ဂ်ာနယ္အစံုကို
ေပးပို႔ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ေစာင္မပါေသာ္လည္း
အျခားတစ္ေစာင္ေတာ့ ပါေလေကာင္းရဲ႕ေပါ့။
စာေရးသူတို႔သည္ တိုက္ပုိင္သတင္းေထာက္မ်ား မဟုတ္သျဖင့္
သတင္း/ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို
အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ သိေစရန္ သတင္းစာစံု၊ ဂ်ာနယ္အစံုသို႔ ေပးပို႔ျခင္းသာျဖစ္သည္။
သတင္းကို ေရာင္းစားျခင္းမဟုတ္ပါ။
အစိုးရရံုးစိုက္ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္မဟုတ္သည့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္
ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္
ထိပ္တန္းသတင္းဟူ၍ မ်ားမ်ား မရွိပါ။ သတင္း/ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အတြက္
ႏိုင္ငံျခားမွာလို
တန္ဘိုးမ်ားစြာမရပါ။ ၀ါသနာဘာဂီ ဆက္တိုင္းမီ ဟူေသာ ဆိုရိုးအရ သတင္း/ေဆာင္းပါး၊
၀တၳဳ၊ ကဗ်ာ၊
စာညႊန္း၊ ရသစာတမ္း စသည္တို႔ကို ေရးသားရျခင္းအမႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ေသာ စိတ္တစ္ခုတည္းႏွင့္သာ
ဆိုင္ကယ္ ဆီဖိုး၊ လဘက္ရည္ဖိုး၊ ထမင္းဖိုးကို အိတ္ထဲမွ စိုက္၍ သတင္းရယူျခင္း လုပ္ရပါသည္။
ၿမိဳ႕နယ္ျခား ေက်ာ္လြန္လွ်င္ ဘီးခြန္ ( လမ္းအသံုးျပဳခ)ပင္ ကုန္ရေသးသည္။
သတင္းစာမူခ၊ ေဆာင္းပါးစာမူခတို႔သည္ အီးေမလ္းပို႔ခပင္
မေလာက္တတ္ပါ။ အဘယ္မွာလွ်င္
သတင္းေရာင္းစားသူျဖစ္ပါခ်ိမ့္မည္နည္း။
ပို႔သူက မည္မွ်ပင္ "၏" "သည္"
"မည္" "၍" တစ္လံုးမက်န္ တူေနသည္ ဆိုေသာ္ျငား သတင္းစာ
အယ္ဒီတာတို႔
သံုးသင့္ ေဖာ္ျပသင့္၍ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ မေဖာ္ျပသင့္ မသံုးသင့္ေသာ
သတင္းေဆာင္းပါးတို႔ကို
မည္သည့္အယ္ဒီတာကမွ် သံုးစြဲေဖာ္ျပလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
သတင္းစာေလာက၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္ေသာ သတင္းေထာက္မ်ားတြင္
တိုက္ပိုင္သတင္းေထာက္ႏွင့္
အလြတ္တန္း သတင္းေထာက္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိေနရာ အလြတ္တန္းသတင္းေထာက္တို႔သည္
သတင္းေရာင္းစားသူမ်ား မဟုတ္သကဲ့သို႔ သတင္းစာမူခမ်ားစြာရရွိသူမ်ား
မဟုတ္သည္ကိုေတာ့ ေကာင္းစြာသိထားသင့္ပါသည္။
တိုက္ပိုင္သတင္းေထာက္တို႔သည္ ၄င္းတို႔ကို
ခန္႔ထားေသာ သတင္းစာတိုက္၏ ေက်းဇူး သိတတ္ၿပီး၊
ယင္းတို႔၏ သတင္းစာတိုက္မွလြဲ၍
အျခားသတင္းစာ/ဂ်ာနယ္မ်ားသို႔ မည္သူမွ် ပို႔ၾကလိမ့္မည္
မဟုတ္ေပ။ သူတို႔လည္း
သိၿပီးသားျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
သတင္းေထာက္တိုင္းသည္ သတင္းစာေလာကဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊
သတင္းစာပညာ ထြႏ္းကားျပန္႔ပြားေရး၊
သတင္းစာဆရာမ်ား၏ အရည္အေသြးျမင့္မားေရးတို႔အတြက္၊
က်င့္၀တ္ကိုလိုက္နာ၊ တာ၀န္ကို ေလးစား၊
၀တၱရားကိုေက်ျပြန္ၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသတည္း။
