Oreedooo ဆင္းကဒ္ (ကုလားဆင္းကဒ္) ျဖန္မည့္ရက္ေျပာျပီ

Ooredoo Myanmar က အထူးသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတစ္ခုကို ယခုလ ၂၅ ရက္ေန႔က က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီသတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲမွာ Ooredoo Myanmar ရဲ႔ CEO ျဖစ္သူ Mr. Ross Cormack တက္ေရာက္ၿပီး ၄င္းတို႔ရဲ႔ CSR (လူမႈအက်ိဳးျပဳ) လုပ္ငန္းအေၾကာင္းနဲ႔ ကြန္ရက္တည္ေဆာက္ၿပီးစီးမႈအေျခအေနေတြကို ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ Ross Cormack ရဲ႔အဆိုအရ Ooredoo ရဲ႔ မိုဘုိင္းဖုန္းလိုင္းမ်ားဟာ ၾသဂုတ္လ တတိယအပတ္အတြင္း ထြက္ရွိလာမွာျဖစ္ၿပီး ေစ်းႏႈန္းအေနနဲ႔ ၁၅၀၀ က်ပ္ သက္မွတ္ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၄င္းတို႔အေနနဲ႔ မိုဘိုင္းဖုန္းလိုင္းေတြကို အကန္႔အသက္မရွိ ခ်ထားေပးမွာျဖစ္တယ္လို႔လည္း သိရပါ၏

ေမာ္လူးေဒသ မွ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မိသားစုမ်ားအတြက္ သိမွတ္ လိုက္နာ သင္ခန္းစာယူဖြယ္ေလးပါ

ဗ်ဳိင္းမေလးနဲ႔ က်ီးကန္း~~

တစ္ခါက လယ္ကြင္းတစ္ကြင္းရဲ့ ကတြတ္ေပါက္နားမွာ ဗ်ဳိင္းမေလးတစ္ေကာင္ဟာ လာျပီး အစာရွာေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီအနီးမွာလည္း ကုကၠိဳပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိတယ္။
ဗ်ဳိင္းမေလးလာတ့ဲ အခါတုိင္း ကုကၠိဳပင္ေပၚက ´´အား…အား``လုိ႔ ေအာ္တ့ဲ အသံကုိ ၾကားရေလ့ရွိတယ္။
ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ အဲဒီ ´´အား…အား`` လုိ႔ ေအာ္တ့ဲအသံကုိ သေဘာက်တယ္။ အလြန္သာယာတယ္။ ခ်ဳိသာတယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ အသံရွင္ကုိေတြ႔ခ်င္လာတယ္။ တစ္ေန႔မွာ အသံရွင္ရွိရာ ကုကၠဳိပင္ေပၚပ်ံတက္သြားတယ္။ အပင္ေရာက္ေတာ့ ရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေတြ႔ရဘူး။

ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ဗ်ဳိင္းမေလး အစာရွာေနတုန္းပဲ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ဟာ အနီးကုိေရာက္လာတယ္။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ မည္းမည္းသဲသဲ က်ီးကန္းေရာက္လာေတာ့ လန္႔သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ီးကန္ဟာ ကုကၠဳိင္ပင္ေပၚက ေအာ္တ့ဲအတုိင္း ´´အား.အား`` လုိ႔ ေအာ္လုိက္တယ္။ အခုမွ ဗ်ဳိင္းမေလဟာ ေတြ႔ခ်င္ေနတ့ဲ အသံရွင္ကုိေတြ႔လုိက္ရတယ္။
ေၾသာ္…အရုပ္ဆုိးေပမယ့္ အသံေတာ့ေကာင္းသားပဲ'' လုိ႔ တြက္မိတယ္။

က်ီးကန္းဟာ လွည့္ပတ္ျပီး တအားအား ေအာ္ေနေတာ့ ဗ်ဳိင္းမေလးကဆာေနရွွာတယ္ 'ထင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖမ္းမိတ့ဲ ငါးအရွင္တစ္ေကာင္ကုိ လွမ္းျပီးပစ္ေပးလုိက္တယ္။ က်ီးကန္းဟာ ငါးကုိရတာနဲ႔ ကုကၠိဳပင္ေပၚပ်ံတက္သြားတယ္။ အရွွင္လတ္လတ္ငါးဟာ တဖ်က္ဖ်က္ျဖစ္ေနေတာ့ က်ီးကန္းဟာ မထိန္းႏုိင္တတ္ဘူး။ ငါးဟာ ေအာက္ကုိလြတ္က်သြားတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ ျပဳတ္က်သြားတ့ဲ ငါးကုိ အလ်င္အျမန္သြားေကာက္လုိက္တယ္။ က်ီးကန္းကလည္း ေအာက္ကုိဆင္းလာတယ္။ ဗ်ဳိင္းမေလး ႏႈတ္သီးထဲက ငါးကုိဆဲြယူလုိက္တယ္။ မကြ်မ္းမက်င္ စားေနတ့ဲ က်ီးကန္းကုိၾကည့္ျပီး ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ သေဘာေတြက်ေနတယ္။

ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း က်ီးကန္းဟာ ဗ်ဳိင္းမေလးဆီကုိလာတယ္။ ဗ်ဳိင္းမေလးကလည္း သူရွာလုိ႔ရတ့ဲ ငါးကုိေကြ်းတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဗ်ဳိင္းမေလးနဲ႔ က်ီးကန္းဟာ ခင္မင္ရင္းႏွီးရာကေန သံေယာဇဥ္ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီလုိ က်ီးကန္းေန႔တုိင္းလာေနေတာ့ မနီးမေဝးမွာ အစာရွာေနတ့ဲ မိခင္ဗ်ဳိင္းမႀကီးက သတိထားမိတယ္။
´´သမီးေရ…အေမတုိ႔ဗ်ဳိင္းနဲ႔ က်ီးကန္းဟာ အမ်ဳိးလည္းမတူဘူး။ အေရာင္လည္းမတူဘူး။ ဓေလ့စရုိက္လည္း မတူၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သမီးအေနနဲ႔ က်ီးကန္းနဲ႔ အေရာတဝင္ မေနနဲ႔ေနာ္`` လုိ႔ သတိေပးလုိက္တယ္။

မိခင္က ဆုံးမေပမယ့္ ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ နားမဝင္ဘူး။ သူတုိ႔ရဲ့ခ်စ္ျခင္းမွာ အမ်ဳိးတူတာ ,မတူတာ။ အေရာင္တူတာ, မတူတာေတြနဲ႔ မဆုိင္ဘူး။ သတၱဝါအခ်င္းခ်င္းပဲလုိ႔ သေဘာထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္မခ်တ့ဲ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြဟာ ဗ်ဳိင္းမေလးအနားမွာပဲ အျမဲမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။

အဲဒီေတာ့ က်ီးကန္းဟာ ဗ်ဳိင္းမေလးရွိရာကုိ ဆင္းမလာရဲဘူး။ ကုကၠိဳပင္ေပၚကေနျပီး တအားအားနဲ႔ပဲ ေအာ္ေနရတယ္။ ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ ခ်စ္သူက်ီးကန္းနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မေတြ႔ရေတာ့ အစာလည္းေကာင္းေကာင္းမရွာေတာ့ဘူး။ က်ီးကန္းရဲ့ အသံကုိပဲ နားစြင့္ေနရွာတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ အစာမစားတ့ဲရက္ေတြၾကာလာေတာ့ ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ အင္အားခ်ိနဲ႔လာတယ္။ တစ္ေန႔ က်ီးကန္းဟာ ဗ်ဳိင္းမေလးရွိရာကုိ ဆင္းလာခ့ဲတယ္။ ´´အား…အား``နဲ႔ ေအာ္သံေပးတယ္။ ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ ခ်စ္သူေရာက္လာလုိ႔ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ။ ဒါေပမယ့္ မိခင္ဗ်ဳိင္းမႀကီးဟာ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ က်ီးကန္းရွိရာကုိ သြားတယ္။ က်ီးကန္းထြက္သြားေအာင္ ေပါက္ဆိတ္မယ့္ ဟန္ျပင္လုိက္တယ္။ ဗ်ဳိင္းမေလးကလည္း က်ီးကန္းအနားကုိ ခပ္သြက္သြက္သြားလုိက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ီးကန္းဟာ အသံကုန္စူူးစူးဝါးဝါးေအာ္လုိက္တယ္။
က်ီးကန္းရဲ့ေအာ္သံေၾကာင့္ အျခားက်ီးကန္းႏွစ္ေကာင္, သုံေကာင္ခ်က္ျခင္းေရာက္ခ်လာတယ္။ သူတုိ႔ဟာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေအာ္ၾကတယ္။ တစ္ခဏအတြင္းမွာပဲ ေနာက္က်ီးကန္းေတြ အေျမာက္အမ်ားေရာက္လာျပန္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဆူဆူညံညံ အသံေပးျပီး ဗ်ဳိင္းေတြကုိ ဝုိင္းထုိးဆိတ္ၾကတယ္။ က်ီးကန္းေတြ အင္အားမ်ားလာေတာ့ ဗ်ဳိင္းေတြလည္း မခံႏုိင္ေတာ့ေၾကာင့္ ကုိယ္လြတ္ထြက္ေျပးၾကရတယ္။

မေျပးဘဲေနသူကေတာ့ ဗ်ဳိင္းမေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်စ္သူက်ီးကန္းရွိတ့ဲ အတြက္ ခ်မ္းသာရာရလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ီးကန္းေတြဟာ ဗ်ဳိင္းမေလးကုိ ခ်မ္းသာမေပးပါဘူး။ ထုိးဆိတ္ၾကတယ္။ အသားနာလာေတာ့ ပ်ံေျပးဖုိ႔ႀကိဳးစားတယ္။ အစားေကာင္းေကာင္း မစားခ့ဲတ့ဲ ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ အင္အားခ်ိနဲ႔ေနေတာ့ ရုန္းမထြက္ႏုိင္ဘူး။ ဒါ့အျပင္ သူအလြန္ ခ်စ္တ့ဲက်ီကန္းကလည္း သူ႔ကုိျပန္ျပီး ထုိးဆိတ္ေနေတာ့ ပုိျပီး ဝမ္းနည္းေနရွာတယ္။

ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ လယ္ကသင္းေပၚမွာ လဲက်သြားတယ္။ က်ီးကန္းေတြလည္း အဲခါမွ ပ်ံသြားၾကတယ္။ က်ီးကန္းေတြ မရွိေတာ့မွ ဗ်ဳိင္းမေလးရဲ့မိခင္တုိ႔ဟာ ျပန္လာႏုိင္ေတာ့တယ္။
´´ သမီး ……သမီးေလး``
ဗ်ဳိင္းမေလးကုိ ေခၚတယ္။ သမီးရဲ့ အျဖစ္ကုိၾကည့္ျပီး မိခင္မွာ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနတယ္။

´´သမီးကုိ အေမေျပာခ့ဲတယ္ မဟုတ္လား။ က်ီးကန္းေတြဟာ အေမတုိ႔ ဗ်ဳိင္းေတြလုိ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးျပီး ရွာစားၾကတ့ဲသူေတြ မဟုတ္ဘူး။ အေခ်ာင္စားဖုိ႔သာသိတာ။ ေနာက္ျပီး သူတုိ႔ကုိ ထိမယ္ဆုိတာနဲ႔ ဝုိင္းအာၾကတာေလ ခုေတာ့…ငါ့သမီးေလး ဒုကၡေရာက္ျပီ။
ဗ်ဳိင္းမေလးဟာ မိခင္ႀကီးကုိ အားယူျပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လုိက္တယ္။
´´ သမီးကုိ ခြင့္လြတ္ပါအေမရယ္…အမ်ဳိးမတူတ့ဲသူကုိ ခ်စ္မိတ့ဲအတြက္ ေနာင္တရပါျပီ '' ဟု စိတ္ထဲကသာ ေျပာရင္း ေသဆုံးသြားပါေတာ့တယ္။ ။

သဇင္ပန္းခုိင္ဂ်ာနယ္
အတဲြ (၁) အမွတ္- ၆
ဆရာ စိန္ဝင္းျမင့္

သူေရာင္းဇာတိ သားတစ္ဦး ေဖ့ဘုတ္ေပၚက ရင္ဖြင့္သံ

သိခ်င္လိုက္တာဗ်ာ

သူေရာင္းေက်းရြာ...
ဟုတ္တယ္ နယ္သူနယ္သားေတြက
 သေရာင္း လို႔ ႏွစ္
ေခ်ာင္းငင္ျဖဳတ္ၿပီးေခၚၾကတယ္။
စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး ကသာခ႐ိုင္
အင္းေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ ေမာ္လူးေဒသ၊
ဟိုတုန္းက ေမာ္လူးၿမိဳ႕ေပါ့၊
ခုေတာ့ တိုင္းမႉး
ႀကီးရ့ဲ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ စံျပေက်းရြာ
ေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီေမာ္လူးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ယြန္းယြန္း ..၂..မိုင္ခန္႔ေ၀းတ့ဲရြာကေလး။
သူေရာင္းရြာ...က်ဳပ္ရ့ဲဇာတိခ်က္ေႂကြ
ေမြးရပ္ေျမ။
ရြာျဖစ္ေပၚလာပံု ပါးစပ္ရာဇ၀င္က အဂၤလိပ္
ေခတ္ ဂ်ပန္ေခတ္ ေခတ္ပ်က္ကာလ သမယ ကေပါ့ ေဖာင္းျပင္ သေရာင္း
 အရပ္မွ ႐ွမ္းနီ တိုင္းရင္းသားတစ္စုက ခ်င္းတြင္းျမစ္႐ိုးကတစ္ဆင့္ မဲဇာေခ်ာင္း ႐ိုးအတိုင္း ဆန္တက္ၿပီး ေလးတန္ေခ်ာင္းအေရာက္မွာ သူေရာင္းရြာ ေဖာင္းျပင္ရြာရယ္လို႔ ရြာတည္ခ့ဲၾကတယ္ဆိုလား...
ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ေတာ့ ေျပာရမလိုပါ။
က်ဳပ္တို႔အရပ္က ႐ွမ္းနီ ႐ွမ္းကဒူးေတြေျပာကတ့ဲ စကား ေလယူေလသိမ္းက အဲဒီ
ေဖာင္းျပင္ သူေရာင္းကလူေတြန႔ဲ ခြဲမရေအာင္ တူလြန္းေနတယ္ေလ။
ဘယ္သြားမွာလဲ ...လို႔ေမးခ်င္ရင္
ဘယ္သြားမွာလဲညယ္? ဘယ္သြားမွာလဲေမာင္?ဟု ညယ္န႔ဲေမာင္ကိုအပိုအဆာ ထည့္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
အ့ံျသစရာ ထူးထူးဆန္းဆန္းအရာမ်ားကို
ေတြ႔ၾကံု တ့ဲအခါ.....
အလ.....ေကြ႔..!ေကာင္းတာဂ်ီးဘာေဂါ
ညယ္...ဟုအာေမဍိတ္ကိုျပဳတတ္ပါၾကတယ္
အမ်ားျကိီးပဲ..လို့
ေျပာခ်င္တ့ဲအခါ ဗလဲဘံုျကီးဟု၎၊
ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက...ဆိုရင္
ေႏွာင္းေႏွာင္းတုန္းက...တ့ဲ
အဲ...့ သူတို႔မႀကိဳက္မႏွစ္တ့ဲအရာကိုျမင္ေတြ႔ၾကားသိတ့ဲအခါ
..ေဗာက္မ့ဲေအး..!ေအာက္ေအာက္ေဆာက္
ေဆာက္ ဒါႀကီးကို!....ဟုအလိုုမက်စြာေျပာ
တတ္ၾကျပန္တယ္ေလ။သူမ်ားအရပ္ကေတာ့
ၿပိဳင္တူလုပ္ရတ့ဲ အလုပ္ေတြဆို တစ္ ႏွစ္ သံုး ဆိုၿပီး ညာသံေပး လုပ္ၾကတယ္။
က်ဳပ္တို႔ရြာသားေတြကေတာ့ အဲလိုဟုတ္ပါဘူး။က်ဳပ္တို႔ နယ္သားေတြသာ နားလည္ၾကတ့ဲ....
စိန္ ....စိန္း...ေနာင္...တ့ဲဗ်ား။ ဒါက..
က်ဳပ္တို႔ဆီက ခ်စ္စရာ ေဒသိယ စကားေလးေတြ႔ေပါ့ညယ္...

   ေျပာခ်င္တာက ဒီအေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။
အေပၚကေျပာခ့ဲသလို သေရာင္းဆိုတ့ဲ က်ဳပ္ရ့ဲ ေမြးရပ္ေျမကေလး....
စဥ့္ခိုး ကူးကာ သေရာင္း ကူးဆိပ္
ခိုးေကာင္ သရင္းတာ ပဲခူး ရြာ႐ွည္ ေဂြ႔ႀကီး
နန္႔ရံု မလူး မာန္ဟဲ ေဟာင္းတုန္း ေပကုန္း
ေလးတန္းေခ်ာင္း႐ိုး တစ္ေလ်ာက္က ေက်းရြာ ေလးေတြပါ။
ဒီရြာအားလံုးက ေလးတန္ေခ်ာင္းကိုအမွီျပဳ
လို႔ လယ္ယာလုပ္ငန္းႏွင့္အသက္ေမြးလို႔
၀မ္းေက်ာင္းေနၾကတယ္ဆိုပါေတာ့...
ဟိုတုန္းက ေလးတန္ေခ်ာင္းေရက ၾကည္လင္လို႔...သဲျဖဴျဖဴ ေသာင္းျပင္
ေလးေတြ...
ေသာက္ေရအတြက္ေ ႏြဘက္ဆို လက္ယက္ သဲတြင္းေလးေတြန႔ဲ အဆင္ေျပခ့ဲၾကတာ။မွတ္မိေသးတယ္၊ ပူျပင္းတ့ဲ
ေႏြရာသီမွာ က်ဳပ္တို႔ အိမ္ေ႐ွ့က အဖိုးခင္
အဖိုးေထြးတို႔ ဆိုတာ သားေရဖံုး စာအုပ္ထူ
ထူႀကီးကိုင္လို႔ ေလးတန္ေခ်ာင္းမွာလုပ္ထားတ့ဲ အုန္းလက္ေတြကာထားတ့ဲ
လက္ယက္ ေသာက္ေရ သဲတြင္းအထဲမွာ
ေအးေအးလူလူစာဖတ္ေနပံုေတြ။အဲဒီတုန္းကေတာ့...ဘာစာအုပ္ႀကီးမွန္းဘယ္သိမွာလဲေမာင္...ခုအသက္ေလးရလာေတာ့မွ
ဓမၼပဒ တို႔ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဖြဲတို႔ ျဖစ္မွာပဲလို႔
မွန္းၾကည့္ရတာပ။က်ဳပ္တို႔ ကေလးေတြကေတာ့ ပူတာ ေအးတာ သိပါဘူး..
ေန႔လည္၁ခ်က္တီး ၂ခ်က္တီးလဲ ေလးတန္
ေခ်ာင္းထဲေျပးဆင္း ပူေႏြးေႏြး ေခ်ာင္းေရ
ထဲ မွာ ေရယားကိုက္လို႔ကိုက္မွန္းမသိ ေဆာ့ကစားခ့ဲၾကတယ္ေလ...

ေအာ္....ခုေတာ့လဲ
ႁြြဲကည္လင္ခ့ဲတ့ဲေလးတန္ေခ်ာင္းႀကီး...
ေလးတန္ေခ်ာင္း႐ိုးတစ္ေလ်ာက္ေနထိုင္
ၾကတ့ဲ ေလးတန္႐ိုးသား ရြာသူရြား လူအမ်ား
ရ့ဲ ေက်းဇူး႐ွင္ႀကီး.....
မသမာသူ ၀ိသမေလာဘသား
ေရႊတူးသမား ေတြရ့ဲ လက္ခ်က္
ေၾကာင့္ ေသာက္မရ သံုးမျဖစ္
ခ်ိဳးမျဖစ္ေတာ့ဘဲ ရြံေရအတိ
ေနာက္က်ိက်ိန႔ဲ
ျပစ္ျပစ္ခဲခဲ ႏြံအိုင္ႀကီးပဲလို႔ ထင္မွတ္ေနရပါလား...

ရြာသူရြာသား လူအမ်ားကေတာ့ ေသာက္မရ
သံုးမျဖစ္ေတာ့ ေသာက္အတြက္ၾကံဖန္ၾကရပါတယ္...ကြၽဲႏြားတိရိစၦာန္ေတြကေတာ့ ေလးတန္ေခ်ာင္းေရေသာက္ရင္း
သူတို႔ဘ၀ေတြေသေၾကပ်က္စီးၾကၿပီေပါ့။

တကယ္ေတာ့ လူေတြဟာ သဘာ၀လြန္
ေလာဘသမားေတြ။ စားရံု ေသာက္န႔ဲမတင္းတိန္ႏိုင္ၾကဘူး။
သဘာ၀ သယံဇာတ
ေတြကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ရယူဖို႔ႀကိဳးစားၾကတယ္....
သစ္ေတာေတြကို အျပိဳင္ ္ဆိုင္ ခုတ္ယူၾကတယ္...ေရနံန႔ဲ
ဓာတ္ေငြ႔ေတြကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ထုတ္ယူၾကတယ္.......
ဒီလိုန႔ဲ စစ္ပြဲေတြ အာဏာလုပြဲေတြ ႏွင့္
ေလာကကို အက်ဥ္းတန္ ႐ုပ္ဆိုးေစတယ္..
လူလူခ်င္း လုယက္ၾကတာ ၿပိဳင္ဆုိင္ၾကတာ
အေရးမႀကီးဘူး။

ခုေတာ့ လူေတြျပဳသမ်ွ .....ႏုၾကရတ့ဲ
တိရစၧာန္ ေတြ သစ္ေတာ သစ္ပင္ ျမစ္
ေခ်ာင္း အင္းအိုင္ေတြ ၿပီးေတာ့ ေျမႀကီးေတြ
ေျမေအာက္ကေရႊေငြေက်ာက္သံပတၱျမား
ေတြ ေရနံ ေတြကို ......ထင္တိုင္းၾကဲ
စိတ္ရွိတိုင္း လုပ္ေနၾကတာ ေကာင္း
မေကာင္း က်ဳပ္တို႔လူေတြ စဥ္းစားသင့္တယ္။အစက သဘာ၀ တရားက လူေတြျပဳသမ်ွ
ငံု႔ခံံမယ္လို႔ ထင္ခ့ဲၾကတယ္...
ခုေတာ့...သဘာ၀ႀကီးကလဲ သီးမခံသာလြန္း
လို႔ နာက်င္လြန္းလို႔ တုန္႔ျပန္လာၿပီေလ။
သဘာ၀ရ့ဲ တုန႔္ျပန္မႈက လူေတြရ့ဲ တုန္႔ျပန္မႈထက္ ပိုႀကီးတယ္ဗ်။
သဘာ၀မွာ နယ္နိမိတ္ အကန္႔အသတ္မ႐ွိဘူး။
သဘာ၀မွာလူမ်ိဳးဆိုတာမ႐ွိဘူး။....
လူေတြလို အဆင့္အတန္းမခြဲျခားဘူး။

ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္မွာ တိုက္တ့ဲမုန္တိုင္းက
ရခိုင္ျပည္နယ္ကို အလြတ္မေပးခ့ဲဘူး။

ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ တိုက္ခတ္ခ့ဲတ့ဲ
နာဂစ္မုန္တိုင္းက ရန္ကုန္ကိုလဲဒုကၡေပးခ့ဲတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သဘာ၀ရ့ဲ တန္ဘိုးကို
သိၾကရမွာ လူတစ္ေယာက္ထဲ
လူတစ္စုတည္း မဟုတ္ဘူး။
လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ တာ၀န္႐ွိၾကပါတယ္။

You reap what you have sown.
ကိုယ္စိုက္တာ ကိုယ္ရိတ္သိမ္းရမယ္....တ့ဲ

မင္းတို႔က မစိုက္ထားတာေတြကို အတင္း
အဓမၼ ရိတ္သိမ္းေနၾကတယ္။

မင္းတို႔က သစ္ေတာေတြကိုခုတ္တယ္။
သယံဇာတ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ
ေရႊ န့ဲသတၳဳေတြကို အလြန္အကြၽန္
တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္ၾကတယ္။

ဒီအတြက္ မင္းတို႔ေပးဆပ္ၾကရတယ္။
မင္းတို႔ဘိုကေလးမီးေသြး ဆိုပီး သံုးဖို႔
ဒီေရေတာ သစ္ပင္ေတြကိုခုတ္တယ္။
မီးေသြးဖုတ္တယ္။ ဒီေတာ့ သစ္ေတာေတြ
ျပဳန္းတီး တယ္။နာဂစ္လို မုန္တိုင္း၀င္ေတာ့
လူေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသေၾကပ်က္စီးၾကတယ္။
ဒီေရေတာေတြထိမ္းသိမ္းထားတ့ဲ မိန္းမလွကြၽန္းဆိုရင္နာဂစ္လိုမုန္တိုင္းမ်ိဳးအႀကိမ္ႀကိမ္ တည့္တည့္မွတ္မွတ္၀င္
ေပမ့ဲ အေသအေပ်ာက္နည္းတယ္။
 အဲဒါသိဖို႔လိုတယ္။
တခ်ိဳ႕က ဒါႏိုင္ငံေရးစနနစ္ေၾကာင့္တ့ဲ။
စဥ္းစားၾကည့္ .....

ကိုလိုနီစနစ္တုန္းက...
လူတစ္ေယာက္ထဲဆို ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈ...သူခိုး

လူစုၿပီးတိုက္ခိုက္ေတာ့..ဓားျပ၊သူပုန္

ဒါေပမ့ဲ....ဒါေပမ့ဲ...တစ္တိုင္းျပည္လံုးသိမ္းပိုက္တိုက္ခိုက္ႏိုင္ရင္ ႐ွင္ဘုရင္တ့ဲ။

အရာရာ အေပးအယူမ်ွေနရင္
ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းမွာပါ။.(Dr.ခင္ေမာင္ညိဳ)

ေကအိုင္ေအ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္က
ကခ်င္လူထုကို မိန္႔ခြန္းေျပာရာမွာ
 ဒီမိုကေရစီရရင္...က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔
ရ့ဲကခ်င္ေတာင္တန္းႀကီး
ဘာျဖစ္သြားမလဲ.......ဲ
လို႔ေမးပါသတ့ဲ။
ကခ်င္လူထုက ....ေတာင္ယာေတြျဖစ္သြားပါမယ္ဗိုလ္ႀကီး...လို႔တညီတၫြတ္တည္းေျဖၾကပါသတ့ဲ။
တကယ္ေတာ့ လ်ွပ္စစ္မီးေတြ လင္းသြားပါမယ္ ဆိုတ့ဲအေျဖကိုလိုခ်င္ခ့ဲတာပါ။

ခုလဲဒီလိုပဲ။

ဒီမိုကေရစီရရင္ က်ဳပ္တို႔ရြာက ေလးတန္
ေခ်ာင္းႀကီး ဘာျဖစ္သြားမလဲ သိခ်င္လိုက္တာဗ်ာ။ ။ ။