အင္းေတာ္ၿမိဳ႕က သတင္းတစ္ပုဒ္ ေမာ္လူးမွာေတာ့ မရွိေလာက္ပါဘူး

facebook မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
ခရက္ဒစ္တူ မူရင္းပို႔စ္တင္သူ

One Candle ေစတနာရွင္လူငယ္မ်ားအဖြဲ႔ စာေရးကိရိယာ အလွဴခရီးစဥ္(၉)

One Candle ေစတနာရွင္လူငယ္မ်ား အဖြဲ႕ စာေရးကိရိယာ အလွဴခရီးစဥ္ (၉)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ မူလေခါင္တုန္႔စည္ရြာေလးက နားမက်ိဳင္းေက်းရြာဆီ ျပန္လာၾကတဲ့ လမ္းမွာ အလာကတည္းက ေတြ႕ခဲ့ၾကရတဲ့ လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္က ကနစိုပင္ေလးမွာ ခဏနားၿပီး ေၾကြက်ေနတဲ့ ကနစိုသီးေတြကို အဆာေျပစားၾကသလို အပင္ေပၚတက္ၿပီးလည္း ကနစိုသီးေတြခူးစားၾကပါတယ္။ မနက္ထြက္လာကတည္းက အဆာေျပေလာက္သာ စားခဲ့ၾကရတာမို႔ ဗိုက္ဆာေနၾကၿပီ မဟုတ္လား။ နားမက်ိဳင္းရြာက မူလတန္းေက်ာင္းေလးမွာ စာေရးကိရိယာလွဴၿပီးရင္ ရြာထဲက ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္မွာ အဆာေျပတစ္ခုခုစားၾကဖို႔ အစီအစဥ္ဆြဲထားတာပါ။ ကနစိုသီးေတြ စားတဲ့ဟာစား ပိုတဲ့အသီးေတြကိုေတာ့ ေက်ာင္းသား/သူေလးေတြကို ေပးဖို႔အတြက္ ယူၿပီး နားမက်ိဳင္းရြာေလးဆီ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ နားမက်ိဳင္းရြာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးဆီေရာက္ေတာ့ ညေန ၂ နာရီခြဲေလာက္ရွိပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ေက်ာင္းေလးဆီေရာက္ေတာ့ အလာက စာေရးကိရိယာေတြအပ္ထားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းဆရာေလးက ႀကိဳေနပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာေလးကို ေက်ာင္းသား/သူအေရအတြက္ကို ေမးၾကည့္မိေတာ့ မူႀကိဳကေလးေရာအပါအဝင္ အားလံုး ၆၀ ဦးရွိတယ္လို႔ သိရတဲ့အတြက္ လွဴဒါန္းမဲ့ စာေရးကိရိယာေလးေတြကို ျပင္ဆင္ၿပီး ေက်ာင္းအတြက္ အသံုးအေဆာင္ေလးေတြျဖစ္တဲ့ ေျမျဖဴတိုက္၊ သင္ပုန္းဖ်က္၊ ေဘာပင္(မင္နီ)ေလးေတြကို ေက်ာင္းဆရာေလးဆီေပးအပ္ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး ေက်ာင္းသား/သူေလးေတြကို စာေရးကိရိယာေတြ ေဝငပါေတာ့တယ္။ ကေလးေတြကေတာ့ စာအုပ္ေလးေတြကို ကိုင္ၾကည့္လိုက္၊ ေပတံ၊ ခဲဖ်က္၊ ခဲတံေလးေတြကို ကိုင္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာေပါ့။ က်ေနာ္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ကေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း သူတို႔အေပ်ာ္ေလးေတြ က်ေနာ့္ဆီကူးစက္လာပါတယ္။ ကေလးေတြကို စကားစျမည္ေျပာ သူတို႔ကိုရိုက္ထားတဲ့ ကင္မရာေလးထဲ ပံုေလးေတြျပေပးနဲ႔… လမ္းမွာတုန္းက ဆာေနတဲ့ဗိုက္ဟာ ေပ်ာက္သြားၿပီး ကေလးတစ္သိုက္နဲ႔ စကားေျပာလိုက္ ရီလိုက္နဲ႔ အဖြဲ႕ၾကေနပါတယ္။ မထင္မွတ္ပဲ “ဆရာႀကီး”လို႔ ေခၚသံၾကားလို႔ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ေတြ႕ျပန္ပါၿပီ…. ဆယ္တန္းတုန္းက စာသင္ေပးခဲ့ရဘူးတဲ့ တပည့္မေလးတစ္ေယာက္…. က်ေနာ္ျပန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး တပည့္မေလးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ ဒီေက်ာင္းေလးမွာ အရပ္ငွားဆရာမအျဖစ္ အလုပ္ဝင္ေနတာဆိုပဲ….. ဝမ္းသာပါေၾကာင္း…. ဘြဲ႕ရရင္လည္း ဝါသနာပါပါက ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကို ဆက္ၿပီးလုပ္သင့္ပါေၾကာင္းေတြ ေျပာေနမိပါတယ္။ သူမ်က္ႏွာမွာ က်ေနာ္ဘာေၾကာင့္ စာသင္ျခင္းအလုပ္ကို ဆက္မလုပ္ေတာ့တာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးခ်င္ေနပံုရေပမယ့္ က်ေနာ္ ဘာမွစကားမစတဲ့အတြက္ မေမးျဖစ္ပံုပါပဲ….။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ဒီေန႔ခရီးစဥ္မွာ လွဴဒါန္းဖို႔ယူေဆာင္လာတဲ့ စာေရးကိရိယာေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသားဦးေရနဲ႔ အံကိုက္ျဖစ္ေနတာမို႔ အျပန္ခရီးကို ဘာပစၥည္းမွ တင္စရာမလိုပဲ အလြတ္ျပန္ၾကရုံသာရွိၾကပါတယ္။ စာေရးကိရိယာေတြ လွဴလို႔ၿပီးေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းနားေလးမွာရွိတဲ့ အိမ္က က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ကို လာနားၾကဖို႔ေခၚေနတာမို႔ အိမ္ရဲ႕ေအာက္ထပ္မွာ က်ေနာ္တို႔ခဏနားၾကပါတယ္… အိမ္ရွင္က မုန္႔လက္ေကာက္ေႀကာ္ေတြလာခ်ေကၽြးတာမို႔ ဗိုက္ဆာေနၾကၿပီျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ စားၾကပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ခဏအနားယူေနခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းလည္းဆင္းသြားၿပီမို႔ ေက်ာင္းဆရာေလးက က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕နားေနတဲ့ဆီေရာက္လာလို႔ သူနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာေလးရဲ႕ဇာတိက မံုရြာတစ္ဘက္ကမ္း ကနီကလို႔ သိရၿပီး… ဒီေလာက္ေဝးတဲ့ေနရာကို တာဝန္က်လာၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္စာသင္ေနတာျမင္ေတာ့ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူပါေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ အေမာေျပနားၾကၿပီး ရြာထဲက ေစ်းဆိုင္တစ္ခုဆီဆက္လက္ ခ်ီတက္ၿပီး စားစရာ ဘာရႏိုင္မလဲေမးၾကည့္ေတာ့ ယမ္ယမ္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္လုပ္ေပးမယ္ေျပာလို႔ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ခဏထိုင္ေစာင့္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႔ စကားစျမည္ေျပာ …. သူတို႔ျပဳတ္ေပးတဲ့ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပူပူကို ေလြးၾကၿပီး….. အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္….. နားမက်ိဳင္းရြာေလးကေန ထြက္ခြာလာၾကေတာ့ ညေန ေလးနာရီ ေက်ာ္ေခ်ၿပီ……… ။

က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ေလးရဲ႕ ေလးႏွစ္ေျမာက္ စာေရးကိရိယာ အလွဴခရီးစဥ္ ေအာင္ျမင္ျမင္ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ၿပီးစီးသြားျခင္းအတြက္ အလွဴရွင္မ်ားကို ေက်းဇူးတင္ဝမ္းေျမာက္စြာ သာဓု …. သာဓု …. သာဓု….. ေခၚရင္း …..

က်ေနာ္တို႔ One Candle ေစတနာရွင္လူငယ္မ်ားအဖြဲ႕ဟာ က်ေနာ္တို႔ေဒသအတြက္ ဖေယာင္းတိုင္ေလးတစ္တိုင္စာ အလင္းေလာက္ေတာ့ ေပးႏိုင္ခဲ့ျပန္ၿပီဟု ေတြးေတာရင္း

၂၀၁၄/၂၀၁၅ ပညာသင္ႏွစ္ စာေရးကိရိယာအလွဴခရီးစဥ္ မူလတန္းေက်ာင္း(ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္း) အပါအဝင္ ကိုးေက်ာင္းကို လွဴဒါန္းမႈခရီး ….. ဤတြင္ၿပီးဆံုးသြားပါေၾကာင္း ….

၂၀၁၅/၂၀၁၆ ပညာသင္ႏွစ္တြင္လည္း ရံပံုေငြရရွိပါက ဆက္လက္လွဴဒါန္းသြားဦးမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း အလွဴခရီးစဥ္ေလးမ်ားအေၾကာင္း မွတ္တမ္းေရးထိုးျခင္းကို ရပ္နားလိုက္ရပါေတာ့သည္။

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ ……….
K.T.W.L

ေလးတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ေမ့မပစ္ၾကပါနဲ႔

.
ေလးတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ေမ့မပစ္ၾကပါနဲ႔ …
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
အခုရက္ပိုင္းေတြမွာ ေမာ္လူးေဒသ သတင္းမ်ားစုစည္းရာမွာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စိုးမိုးထားက သဘာဝစိမ့္စမ္းေရ ရရွိေရးသတင္းေတြပါပဲ…။ ဒီလိုသတင္းေလးေတြက ၾကားရဖတ္ရေတာ့ ဝမ္းသာမိသည္မွာ အမွန္ပင္…. ဟိုးယခင္က ေသာက္သံုးေရအတြက္ ေခ်ာင္းေရကိုသာ အားကိုးအားထားျပဳေနၾကရတဲ့ ေဒသခံေတြအတြက္ ေသာက္သံုးေရေတြကို မိမိတို႔ေနအိမ္ေတြအေရာက္ သြယ္ယူႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္လား။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်းရြာေတြဆိုရင္ ေနအိမ္ေတြအေရာက္ သြယ္ယူၿပီးလို႔ သံုးစြဲေနၾကပါၿပီ။ သဘာဝစိမ့္စမ္းေရ ရရွိေရးကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထႀကိဳးပမ္းၾကတဲ့ ရြာေတြရွိသလို ေက်းလက္ေဒသဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ေရ ဦးစီး႒ာနရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။ ေကာင္းေသာ အစီအစဥ္ေပမို႔ သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚမိေပသည္။ သို႔ေသာ္ စဥ္းစားေတြေတာဆင္ျခင္ဖြယ္ တစ္ခုမွာကား သဘာဝစိမ့္စမ္းေရ ရရွိေရးကို ေဆာင္ရြက္ၿပီး၊ ေဆာင္ရြက္ဆဲေက်းရြာမ်ားကား ေရရွားပါရာ ေနရာေဒသမ်ား မဟုတ္ျခင္းပင္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရပ္ေဒသအေခၚ ေလးတန္ရိုးေက်းရြာမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ေလးတန္ဆိုသည္မွာ ေခ်ာင္းတစ္ခု၏ အမည္နာမတစ္ခုပင္ …. ဧရာဝတီျမစ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနသည့္ ျမစ္တစ္စင္း … ရာဇဝင္ထဲက သတို႔သမီးဟူ၍ တင္စားၾကေပသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာ္လူးေဒသ၏ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေဖာ္က်ဴးေနသည့္ ေခ်ာင္းတစ္ခု … ေမာ္လူးေဒသ၏ ရာဇဝင္ထဲမွ သတိုးသမီးသည္ကား ေလးတန္ေခ်ာင္းဟု တင္စားလိုက္ခ်င္ပါသည္။ ေလးတန္းေခ်ာင္းကို အမွီျပဳကာ ေခ်ာင္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ရြာေတြတည္ခဲ့ၾကသည္။ ေလးတန္းေခ်ာင္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္ေက်းရြာမ်ားကား ေျမပလႅင္၊ ေဟာင္းတုန္း၊ မံဟဲ၊ မလူး၊ ရြာရွည္၊ ပဲခူး၊ သက္ရင္းသာ၊ နန္႔ရံု၊ ေဂြ႕ႀကီး၊ ကူးဆိပ္၊ ခိုးေကာင္၊ သူေရာင္း အစရွိသည့္ ေက်းရြာမ်ားရွိေနၾကေပသည္။ ထိုေက်းရြာမ်ားမွ ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာ ေလးတန္ေခ်ာင္းမွ ေရကို ေသာက္သံုးခဲ့ၾကသလို စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္လည္း အသံုးျပဳခဲ့ၾကေပသည္။ ေႏြရာသီ ေရနည္းခ်ိန္တြင္ သဲတြင္းေခၚသည့္ လက္ယက္တြင္းေလးမ်ားေဖာ္ကာ ေသာက္ေရခပ္ယူခဲ့ၾကရသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ယခုအခါ အဘယ္ေၾကာင့္ ေလးတန္ေခ်ာင္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္ေက်းရြာမ်ားက သဘာဝစိမ့္စမ္းေရ သြယ္ယူျခင္းေတြ သြယ္ယူရရွိႏိုင္ျခင္းေတြကို အားသြန္ခြန္စိုက္ ေဆာင္ရြက္လာၾကပါသနည္း။
အေျဖကရွင္းရွင္းေလး… ေခ်ာင္းေရမွာ သံုးမရေအာင္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္… ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ မိုးသည္းထန္ၿပီး ေခ်ာင္းေရႀကီးခ်ိန္မွလြဲၿပီး စီးဆင္ေနသည့္ေရက ၾကည္ၾကည္လင္လင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း့ …. ဒါေၾကာင့္ ေလးတန္းေခ်ာင္းမွ ေရကို ေလးတန္းရိုးရြာမ်ားမွ ေသာက္သံုးေရအတြက္ မွီခိုအားထားခဲ့ၾကေပသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔မွ စၿပီး ၾကည္လင္ေအးျမသည့္ ေရမ်ားစီးဆင္းခဲ့သည္ ေလးတန္းေခ်ာင္းေရသည္ ေနာက္က်ိလာသည္။ အစထမတြင္ ခဏတာမွ်ေနာက္က်ိၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေခ်ာင္းေရသည္ သဘာဝအတိုင္း ျပန္လည္ၾကည္လင္လာလိမ့္မည္ဟု ေဒသခံအမ်ားစုက ယံုၾကည္ထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေလးတန္ေခ်ာင္းေရမွာကား တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ၾကည္လင္လာျခင္းမရွိေတာ့ေခ်။ ေရွးယခင္က ၾကည္လင္ေသာေရမ်ားစီးဆင္းေနခဲ့သည့္ ေလးတန္ေခ်ာင္း၊ ေဒသခံမ်ားအတြက္ ေသာက္သံုးေရအတြက္သာမက စိုက္ပ်ိဳးေရရရွိေရးအတြက္ပါ မွီခိုအားထားခဲ့ရသည့္ေခ်ာင္း၊ ဒီေခ်ာင္းကေရေတြမၾကည္လင္ျဖစ္ေနေတာ့ ေဒသခံအမ်ားစု အခက္ႀကံဳၾကေခ်ၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေလးတန္ေခ်ာင္းေရ ေနာက္က်ိသြားရသနည္းဟူေသာ အေျဖကို ရွာေဖြၾကည့္ေသာအခါ ဤေခ်ာင္း၏ စတင္စီးဆင္ရာ ေခ်ာင္းဖ်ားတြင္ ေရႊတူးေဖာ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္က်ိလာရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ၾကရေပသည္။ ဒီအတြက္ ေဒသခံေတြက ေလးတန္ေခ်ာင္းေရ သဘာဝအတိုင္းျပန္ၿပီး ၾကည္လင္စြာစီးဆင္းႏိုင္ေရးအတြက္ တတ္ႏိုင္သမွ် တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ေခ်ာင္းေရျပန္လည္ ၾကည္လင္လာေစေရးအတြက္ ေဒသခံမ်ားမွာ စုေပါင္းလက္မွတ္ထိုးၿပီး တာဝန္ရွိသူမ်ားထံ တင္ျပေတာင္းဆိုၾကျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ထူးျခားမႈ ရွိမလာခဲ့ပါ။ လႊတ္ေတာ္တြင္တင္ျပပါေသာ္လည္း နယ္ေျမေအးခ်မ္းမႈမရွိဟု အေၾကာင္းျပကာ ေရွာင္လြဲခဲ့ျပန္သည္မို႔ လက္ရိုက္အဝီစိတြင္း၊ ေရတြင္းမ်ားကိုသာ အားကိုးအားထားျပဳလာၾကရေပသည္။ တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ၾကာလာသည္မို႔ ေဒသခံေတြအတြက္ ေသာက္သံုးေရျပႆနာကို ေျဖရွင္းၾကရန္ ႀကံစည္ၾကရာမွ သဘာဝစိမ့္စမ္းေရ သြယ္ယူေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေလးတန္ေခ်ာင္းရိုးေက်းရြာေတြ ႀကိဳးစားလာၾကရေတာသည္။ ေက်းရြာသို႔ ေသာက္သံုးေရရရွိေအာင္ သြယ္ယူေရးသည္ လြယ္ကူလွသည့္ အလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ လုပ္အား၊ ေငြအား၊ နည္းပညာ စသည္တို႔ကို ထုတ္သံုးၾကရသည္။ ေက်းရြာတစ္ရြာသို႔ ေသာက္သံုးေရသြယ္ယူရရွိေရးအတြက္ အနည္းဆံုး ကုန္က်ေငြက သိန္းတစ္ရာနီးပါးခန္႔ ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ေဖာင္စီးေရငတ္ေနၾကသူမ်ားမို႔ ရွိစုမဲ့စုေငြေၾကးမ်ားျဖင့္ ေသာက္သံုးေရ သြယ္ယူေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္လာၾကသည္မွာ ေလးတန္းေခ်ာင္းရိုးေက်းရြာမ်ား အားလံုးနီးပါး ေရသြယ္ယူေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ဆဲရွိေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ေက်းရြာတစ္ရြာအတြက္ ေရသြယ္ယူရရွိေရးအတြက္ ကုန္က်ေငြ သိန္းတစ္ရာနီးပါးကုန္က်သည္ဆိုလွ်င္ ေလးတန္းေခ်ာင္းရိုးကေက်းရြာ ၁၀ ရြာရွိလွ်င္ သိန္းတစ္ေထာင္ေပါ့….။ က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံေတြရဲ႕ ေငြေတြ ေက်းလက္ဦးစီး႒ာနက ခ်မွတ္ေပးတဲ့ေငြေတြ …… ႏွေျမာစရာ ေကာင္းေနသည္ဟု မထင္မိၾကဘူးလား။ ေလာဘသား တစ္စုရဲ႕ ေလာဘရမၼက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံေတြ ေငြပန္း လူပန္း ျဖစ္ေနၾကရသည္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ေလာဘသား စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ သူတို႔ႀကီးပြားေရးအတြက္၊ သူတို႔ စီးပြားေရးအတြက္၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံေတြ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ရႈပ္သြားသလဲ၊ ေငြေၾကးေတြ ဘယ္ေလာက္စိုက္ထုတ္လိုက္ၾကရသလဲ။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္လိုက္ရသလဲ။
က်ေနာ္တို႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားတဲ့ တရားခံအစစ္ကို က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ နစ္နာသြားမႈေတြကို ျပန္လည္ မေပးဆပ္ခိုင္းသင့္ဘူးလား။ ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္ေနတဲ့ ေလာဘသားတစ္စုကို ဘယ္လိုအေရးယူမႈမွ ျပဳလုပ္လို႔မရဘူးလား။ ဒါေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲေရာက္လာတဲ့ အေတြးစေတြပါ…… ဒီထက္မ်ားတဲ့ ေတြးမိတဲ့ အခ်က္ေတြရွိေနေပမဲ့ ဒီေလာက္နဲ႔ ရပ္ထားလိုက္ပါတယ္…။
အဆံုးသတ္အေနနဲ႔ ေတြးမိျပန္တာက ေလးတန္းရိုးေက်းရြာေတြအကုန္လံုး ေသာက္သံုးေရသြယ္ယူရရွိသြားၿပီဆိုလွ်င္ ေလးတန္ေခ်ာင္းႀကီးသည္ အဘယ္သို႔ျဖစ္က်န္ခဲ့မည္နည္း။ ေဒသခံမ်ား ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ၾကသင့္ေပသည္။ က်ေနာ္တို႔ေဒသ၏ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေဖာ္က်ဴးေနသည့္ ေလးတန္ေခ်ာင္းအား ေနာက္က်ိေသာ ေရမ်ားစီးဆင္းၿမဲ စီးဆင္းေစၿပီ ေခ်ာင္းအား အမိႈက္မ်ားစြန္႔ပစ္ရာေနရာတစ္ခုအျဖစ္သာ သတ္မွတ္လိုက္ၾကမည္လား။ က်ေနာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြလက္ထက္မွ က်ေနာ္တို႔ေတြလက္ထက္အထိ တာဝန္ေက်ပြန္ခဲ့သည့္ ေလးတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ စြန္႔ပစ္လိုက္ၾကေတာ့မည္လား။
က်ေနာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြလက္ထက္ကတည္းက မွီခိုအားထားခဲ့ၾကရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေဒသရဲ႕ မိခင္ ေက်းဇူးရွင္လည္းျဖစ္… က်ေနာ္တို႔ေဒသရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ေဒသရဲ႕ ရာဇဝင္ထဲက သတိုးသမီး ျဖစ္တဲ့ ေလးတန္းေခ်ာင္းႀကီး သဘာဝအတိုင္း ၾကည္လင္ေအးျမေသာ ေရမ်ား စီးဆင္းႏိုင္ေရးအတြက္ ေလးတန္ရိုးေက်းရြာက ေဒသခံေတြ ဆက္လက္ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္သင့္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိေၾကာင္း ေတြးမိသမွ် ေရးသားေဖာ္ျပလိုက္ရပါတယ္…..။

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ…..