အလံထူခြင့္ မရရွာတဲ့ ရြာကေလး ....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
အေရွ႕အေနာက္ေတာင္ေျမာက္ ပတ္ပတ္လည္ ေတာင္မ်ားဝန္းရံေနသည့္ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းလြင္ျပင္ငယ္ေလး၏ ကုန္႔ျမင့္ေလးတစ္ခုေပၚတြင္ ဖိုခေနာက္ဆိုင္ ေပါက္ေရာက္ေနသည့္ ထန္းပင္ေလးသံုးပင္ကား ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ .... အျခားအပင္မ်ားၾကား၌ ထူးျခားေန၏။ ယင္းထန္းပင္မ်ား၏ ေအာက္ေျခတြင္ ထန္းလက္မိုး ထန္းလက္ကာထားသည့္ တဲငယ္တစ္ခု .... ယင္းတဲေလးအတြင္းတြင္ လုလင္ပ်ိဳေလးဦးတို႔သည္ အျမဳပ္တစီစီထေနသည့္ ဝါးပိုးဝါးအတြင္းမွ ပင္က်ရည္(ဝါ)ထန္းရည္ကို ခြက္ပံုသ႑ာန္ျပဳလုပ္ထားသည့္ ဝါးဆစ္ပိုင္းေလးမ်ားျဖင့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ေသာက္ေနၾကသည္။ စကားေျပာသံကား သိပ္မၾကားရေခ်။ ခဏအၾကာ "ကိုယ္ေတာ္ေလး ... ကင္ခိုင္းထားတဲ့ ၾကက္ကင္ ရပါၿပီဘုရား..." ဟူသည့္ အသံႏွင့္အတူ ေတာၾကက္တစ္ေကာင္လံုးကို တံစိုျဖင့္လွ်ိဳကာ ကင္ထားသည့္ ၾကက္ကင္ကို ကိုင္လွ်က္ ထန္းထဲအတြင္းသို႔ ထန္းသမား စိုင္းလွ်ံ ဝင္လာသည္။ ခဏက တိတ္ဆိတ္စြာ ထန္းရည္ေသာက္ေနသည့္ လူေလးဦးထဲမွ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လုလင္တစ္ဦးမွ "ကဲ .... ေရာင္းရင္းတို႔ အခုအခ်ိန္ကေတာ့ မနက္ပိုင္း ပင္က်ေရမဟုတ္ေတာ့ဘူးကြဲ႕ ... ညေနပိုင္းျဖစ္ေနၿပီမို႔ ေနေက်ာ္ရည္ ခပ္ျပင္းျပင္းကို ဒီၾကက္ကင္ေလးနဲ႕ ျမည္းၾကေသးသပ ...." ဆိုၿပီး စိုင္းလွ်ံယူလာသည့္ ၾကက္ကင္ေပါင္သားတစ္ျခမ္းကို ဆြဲဖဲ့ယူကာ ထန္းရည္တစ္က်ိဳက္ေမာ့ခ်လိုက္ ၾကက္သားတစ္ကိုက္ စားလိုက္ျဖင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေသာက္ပြဲက်င္းေနေတာ့သည္။ ေဘးမွ လုလင္သံုးေယာက္မွာလည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ပင္ .................
"ကိုယ္ေတာ္ေလး ... ကိုယ္ေတာ္ေလး......" ဟူသည့္ ေခၚသံႏွင့္အတူ ထန္းတဲအတြင္းသို႕ လူတစ္ဦး ဒေရာေသာပါးေျပးဝင္လာသည္။ ထန္းရည္ေသာက္ေနသူ ေလးဦးအထဲမွ အသားျဖဴျဖဴအရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ လုလင္မွ ေျပးဝင္းလာသူကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ကာ "ဟဲ .... ငစစ္ေကာင္း နင္ဘာျဖစ္လာလို႔ ဒီေလာက္ ပ်ာယာခတ္ေနရတာလဲ "
"မွန္ပါ ... ကိုယ္ေတာ္ေလး ဘုရား ..... ကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕ ညီေတာ္နယ္ေျမကို ေျမာက္ပိုင္းက တာတာလူမ်ိဳးစုေတြ ဝင္တိုက္လို႔ အေျခအေနမေကာင္းဘူး ျဖစ္ေနတယ္ဘုရား .... ညီေတာ္က ကိုယ္ေတာ္ေလးက အျမန္ဆံုးလာၿပီး ကူတိုက္ေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ငစစ္ေကာင္းကို ေစခိုင္းလိုက္လို႔ပါဘုရား"
" ဟဲ့ ... ငစစ္ေကာင္း နင့္အရွင္က ငါ့ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ မေနလိုလို႔ထြက္ခြာသြားၿပီး တစ္ထီးတစ္နန္းသြားထူေထာင္ေနတာပဲ .... ငါ့ကိုလည္း မူးယစ္ေသာက္စားေနလို႔ဆိုၿပီး ... ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္ဆိုတဲ့ စာရင္းကိုေတာင္ ပယ္ဖ်က္မလို႔ လုပ္ေသးတာမဟုတ္လား"
"မွန္လွပါ ကိုယ္ေတာ္ေလးဘုရား ... အခုဆို ညီေတာ္ဟာ သူ႕အမွားေတြကို သိျမင္ေနပါၿပီ .... တကယ္အခက္အခဲႀကံဳလာတဲ့အခါမွာ အားကိုးရာအစစ္အမွန္က ကိုယ့္ေသြးရင္းသားရင္းဆိုတာကိုလည္း သေဘာေပါက္ေနပါၿပီ ဘုရား ... အေရးႀကီးတာက ကိုယ္ေတာ္ေလးက စစ္ေရးစစ္ရာ စစ္ဗ်ဴဟာေတြကို တျခား ညီေတာ္ေတြထက္ အေတာ္ဆံုး ျဖစ္ေနတာမို႔ မျဖစ္မေန .... လာၿပီး ကူတိုက္ေပးဖို႔ အသနားခံအကူအညီေတာင္းဖို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ေစလႊတ္လိုက္တာ ကိုယ္ေတာ္ေလး .... အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္ေလး လိုက္ပါၿပီး စစ္ကူမတိုက္ေပးရင္ ကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕ ညီေတာ္ စိုင္းခြန္ဖဟာျဖင့္ ရန္သူလက္တြင္းသို႔ က်ေရာက္ေတာ့မွာအမွန္ျဖစ္ပါတယ္....။"
"ေအးကြယ္..... ငစစ္ေကာင္း ေသြးသားရင္းခ်ာက အခက္ႀကဳံေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘယ္ေနလို႔ရပါ့မလဲ ... ညီအကိုသံုးေယာက္ထဲမွာ ငါကအႀကီးဆံုးမဟုတ္လား... ညီေတာ္ေတြရဲ႕အမွားကို အႀကီးျဖစ္တဲ့ ငါကပဲ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးရမွာေပါ့ ... မင့္ရဲ႕ အရွင္ကို ျပန္ေလွ်ာက္တင္လိုက္ပါ ... ငါ စစ္ကူလာမယ္... ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာမေျပာလိုက္ဘူးလို႔ ... သို႕ေသာ္ .... ညီေတာ္ ရန္သူလက္တြင္းမက်ေရာက္မွီ အေရာက္လာၿပီး နယ္ခ်ဲရန္သူ တာတာလူမ်ိဳးေတြကို တိုက္ခိုက္ေပးမယ္လို႔သာ ေလွ်ာက္တင္လိုက္ပါ...."
ငစစ္ေကာင္းမွာ သူ၏ အရွင္သခင္ထံ သတင္းစကားအျမန္ေပးပို႔ရန္ ထန္းတဲအျပင္ဘက္တြင္ ထားခဲ့သည့္ ျမင္းညိဳႀကီးေပၚသို႔ လႊားခနဲခုန္တက္ကာ ေတာင္ကုန္းေလး၏ အေရွ႕ဘက္ ဤနယ္ေျမ၏ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္ေနရာသို႔ ဒုန္းစိုင္းထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
ထန္းတဲအတြင္းမွ ကိုယ္ေတာ္ေလးဆိုသူမွာ လက္ထဲမွ ထန္းရည္ခြက္ကို တစ္က်ိဳက္ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး "ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ တာတာလူမ်ိဳးေတြရယ္"ဟု ႏႈတ္မွ ႀကိမ္းဝါးလိုက္ေသး၏။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
က်ယ္ျပန္႔ေသာ လြင္ျပင္ႀကီး၏ အဆံုးမွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနေသာ ေရမ်ားကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ျမင္ေနရေခ်သည္။ ေရမ်ားပတ္လည္ဝိုင္းေနသည့္ အလယ္တစ္ေနရာတြင္ ထံုးေစတီေဖြးေဖြးကို ၾကည္ညိဳဖြယ္ျမင္ေတြ႕ေနရျပန္၏။ ဤနယ္ေျမကား စိုင္းခြန္ဖ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရာနယ္ေျမ .... ဒီနယ္ေျမကို က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာသည့္ တာတာလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ခဲ့သည့္ စစ္ေျမျပင္ .............................
စစ္ေျမျပင္တစ္ခုလံုး ေသြးညွီနံ႕တို႕ျဖင့္လႊမ္းမိုးေန၏ ......ရြက္ဖ်င္တဲေလးမ်ားမွာလည္း အစီအရီ ရြက္ဖ်င္တဲငယ္တိုင္းတြင္ က်ားျဖဴေခါင္းအမွတ္အသားပါ အလံမ်ားမွာ ေလညွင္းႏွင့္အတူတူ တလႊင့္လႊင့္ .... ရြက္ဖ်င္တဲမ်ားႏွင့္ မနီမေဝးတြင္ တိုက္ပြဲအတြင္း က်ဆံုးသြားၾကသည့္ စစ္သည္ရဲမက္မ်ားကို ျမွဳပ္ႏွံထားဟန္ရွိသည့္ ေျမပံုမ်ားကား ညီညီညာညာ ..... ရြက္ဖ်င္တဲမ်ားအတြင္းမွ ဒဏ္ရာရ ရဲမက္တို႔၏ ညာဥ္းညဴသံမ်ား .... ရြက္ဖ်င္တဲအျပင္ဘက္မ်ားတြင္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ရသျဖင့္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ၿပီး အနားယူေနၾကသူမ်ား... သူတို႔အားလံုး၏ မ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ကား ေအာင္ႏိုင္ျခင္း၏ အရသာကို ခံစားေနရသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ားကား အထင္အရွား ..............
"ကဲ .... ညီေတာ္....ေနာင္ေတာ္ရဲ႕ ကတိစကားအတိုင္း က်ဴးေကာ္ရန္စလာတဲ့ ရန္သူေတြကို တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီးၿပီ.... အခုဆိုရင္ က်ဴးေက်ာ္သူေတြလည္း ဆုတ္ခြာသြားခဲ့ၾကၿပီမို႕ ေနာင္ေတာ္လည္း ေနရပ္ကို ျပန္ေတာ့မယ္.... ဒီေလာက္ဆို ညီေတာ္လည္း ေသြးသားရင္းခ်ာေတြထက္ ဘယ္သူစိမ္းကမွ ကိုယ့္အေပၚ မေကာင္းလွဘူးဆိုတာ သိေလာက္ပါၿပီ... ေနာင္ေတာ္ဟာျဖင့္ ေသရည္ေသာက္က်ဴးတာေတာ့ မွန္ပါရဲ႕ ... ဒါကိုလည္း ေနာင္ေတာ္ဝန္ခံပါတယ္.... သို႔ေသာ္ ေနာင္ေတာ္ေသရည္မူးၿပီး အမွားက်ဴးလြန္လုပ္ကိုင္တာမ်ိဳး ညီေတာ္မေတြ႕ဘူးဘူး မဟုတ္လား ... အခုဆိုရင္ ညီေတာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမေပၚ ကိုယ့္ထီးကိုယ္နန္းနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ ေနာင္ေတာ္ကလည္း ဖမည္းေတာ္တို႔ ထားသြားခဲ့တဲ့ နယ္ေျမေလးမွာ ေနထိုင္ၿပီး အမ်ားျပည္သူ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးေတြကို လုပ္ေဆာင္ေပးေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္ဆီလာမယ္ဆိုရင္ ဖခမည္းေတာ္တို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ငဲ့ညွာေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ ဘာအလံမွ ေထာင္မလာပါနဲ႔ ... ဖခမည္းေတာ္ဟာ ညီေတာ္သိတဲ့အတိုင္း စစ္ပြဲေတြကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ဘာအလံအမွတ္အသားကိုမွ လႊင့္ထူၿပီး ေအာင္ပြဲမဆင္ခဲ့ဘူး။ ထိုနည္းတူစြာ အစ္ကိုေတာ္လည္း ဘာအလံလႊင့္ထူျခင္းကိုမွ ႏွစ္ၿခိဳက္ေတာ္မမူဘူး .... ဒီေတာ့ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္ဆီလာရင္ ဘာအလံမွ မလႊင့္ထူလာပါနဲ႔ .... ဒါကေတာ့ အစ္ကိုေတာ္ေတာင္းဆိုလိုတဲ့ အခ်က္ပါ ... ကဲ ... ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္လည္း အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ခရီးႏွင္ရေတာ့မွာမို႕ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္......"
တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားေသာ ေနာင္ေတာ္ စိုင္းခြန္လွဦးစီးသည့္ တပ္ဖြဲ႕ႀကီးကို ေငးရင္း စိုင္းခြန္ဖမ်က္လံုးအိမ္ထဲတြင္ မ်က္ရည္မ်ား ေဝသီလွ်က္ ..........။
unicode version
to read with unicode
အလံထူခွင့် မရရှာတဲ့ ရွာကလေး ....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
အရှေ့အနောက်တောင်မြောက် ပတ်ပတ်လည် တောင်များဝန်းရံနေသည့် ချိုင့်ဝှမ်းလွင်ပြင်ငယ်လေး၏ ကုန့်မြင့်လေးတစ်ခုပေါ်တွင် ဖိုခနောက်ဆိုင် ပေါက်ရောက်နေသည့် ထန်းပင်လေးသံုးပင်ကား ထိုးထိုးထောင်ထောင် .... အခြားအပင်များကြား၌ ထူးခြားနေ၏။ ယင်းထန်းပင်များ၏ အောက်ခြေတွင် ထန်းလက်မိုး ထန်းလက်ကာထားသည့် တဲငယ်တစ်ခု .... ယင်းတဲလေးအတွင်းတွင် လုလင်ပျိုလေးဦးတို့သည် အမြုပ်တစီစီထနေသည့် ဝါးပိုးဝါးအတွင်းမှ ပင်ကျရည်(ဝါ)ထန်းရည်ကို ခွက်ပံုသဏ္ဍာန်ပြုလုပ်ထားသည့် ဝါးဆစ်ပိုင်းလေးများဖြင့် တငြိမ့်ငြိမ့်သောက်နေကြသည်။ စကားပြောသံကား သိပ်မကြားရချေ။ ခဏအကြာ "ကိုယ်တော်လေး ... ကင်ခိုင်းထားတဲ့ ကြက်ကင် ရပါပြီဘုရား..." ဟူသည့် အသံနှင့်အတူ တောကြက်တစ်ကောင်လံုးကို တံစိုဖြင့်လှျိုကာ ကင်ထားသည့် ကြက်ကင်ကို ကိုင်လှျက် ထန်းထဲအတွင်းသို့ ထန်းသမား စိုင်းလှျံ ဝင်လာသည်။ ခဏက တိတ်ဆိတ်စွာ ထန်းရည်သောက်နေသည့် လူလေးဦးထဲမှ အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင့် လုလင်တစ်ဦးမှ "ကဲ .... ရောင်းရင်းတို့ အခုအချိန်ကတော့ မနက်ပိုင်း ပင်ကျရေမဟုတ်တော့ဘူးကွဲ့ ... ညနေပိုင်းဖြစ်နေပြီမို့ နေကျော်ရည် ခပ်ပြင်းပြင်းကို ဒီကြက်ကင်လေးနဲ့ မြည်းကြသေးသပ ...." ဆိုပြီး စိုင်းလှျံယူလာသည့် ကြက်ကင်ပေါင်သားတစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖဲ့ယူကာ ထန်းရည်တစ်ကျိုက်မော့ချလိုက် ကြက်သားတစ်ကိုက် စားလိုက်ဖြင့် အေးအေးဆေးဆေး သောက်ပွဲကျင်းနေတော့သည်။ ဘေးမှ လုလင်သံုးယောက်မှာလည်း ထိုနည်းနှင်နှင်ပင် .................
"ကိုယ်တော်လေး ... ကိုယ်တော်လေး......" ဟူသည့် ခေါ်သံနှင့်အတူ ထန်းတဲအတွင်းသို့ လူတစ်ဦး ဒရောသောပါးပြေးဝင်လာသည်။ ထန်းရည်သောက်နေသူ လေးဦးအထဲမှ အသားဖြူဖြူအရပ်မြင့်မြင့်နှင့် လုလင်မှ ပြေးဝင်းလာသူကို တစ်ချက်မော့ကြည့်ကာ "ဟဲ .... ငစစ်ကောင်း နင်ဘာဖြစ်လာလို့ ဒီလောက် ပျာယာခတ်နေရတာလဲ "
"မှန်ပါ ... ကိုယ်တော်လေး ဘုရား ..... ကိုယ်တော်လေးရဲ့ ညီတော်နယ်မြေကို မြောက်ပိုင်းက တာတာလူမျိုးစုတွေ ဝင်တိုက်လို့ အခြေအနေမကောင်းဘူး ဖြစ်နေတယ်ဘုရား .... ညီတော်က ကိုယ်တော်လေးက အမြန်ဆံုးလာပြီး ကူတိုက်ပေးဖို့ ကျွန်တော်မျိုး ငစစ်ကောင်းကို စေခိုင်းလိုက်လို့ပါဘုရား"
" ဟဲ့ ... ငစစ်ကောင်း နင့်အရှင်က ငါ့ရဲ့ အရိပ်အောက်မှာ မနေလိုလို့ထွက်ခွာသွားပြီး တစ်ထီးတစ်နန်းသွားထူထောင်နေတာပဲ .... ငါ့ကိုလည်း မူးယစ်သောက်စားနေလို့ဆိုပြီး ... နောင်တော်ညီတော်ဆိုတဲ့ စာရင်းကိုတောင် ပယ်ဖျက်မလို့ လုပ်သေးတာမဟုတ်လား"
"မှန်လှပါ ကိုယ်တော်လေးဘုရား ... အခုဆို ညီတော်ဟာ သူ့အမှားတွေကို သိမြင်နေပါပြီ .... တကယ်အခက်အခဲကြံုလာတဲ့အခါမှာ အားကိုးရာအစစ်အမှန်က ကိုယ့်သွေးရင်းသားရင်းဆိုတာကိုလည်း သဘောပေါက်နေပါပြီ ဘုရား ... အရေးကြီးတာက ကိုယ်တော်လေးက စစ်ရေးစစ်ရာ စစ်ဗျူဟာတွေကို တခြား ညီတော်တွေထက် အတော်ဆံုး ဖြစ်နေတာမို့ မဖြစ်မနေ .... လာပြီး ကူတိုက်ပေးဖို့ အသနားခံအကူအညီတောင်းဖို့ ကျွန်တော်မျိုးကို စေလွှတ်လိုက်တာ ကိုယ်တော်လေး .... အကယ်၍ ကိုယ်တော်လေး လိုက်ပါပြီး စစ်ကူမတိုက်ပေးရင် ကိုယ်တော်လေးရဲ့ ညီတော် စိုင်းခွန်ဖဟာဖြင့် ရန်သူလက်တွင်းသို့ ကျရောက်တော့မှာအမှန်ဖြစ်ပါတယ်....။"
"အေးကွယ်..... ငစစ်ကောင်း သွေးသားရင်းချာက အခက်ကြုံနေတယ်ဆိုတော့လည်း ဘယ်နေလို့ရပါ့မလဲ ... ညီအကိုသံုးယောက်ထဲမှာ ငါကအကြီးဆံုးမဟုတ်လား... ညီတော်တွေရဲ့အမှားကို အကြီးဖြစ်တဲ့ ငါကပဲ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးရမှာပေါ့ ... မင့်ရဲ့ အရှင်ကို ပြန်လှေျာက်တင်လိုက်ပါ ... ငါ စစ်ကူလာမယ်... ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်တော့ သေသေချာချာမပြောလိုက်ဘူးလို့ ... သို့သော် .... ညီတော် ရန်သူလက်တွင်းမကျရောက်မှီ အရောက်လာပြီး နယ်ချဲရန်သူ တာတာလူမျိုးတွေကို တိုက်ခိုက်ပေးမယ်လို့သာ လှေျာက်တင်လိုက်ပါ...."
ငစစ်ကောင်းမှာ သူ၏ အရှင်သခင်ထံ သတင်းစကားအမြန်ပေးပို့ရန် ထန်းတဲအပြင်ဘက်တွင် ထားခဲ့သည့် မြင်းညိုကြီးပေါ်သို့ လွှားခနဲခုန်တက်ကာ တောင်ကုန်းလေး၏ အရှေ့ဘက် ဤနယ်မြေ၏ တစ်ခုတည်းသော ထွက်ပေါက်နေရာသို့ ဒုန်းစိုင်းထွက်ခွာသွားတော့သည်။
ထန်းတဲအတွင်းမှ ကိုယ်တော်လေးဆိုသူမှာ လက်ထဲမှ ထန်းရည်ခွက်ကို တစ်ကျိုက်မော့သောက်လိုက်ပြီး "တွေ့ကြသေးတာပေါ့ တာတာလူမျိုးတွေရယ်"ဟု နှုတ်မှ ကြိမ်းဝါးလိုက်သေး၏။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ကျယ်ပြန့်သော လွင်ပြင်ကြီး၏ အဆံုးမှာ ဖွေးဖွေးလှုပ်နေသော ရေများကို မျက်စိတစ်ဆံုး မြင်နေရချေသည်။ ရေများပတ်လည်ဝိုင်းနေသည့် အလယ်တစ်နေရာတွင် ထံုးစေတီဖွေးဖွေးကို ကြည်ညိုဖွယ်မြင်တွေ့နေရပြန်၏။ ဤနယ်မြေကား စိုင်းခွန်ဖ အုပ်ချုပ်မင်းလုပ်ရာနယ်မြေ .... ဒီနယ်မြေကို ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာသည့် တာတာလူမျိုးများနှင့် ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်ခဲ့သည့် စစ်မြေပြင် .............................
စစ်မြေပြင်တစ်ခုလံုး သွေးညှီနံ့တို့ဖြင့်လွှမ်းမိုးနေ၏ ......ရွက်ဖျင်တဲလေးများမှာလည်း အစီအရီ ရွက်ဖျင်တဲငယ်တိုင်းတွင် ကျားဖြူခေါင်းအမှတ်အသားပါ အလံများမှာ လေညှင်းနှင့်အတူတူ တလွှင့်လွှင့် .... ရွက်ဖျင်တဲများနှင့် မနီမဝေးတွင် တိုက်ပွဲအတွင်း ကျဆံုးသွားကြသည့် စစ်သည်ရဲမက်များကို မြှုပ်နှံထားဟန်ရှိသည့် မြေပံုများကား ညီညီညာညာ ..... ရွက်ဖျင်တဲများအတွင်းမှ ဒဏ်ရာရ ရဲမက်တို့၏ ညာဥ်းညူသံများ .... ရွက်ဖျင်တဲအပြင်ဘက်များတွင် တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ရသဖြင့် ခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး အနားယူနေကြသူများ... သူတို့အားလံုး၏ မျက်နှာများပေါ်တွင်ကား အောင်နိုင်ခြင်း၏ အရသာကို ခံစားနေရသည့် အရိပ်အယောင်များကား အထင်အရှား ..............
"ကဲ .... ညီတော်....နောင်တော်ရဲ့ ကတိစကားအတိုင်း ကျူးကော်ရန်စလာတဲ့ ရန်သူတွေကို တိုက်ခိုက်အောင်မြင်ခဲ့ပြီးပြီ.... အခုဆိုရင် ကျူးကျော်သူတွေလည်း ဆုတ်ခွာသွားခဲ့ကြပြီမို့ နောင်တော်လည်း နေရပ်ကို ပြန်တော့မယ်.... ဒီလောက်ဆို ညီတော်လည်း သွေးသားရင်းချာတွေထက် ဘယ်သူစိမ်းကမှ ကိုယ့်အပေါ် မကောင်းလှဘူးဆိုတာ သိလောက်ပါပြီ... နောင်တော်ဟာဖြင့် သေရည်သောက်ကျူးတာတော့ မှန်ပါရဲ့ ... ဒါကိုလည်း နောင်တော်ဝန်ခံပါတယ်.... သို့သော် နောင်တော်သေရည်မူးပြီး အမှားကျူးလွန်လုပ်ကိုင်တာမျိုး ညီတော်မတွေ့ဘူးဘူး မဟုတ်လား ... အခုဆိုရင် ညီတော်လည်း ကိုယ်ပိုင်နယ်မြေပေါ် ကိုယ့်ထီးကိုယ်နန်းနဲ့ အုပ်ချုပ် နောင်တော်ကလည်း ဖမည်းတော်တို့ ထားသွားခဲ့တဲ့ နယ်မြေလေးမှာ နေထိုင်ပြီး အများပြည်သူ ကောင်းရာကောင်းကျိုးတွေကို လုပ်ဆောင်ပေးနေပါတယ်။ ဒီတော့ ညီတော် နောင်တော်ဆီလာမယ်ဆိုရင် ဖခမည်းတော်တို့ရဲ့ မျက်နှာကို ငဲ့ညှာထောက်ထားသောအားဖြင့် ဘာအလံမှ ထောင်မလာပါနဲ့ ... ဖခမည်းတော်ဟာ ညီတော်သိတဲ့အတိုင်း စစ်ပွဲတွေကို အောင်နိုင်ခဲ့ပေမယ့် ဘာအလံအမှတ်အသားကိုမှ လွှင့်ထူပြီး အောင်ပွဲမဆင်ခဲ့ဘူး။ ထိုနည်းတူစွာ အစ်ကိုတော်လည်း ဘာအလံလွှင့်ထူခြင်းကိုမှ နှစ်ခြိုက်တော်မမူဘူး .... ဒီတော့ ညီတော် နောင်တော်ဆီလာရင် ဘာအလံမှ မလွှင့်ထူလာပါနဲ့ .... ဒါကတော့ အစ်ကိုတော်တောင်းဆိုလိုတဲ့ အချက်ပါ ... ကဲ ... ညီတော် နောင်တော်လည်း အချိန်မနှောင်းခင် ခရီးနှင်ရတော့မှာမို့ နှုတ်ဆက်ပါတယ်......"
တရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာသွားသော နောင်တော် စိုင်းခွန်လှဦးစီးသည့် တပ်ဖွဲ့ကြီးကို ငေးရင်း စိုင်းခွန်ဖမျက်လံုးအိမ်ထဲတွင် မျက်ရည်များ ဝေသီလှျက် ..........။
