ေခတ္ျကီးကိုက
တရားကို ေတးဆို အေဖကို သားဆဲ၊
ေဆြမ်ိဳးထဲက ဓားျပတိုက္၊ မိုက္ရဲေတာ့ ေသာတာပန္ ၊
မေကာင္းၾကံက သမာဓိ ၊ ေရႊရွိမွ လူလိမၼာ၊
လိမ္ႏိုင္မွ သစၥာရွင္၊ ရိုးသားသူကို အရူးလို႔ထင္၊
အက်ႌပါးနဲ႔ ဥပုသ္သည္၊ ဇရပ္အလည္ ကိုးယိုး ကားယား၊
လူဆင္းရဲက သူေဌးေယာင္ေဆာင္၊ အဝတ္ေျပာင္မွ လူရိုေသ၊
ေရႊရွိဘုရားမွ ရွိခိုးခ်င္၊ အပ်ိဳငယ္က လင္ေနေစာ၊
အမ်ိဳးေကာင္းသမီးက ပိုက္ဆံရွာ၊လင္ရွိမယားက အပ်ိဳလုပ္၊
ဆယ္ႏွစ္သမီးက အိမ္ေထာင္ရွင္၊ဖိုးသူေတာ္က ဗိုလ္စေတာက္ခ်၊
အပ်ိဳေပါက္စ ႏွစ္လင္ယူ၊လူရင္းႏွီးေတာ့ အတိုးခ်၊
ခိုးဓားျပက လူလို႔ေအာ္၊ ဆယ္အိမ္ေခါင္းက စိတ္ႀကီးဝင္၊
မယ္သီလက အႏုေဆးေဖာ္၊ မေရွာင္တမ္းတိုးတာ တစ္ခုလပ္၊
အမွန္ေျပာေတာ့ အမုန္းပြား၊ ဥပုသ္ေစာင့္ရင္း အတင္းေျပာ၊
ေခတ္ႀကီးကိုေတာ့ အျပစ္ဆို၊ ကိုယ့္ကိုေတာ့ျဖင့္ အေကာင္းထင္၊
အလွဴေပးရင္း ထမင္းေရာင္း၊ မသာပို႔ရင္း အပ်ိဳလွည့္၊
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ တရားပ်က္ၾကၿပီ။
ဗန္းေမာ္ ဆရာေတာ္ ၏ လကၤာအား
Ashin Eaindawbartha (ဓမၼာစရိယ)မွ ျပန္လည္မၽွေဝပါသည္။
ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ သည္းခံႏုိင္လြန္းတာနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ တိုးတက္သင့္သေလာက္ တုိးတက္မလာဘဲ ေနာက္က်န္ေနရစ္တာဟာ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာတရားနဲ႔မ်ား သက္ဆုိင္ေနမလား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ႏိုင္ငံျခားသား သတင္းသမားေတြ၊ စာေရးဆရာေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါတိုင္း အေမးခံရေလ့ရွိတယ္။
ပါဝင္စြက္ဖက္မႈမရွိတဲ့ဘာသာ
ျမန္မာလူမ်ဳိး ပညာတတ္လူငယ္တခ်ဳိ႕လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ဒီလို ေမးတတ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာက ဘယ္အရာမဆို မိမိျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကံအေလ်ာက္ျဖစ္ရတယ္လို႔ဆိုတဲ့အတြက္ ႀကိဳးစားသင့္သေလာက္ မႀကိဳးစားၾကဘဲ ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္ေနၾကတယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဟာ ‘ဃရာဝါသ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႔ေဘာင္ႏိႈက္’ ဆိုတဲ့အတိုင္း ႐ႈပ္ေထြးေပြလီလႇတဲ့ လူ႔ေလာကရဲ႕ ေလာကီကိစၥေတြထဲ ပါဝင္ စြက္ဖက္ျခင္း လံုးဝမရွိတဲ့ ဘာသာျဖစ္တယ္။ ကေလးေမြးဖြားတဲ့ကိစၥမွာ မပါသလို၊ မဂၤလာေဆာင္ကိစၥမွာလည္း ဝင္မပါဘူး။ ကြာရွင္းျပတ္စဲကိစၥမွာလည္း ဝင္မပါဘူး။ လူေသတဲ့အခါ ဘုန္းႀကီးပင့္ၿပီး ‘သရဏဂံု’ တင္ၾကတာလည္း ဗုဒၶဘာသာက သတ္မွတ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ လူေတြက ဆႏၵရႇိၾကလို႔ လိုက္လုပ္ေပးတာသာျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာက ေသမွ သရဏဂံုတင္ခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ အသက္ရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး၊ အခါမလပ္ သရဏဂံုသံုးပါး ေဆာက္တည္ေနဖို႔သာ ဆံုးမတာျဖစ္တယ္။ တင္လို႔ဘာမွမထူးသလို မတင္လို႔လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး။
အမ်ဳိးသမီးေတြ ဓားဆြဲထၾက
သည္းခံစိတ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥမႇာလည္း အမ်ားထင္ၾကသလို တျခားလူမ်ဳိးေတြထက္ ထူးထူးျခားျခားႀကီး ပိုေနတယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ တျခားလူေတြရဲ႕သည္းခံႏိုင္မႈမႇာ အတိုင္းအတာရွိသလို ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြမႇာလည္း အတိုင္းအတာရွိတာပါပဲ။ သည္းခံႏုိင္မႈရဲ႕ အျမင့္ဆံုးအတိုင္းအတာက ေက်ာ္လြန္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြေတာင္ ဓားဆြဲၿပီး ထတတ္ၾကတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕စစ္တပ္ေတြ မႏၲေလးကိုသိမ္းၿပီးေနာက္ အညာေက်းလက္ ေဒသေတြကို ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးအတြက္ဆိုၿပီး ခုခံတုိက္ခိုက္သူရွိတဲ့ ေက်းရြာမွန္သမွ် ေျမလွန္မီး႐ိႈ႕လုပ္တဲ့အခါမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ဓားဆြဲၿပီး ကုလားျဖဴေတြကိုဝင္ခုတ္ၿပီး ခုခံတုိက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။
အထူးအဆန္းမဟုတ္
ဆရာစံရဲ႕ ေတာင္သူလယ္သမား သူပုန္ထမႈႀကီးမႇာလည္း အမ်ဳိးသမီးေတြေရာ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ ေရနံေျမ အလုပ္သမားသပိတ္ႀကီးမႇာလည္း အလားတူပါဝင္ၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္ေရာက္ေတာ့လည္း ပါး႐ိုက္နား႐ိုက္ အႏုိင္က်င့္မႈေတြ လြန္လြန္းလာတဲ့အခါေရာက္ေတာ့ သည္းခံႏိုင္မႈဂိတ္ဆံုးျဖစ္ၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုး အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး၊ ရဟန္းရွင္လူမွန္သမွ် လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေစာင္းမက်န္ ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး အံုႂကြေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဒါ အထူးအဆန္းေတာ့ ဟုတ္မထင္ဘူး။ တျခားလူမ်ဳိးေတြလည္း ဒီလိုပဲရွိမွာ ေသခ်ာတယ္။
ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္က ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မေနဘဲ အခ်ိန္ရွိသမွ် ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ဖို႔ အျမဲ ေဟာေျပာဆံုးမေနခဲ့တယ္။ ဘယ္သူမဆို ႀကိဳးစားရင္ဘုရားျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ လမ္းညႊန္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း ကပ္ကမၻာေပါင္း အသေခ်ၤနဲ႔ အနႏၲႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆံုးဘဝမွာေတာင္ ပင္ပန္းႀကီးစြာနဲ႔ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ၾကံခဲ့ရတယ္။ တျခားဘာသာမ်ားမွာက ဘုရားသခင္ဆိုတာ ဘယ္က လာတယ္၊ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိၾကဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲပင္ပန္းခံၿပီး က်င့္ၾကံအားထုတ္လဲ ဘယ္သူမွ ဘုရား မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္ ဘုရားျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ခုပဲရွိတယ္။
ထိုးေတာ့မယ့္ ဆင္
ဗုဒၶဘာသာက မွန္တယ္၊ ေကာင္းတယ္လို႔ဆိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာေၾကာင့္ လူေတြသည္းခံေရာင့္ရဲၿပီး လည္းစင္း ေခါင္းငံု႔ခံေနၾကတာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာပါ။ ၿငိမ္ေနတိုင္း ဘာမွမလုပ္ဘူးလို႔ေတာ့ မထင္နဲ႔။ ပင္လယ္ျပင္မွာ ေလလံုးဝမတုိက္ဘဲ ၿငိမ္သက္ေနရင္ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ မၾကာခင္မွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ မုန္တိုင္းႀကီးလာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ နိမိတ္လကၡဏာပဲ။ ထိုးေတာ့မယ့္ဆင္ဟာလည္း ေနာက္တစ္ လွမ္းဆုတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနေလ့ရွိတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားက ဘာသာတရားေၾကာင့္ ျမန္မာေတြဒီဘ၀က မကြၽတ္မလြတ္ေသးတာလို ႔ေျပာတာကို နားလည္ သည္းခံႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကိုယ္တိုင္က သံေယာင္လုိက္ေျပာတာမ်ဳိးကိုေတာ့ နည္းနည္းမႇ သည္းမခံႏိုင္ဘူး။ အားႀကီးစိတ္ဆိုးတယ္။
လက္ခ်ဳိးေရတြက္ၾကည့္ပါ
စီးပြားေရးမဖြံ႕ၿဖိဳးတာလည္း လူေတြက ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ေနလို႔ မဟုတ္သလို၊ ပ်င္းလို႔ ဖ်င္းလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ႏႇစ္ကာလေတြကို လက္ခ်ဳိးေရတြက္ၾကည့္လိုက္ပါ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတာ ၆၃ ႏႇစ္ရႇိၿပီ ဆိုေပမယ့္ တကယ္တမ္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီးပြားေရးလုပ္ခြင့္ရႇိတာ ဘယ္ႏႇႏႇစ္ရႇိလို႔လဲ။ ၁၉၄၈ခုႏႇစ္က ၁၉၆၂ ခုႏႇစ္တြင္း ၁၄ ႏႇစ္ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ရန္ကုန္အစိုးရေခတ္လို အခ်ိန္ကာလေတြၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာေတာင္ အမ်ားႀကီး တိုးတက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေခတ္က 'တက္ထရြန္' ဆိုတဲ့ ပိတ္စေခ်ာေခ်ာ ျဖဴျဖဴထုတ္လုပ္ႏုိင္တာ အာရႇတိုက္တစ္ခုလံုးမႇာ ဂ်ပန္ၿပီးရင္ ျမန္မာပဲရႇိတယ္။ အဲဒီေနာက္ 'ဒက္ကရြန္' တို႔ 'ႏိုင္လြန္' တို႔လည္း ထုတ္ႏုိင္တယ္။
ေတြ႔သမွ် ျပည္သူပိုင္သိမ္း
စီးကရက္မႇာေတာ့ အာရႇတစ္ခြင္လံုးမႇာ ျမန္မာကိုဘယ္သူမႇ မမီဘူး။ ဂ်ပန္လည္းမမီဘူး။ ဘားမား စတိတ္၊ ကပၸီတန္၊ လန္ဒန္႐ိုးဖလိတ္၊ ဘလက္ကက္ဆိုတဲ့ စီးကရက္တံဆိပ္ေတြကို အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံအားလံုးဆီ တင္ပို႔ ေရာင္းခ်ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စက္မႈလုပ္ငန္းအမ်ားႀကီး တိုးတက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာ့ဆိုရႇယ္လစ္ဆိုတဲ့ ေခတ္ေရာက္သြားၿပီး၊ ရပ္ကြက္ထဲက ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ကေလးေတာင္ အရင္းရႇင္လို႔ သတ္မႇတ္လိုက္တယ္။ ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ် ျပည္သူပိုင္သိမ္းပစ္လိုက္တယ္။ စာသင္ေက်ာင္းေတြေတာင္ မခ်န္ဘူး။ ငါးဆယ္ခုနစ္မ်ားအတြင္း အရႇိန္အဟုန္နဲ႔တုိးတက္လာတဲ့ တိုင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရႇင္ေတြအားလံုး ၿပိဳလဲက်ဆင္းသြားခဲ့ရတယ္။
စီးပြားေရး
၁၉၈၈ ခုႏႇစ္ေနာက္ပိုင္းမႇာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ျပန္လည္အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဓိကက်တဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္က စစ္တပ္အုပ္စိုးတဲ့ အာဏာရႇင္စနစ္ဆိုေတာ့ စနစ္ႏႇစ္ခု သဟဇာတမျဖစ္တဲ့အတြက္ ေအာင္ျမင္ သင့္သေလာက္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ အက်ဳိးဆက္က ခ်မ္းသာဆင္းရဲကြာဟမႈ အလြန္႔အလြန္ ႀကီးမားသြားၿပီး ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ အစဥ္အလာ 'ေက်ာ႐ိုး' ျဖစ္တဲ့ 'လူလတ္တန္းစား' လံုး၀ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတယ္။
မရွိမရွားဘဲ
ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ ဘယ္ေခတ္ဘယ္အခါကမႇ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြမႇာလို ငတ္ေသေလာက္ေအာင္ ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့လူတန္းစား မရႇိခဲ့ဘူး။ အလားတူပဲ သူတို႔ဆီမႇာလုိ 'ဘီလ်ံနာ' သူေဌးေတြလည္း မရႇိဘူး။ လူလတ္တန္း စားတိုင္း ျပည္ျဖစ္တယ္။ အားလံုး 'မရႇိမရႇား' ဘဲ။ အခုေတာ့ တစ္ပါတီတစ္ဖြဲ႕ အာဏာရႇင္စနစ္ေနရာမႇာ ဒီမိုကေရစီအစိုးရမ်ဳိးနဲ႔ အစားထိုးဖို႔ စတင္လုပ္ေဆာင္ေနၿပီျဖစ္တယ္။ ႐ိုး႐ိုးသားသား စီးပြားရႇာစားတဲ့ တုိင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရႇင္မ်ား အမ်ားအျပား ေပၚထြက္လာေအာင္ တြန္းအားေပးရမယ္။
ခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့တယ္
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရခ်ိန္က ဆိုရႇယ္လစ္ 'ဒီေရျမင့္ခ်ိန္' ျဖစ္တယ္။ ဖဆပလအစိုးရကလည္း ဆိုရႇယ္လစ္ႏုိင္ငံ ထူေထာင္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တယ္။ လယ္ပိုင္ရႇင္ကေလးေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရႇင္ေလးေတြကို ေျမရႇင္ယာရႇင္ႀကီးေတြ၊ အရင္းရႇင္ႀကီးေတြအျဖစ္သတ္မႇတ္ၿပီး လုပ္စားကိုင္စားခြင့္ေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏႇစ္ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့ဆိုရႇယ္လစ္အစိုးရလက္ထက္ေရာက္ေတာ့ ခ်ဳပ္ကိုင္႐ံုမကေတာ့ဘဲ လံုး၀ ႏႇိပ္ကြပ္ ပစ္လုိက္တယ္။ ကြမ္းယာ ဆိုင္ကအစ ျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္တယ္။တုိင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရႇင္ မ်ဳိးဆက္လံုး၀ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။
ကူညီေထာက္ပံ့ေပး
၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းမႇာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ စတင္ကူးေျပာင္းခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ တုိင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရႇင္ မ်ဳိးဆက္ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ အင္တုိက္ အားတုိက္ ပါ၀င္လာမယ့္သူ မရႇိေတာ့ဘူး။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းတဲ့အခါမႇာ ႏုိင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ စီးပြားေရးစနစ္ သဟဇာတျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ ႏုိင္ငံသားအားလံုး အားတက္သေရာ ပါ၀င္လာဖို႔ လည္း မရႇိမျဖစ္လိုအပ္တယ္။ အထူး သျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရႇင္ေတြ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာနဲ႔ ပါ၀င္လာဖို႔လိုတယ္။ တိုင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရႇင္ေတြအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ ယႇဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေအာင္ အစိုးရက ကူညီ ေထာက္ပံ့မႈ ေတြ ေပးရမယ္။ အေရးၾကံဳတဲ့အခါ တုိင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရႇင္က သာ အားကိုးရမႇာျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားဆိုတာကေတာ့ သာတုန္း နားၿပီး မသာရင္ ခြာသြားၾကတာပဲ။
အရင္းရွင္ အရင္ရွင္း
တိုင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရႇင္ေတြ ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ ပခံုးခ်င္းယႇဥ္ လုပ္ႏုိင္ကိုင္ႏုိင္ဖို႔၊ အစိုးရဘက္ေတြက ေငြလံုးေငြရင္း ထုတ္ေခ်းမႈမ်ဳိးေတြ လုပ္ေပးဖို႔လိုတယ္။ လုပ္သာကိုင္သာျဖစ္ေအာင္ အတိုးႏႈန္း နည္းနည္းနဲ႔ ႏႇစ္ရႇည္ ေခ်းေငြမ်ဳိး ျဖစ္ဖို႔ လည္းလိုတယ္။ တကယ္အလုပ္လုပ္တဲ့အခါ ငါးႏႇစ္၊ ေျခာက္ႏႇစ္ အတြင္း အၿပီးဆပ္ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္လိုမႇလုပ္လို႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အေရးႀကီးတာက တုိင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရႇင္ေတြကို ေရႇးယခင္ ျမန္မာ့ဆိုရႇယ္လစ္ေခတ္ကလို အရင္းရႇင္ႀကီးေတြလို ျမင္ၿပီး 'အရင္ရႇင္း' မပစ္ဖို႔ျဖစ္တယ္။
Eleven Media Group မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ရဲမ်ားက အိမ္တြင္ ဝင္ေရာက္ ရွာေဖြဖမ္းဆီးျခင္း ျပဳလုပ္ပါက အိမ္ရွင္မ်ား သိသင့္သည့္ အခ်က္မ်ား
===============
လူတိုင္းသိသင့္တဲ့ ရဲလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကို ေဖာ္ျပလ်က္ရွိရာ ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္ ရဲမ်ားက အိမ္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ကာ ရွာေဖြဖမ္းဆီးျခင္း ျပဳလုပ္ပါက မည္သို႔ တုံ႔ျပန္ရမည္ကို ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။
အိမ္ထဲမဝင္မီ ရဲအေနနဲ႔ သူ႔မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း အေထာက္အထားနဲ႔အတူ ဦးစြာ ရွင္းျပဖို႔ တာဝန္ရွိပါတယ္။
အိမ္ရွင္အေနနဲ႔ ရဲကို တံခါးမဖြင့္ေပးမီ ရွာေဖြဝရမ္း ပါ၊ မပါ ေမးရပါမယ္။ မပါလွ်င္ ရဲအေရးပိုင္တဲ့ အမႈ ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာစြာ ေမးျမန္းထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဘာအမႈနဲ႔ ရွာမလဲ၊ တိုင္တန္းခ်က္ ရွိလား၊ တိုင္တန္းထားတာ မရွိဘူးလား စသျဖင့္ ေမးရပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာပစၥည္္းကို ရွာမလဲဆိုတာ ေမးရပါမယ္။
လာေရာက္ၿပီး ရွာမယ့္ သူမ်ားရဲ႕ အမည္၊ ရာထူးနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္း နာမည္မ်ားကို ေသခ်ာစြာ ေမးျမန္း မွတ္သားထားရပါမယ္။ ရဲမ်ားက အျခားတစ္ေနရာမွာ ေနထိုင္တဲ့ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သူမ်ားကို သက္ေသအေနနဲ႔ ေခၚလာတာမ်ိဳး ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတတ္ပါတယ္။
ပါလာတဲ့ သက္ေသ (၂) ဦးဟာ အနီးပတ္ဝန္းက်င္က လူမ်ားသာ ျဖစ္ရမွာေၾကာင့္ ရဲကို အိမ္နဲ႔ အနီးအနားမွာ ေနထိုင္သူမ်ားကိုသာ သက္ေသအျဖစ္ ေခၚဖို႔ ေျပာရပါမယ္။
တံခါးဖြင့္ၿပီးေနာက္မွာ အိမ္ရွင္အေနနဲ႔ ေသခ်ာေအာင္ လုပ္ရမယ့္ ကိစၥမ်ား ရွိပါတယ္။ အိမ္အတြင္း ေပးမဝင္မီ ရဲနဲ႔ သက္ေသ (၂) ဦးကို သူတို႔ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာကို က်န္တစ္ေယာက္က ရွာေဖြခိုင္းရပါမယ္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မသမာေသာနည္းနဲ႔ အျပင္ကေန ဝွက္ယူလာတဲ့ ပစၥည္းမ်ား မရွိေၾကာင္းေသခ်ာေစဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ရဲမ်ားအေနနဲ႔ အဲဒီလို အိမ္တြင္း ဝင္ေရာက္ ရွာေဖြျခင္းကို အိမ္ရွင္မ်ားရဲ႕ ေရွ႕မွာပဲ ျပဳလုပ္ရပါမယ္။ အိမ္ရွင္မ်ားအေနနဲ႔ သူတို႔ ရွာေဖြတာကို လိုက္လံ ၾကည့္ရႈခြင့္ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ လုပ္သမွ်ကို လိုုက္ၾကည့္ေနဖို႔ အထူးအေလးေပး တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။
ရဲကေျပာတဲ့ အမႈနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းဆည္းခြင့္ မရွိပါဘူး။ မသိမ္းဖို႔ ေျပာရပါမယ္။
တကယ္လို႔ အမႈနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းမ်ား ရွိေဖြေတြ႕ရွိပါက ရွာေဖြပုံစံ ဇယားမ်ားေပၚ ရဲက အျပည့္အစုံ ေရးသြင္းရပါမယ့္ တာဝန္ရွိပါတယ္။
ပစၥည္းေတြ႕ရွိတဲ့ ေနရာအသီးသီးကို ေဖာ္ျပေရးသား ရပါမယ္။
အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုလည္း ရဲက အမွန္အတိုင္း ေရးမွတ္ရပါမယ္။
မျပည့္စုံပါက၊ မမွန္ကန္ပါက ရဲကို အိမ္ရွင္ဘက္က ေျပာရပါမယ္။ ပစၥည္းမ်ား သိမ္းဆည္းၿပီဆိုတာနဲ႔ ရွာေဖြပုံစံကို ရဲက ေရးျဖည့္၊ မျဖည့္ ေသခ်ာေအာင္ အိမ္ရွင္က လိုက္ၾကည့္ေနရပါမယ္။ ေျပာမရပါက ရွာေဖြပုံစံမွာ လက္မွတ္ မထိုးဘဲ ေနႏိုင္ပါတယ္။
ရဲမ်ားကို လိုအပ္သလို ႏႈတ္နဲ႔ ကန္႔ကြက္ျခင္း၊ ေစာဒကတက္ျခင္းမ်ား အိမ္ရွင္ဘက္က ျပဳလုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ရွာေဖြပုံစံ မိတၱဴကို ပစၥည္းအပ္ေပးသူအား ရဲက ေပးထားရပါမယ္။ ေပးၿပီးမွသာ ပစၥည္းကို သိမ္းယူသြားခြင့္ ရွိပါတယ္။
အျခားေဒသက ရဲမ်ား ဝင္ေရာက္ရွာေဖြသိမ္းဆည္းျခင္းျပဳတဲ့အခါ သက္ဆိုင္ရာ ရဲစခန္းမွဴးထံသို႔ ရွာေဖြတဲ့အေၾကာင္းၾကားစာ ခ်က္ခ်င္း ပို႔ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းၾကားစာမွာ သိမ္းဆည္း ပစၥည္းစာရင္း မိတၱဴကို တပါတည္း ေပးပို႔ရပါမယ္။
Ref : ျပည္သူလူထု သိမွတ္ဖြယ္ရာ ရဲလက္စြဲ ဥပေဒအေျခခံမ်ား
ေမာ္လူးေဒသ အား/ကာေကာ္မတီဖလား ေဘာ့လုံးၿပိဳင္ပြဲ ဖြင့္ပြဲက်င္းပ
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©© ေမာ္လူး Nov 16
၁၆.၁၁.၂၀၁၆ ရက္ေန႔ ေန႔လည္( ၂း၃၀)အခ်ိန္တြင္ ေမာ္လူ ျပည္သူ႔ အားကစားကြင္တြင္ ေမာ္လူးေဒသ အာ/ကာေကာ္တီဖလား အမ်ိဳးသား အလြတ္တန္းေဘာ့လုံးၿပိဳင္ပြဲ ဖြင့္ပြဲက်င္းပခဲ့သည္
အဆိုပါပြဲတြင္ ေမာ္လူးေဒသ ေက်း႐ြာအသီးသီးမွ ၿပိဳင္ပြဲဝင္အသင္း (၁၄)သင္းဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကၿပီး ယခုက႔ဲသို႔ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားက်င္းပျခင္းျဖင့္
(၁) မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္အားကစားသမားမ်ား ေမြးထုတ္ေပးရန္။
(၂) အားကစားသမားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္
မႈ ရရိွၿပီး ေဒသတစ္ခုလုံး၏ အားကစားလုပ္ငန္းတိုးတက္ျမင့္မား
လာေစရန္။
(၃) အားကစားစိတ္ဓာတ္ျမင့္မား၍ အက်င့္စာရိတၱ ေကာင္းမြန္ၿပီး
စည္းလုံးညီညာစြာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္တတ္ေစရန္ ရည္႐ြယ္ျခင္း
ျဖစ္ပါသည္ဟု သိရိွရသည္
᠌᠌᠌
ပထမေန႔ ဖြင့္ပြဲတြင္ ေမာ္လူး ALL STAR အဖြဲ႕နွင့္ ဥသ်ွစ္ကုန္းအဖြဲ႕ တို႔ ၿပိဳင္ပြဲဖြင့္ပြဲ ပထမပြဲစဥ္ ကစားျခင္းျဖင့္ ေမာ္လူးေဒသအားကာ အား/ကာေကာ္မတီ အမ်ိဳးသားအလြတ္တန္း ေဘာ့လုံးၿပိဳင္ပြဲဖြင့္လွစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရိွရ
Soe Nyein(ေပကုန္း)
16.11.2016
