ေတာင္သူလယ္သမား ဘဝ
******************
က်ဳပ္ကိုအေဖကေျပာဘူးတယ္...သားေရ ေတာင္သူ..ေတာင္သူလို႔ ဘာလို႔ေခၚသလဲသိလားတဲ့
က်ဳပ္ကမသိဘူးလို႔ ေျဖတဲ့အခါ.... က်ဳပ္တို႔ရြာရဲ႕ အေရွ႕ဘက္က ေတာင္တန္းျပာႀကီးကို လက္ညိႈး
ထိုးျပၿပီး...အေဖတို႔ဘ၀ဟာ ဟိုးေတာင္တန္းႀကီးလိုဘဲ ေနပူလည္းခံ..မိုးရြာလည္းခံဆိုေတာ့..
အဲ့ဒီေတာင္ႀကီးေတြနဲ႔တူလို႔ ေတာင္သူလို႔ေခၚတာတဲ့..တကယ္ေတာ့ အေဖေျပာတာလည္း
ေျပာေလာက္ပါတယ္...က်ဳပ္တို႔ေတာင္သူေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ..ေနပူမေရွာင္မိုးရြာမေရွာင္ ႏြား
ေတြနဲ႔အတူဖက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရပါတယ္...ေတာင္သူဆိုတာ ဖင္ထဲရြံ႕တစ္ေတာင္ေလာက္၀င္မွ
ထမင္းစားရတာကြဆိုတဲ့ အေဖ့စကားကိုလည္းက်ဳပ္ၾကားေယာင္ေနဆဲပါ....လယ္သမားဘ၀
မွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲမွာစိုးလို႔ အေဖက က်ဳပ္ကိုပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားဘို႔ အၿမဲေျပာဆို
ဆံုးမခဲ့ပါတယ္...က်ဳပ္လည္း ပညာကို ႀကိဴးစားသင္ယူခဲ့ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ဟာ..
လယ္သမားသားဆိုေတာ့ ဒီအလုပ္ကိုဘဲ ခုထိလုပ္ကိုင္ေနရတာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါ..
ပညာေတြသင္ဘြဲ႕ေတြရၿပီးခ်ိန္မွာ..အိမ္မွာေနၿပီး အေဖ..အေမတို႔နဲ႔ေနၿပီးဒိုးတူေဘာင္ဘက္
လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကမယ့္..ကိုယ္ထက္အႀကီးေတြက အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိၾကေတာ့..
အေဖ့ရဲလုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြက က်ဳပ္အေပၚက်ေရာက္လာခဲ့တာမဆန္းပါဘူး..........
တကယ္ေတာ့ ဒီလုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္မယ္လို႔ က်ဳပ္ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး....
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ဒီလုပ္ငန္းဟာပင္ပန္းဆင္းရဲတယ္ဆိုတာကိုယ္ေတြ႕မို႔ပါ.....
က်ဳပ္ေတာင္သူလုပ္ငန္းကို ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖနဲ႔အတူ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရတာ
မို႔ သိခဲ့တာပါ ... မနက္ေစာေစာထ လယ္ထဲကိုႏြားေတြနဲ႔အတူသြား ထယ္ထိုးရ
ပါတယ္...က်ဳပ္တို႔လယ္ကမိုးေရခံမို႔ ပိုပင္ပန္းပါတယ္...ပ်ိဳးႀကဲ .. ထယ္ထိုးၿပီး..
မိုးရြာမဲ့ရက္ကိုေမွ်ာ္ရေတာ့တာပါ ... မိုးရြာၿပီဆိုတာနဲ႔ လယ္ထဲဆင္းထြန္ေရးငင္
ရေတာ့တာ.... မိုးေရခံဆိုေတာ့ ဒီေရက လယ္ကြက္ထဲမွာ ၾကာၾကာမေနပါဘူး..
ဒီေတာ့ ထြန္ေရးညက္ေအာင္တစ္ခါတည္းထြန္ၿပီး...တစ္ခါတည္းစိုက္တာပါ..
ပ်ိဳးသက္ကေတာ့ တစ္လကေန ေလးဆယ့္ငါးရက္အတြင္းစိုက္ၾကရတာပါ..
တစ္ခါတစ္ေလမိုးနည္းတဲ့ ႏွစ္ဆိုရင္ ပ်ိဳးသက္ကႏွစ္လေလာက္ထိျဖစ္သြားတတ္
ပါတယ္... ထြန္းေရးငင္ထားတာေနာက္ရက္ဆိုရင္ လယ္ကြက္ထဲမွာ ေရမရွိ
ျဖစ္တတ္တာမို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္စိုက္ဘို႔ရာ စီစဥ္ရပါတယ္...မနက္ေလးနာ
ရီခြဲေလာက္ကေန ဆယ္နာရီေလာက္ထိ လယ္ထြန္းၿပီးရင္ ထမင္းစားခဏနား
ထမင္းစားၿပီးရင္ စိုက္ပ်ိဳးဘို႔ရာအတြက္ ပ်ိဳးႏႈတ္ရပါတယ္..ပ်ိဳးႏႈတ္တယ္ဆိုတာ
ကလည္း...လြယ္လြယ္မရပါဘူး... မႏႈတ္တတ္သူေတြဆိုရင္ ပ်ိဳးမွ်စ္မွာ ေျမႀကီး
ေတြကပ္ပါၿပီး ေကာက္စိုက္သမေတြ ေကာက္စိုက္ရာမွာ အခက္ေတြ႕တတ္ပါတယ္..
ပ်ိဳးႏႈတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေကာက္စိုက္သမေတြလိုအပ္တဲ့ ေနရာမွာ ပ်ိဳးေတြခ်ေပးရပါတယ္..
ဒီလိုနဲ႔ ညေနေရာက္တဲ့ထိမနားရေတာ့ပါဘူး...စိုက္လို႔ၿပီးသြားရင္လည္း လစဥ္မိုးက
ရြာမွ စပါးေကာင္းပါတယ္..လစဥ္မိုးမရြာရင္ စပါးအထြက္ညံ့ေတာ့တာပါဘဲ..စပါးထြက္
ညံ့တဲ့ႏွစ္ဆိုရင္ေတာင္သူေတြဒုကၡေရာက္ရေတာ့တာပါပဲ ... စားစရာမရွိေပမယ့္...
စပါးအ၀ယ္ဒိုင္ကိုေတာ့ စပါးသြင္းရတာမို႔ပါ..( ခုေတာ့ စပါးမသြင္းရေတာ့ပါဘူး..)
စပါးမရွိလို႔မသြင္းႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာလို႔မရပါဘူး... စပါးမသြင္းႏိုင္တဲ့ေတာင္သူေတြကို
ရဲစခန္းေခၚၿပီးစပါးသြင္းမလားမသြင္းဘူးလားလို႔ေမးပါတယ္... စပါးသြင္းမယ္လို႔
ေျပာတဲ့လူေတြကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းၿပီးျပန္လႊတ္ေပမယ့္..စပါးမသြင္းႏိုင္တဲ့ေတာင္သူ
ေတြကေတာ့ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ၀င္ရေတာ့တာပါ...ဒီေတာ့မိသားစုေတြကမေနႏိုင္ၾက
ပါဘူး..မရွိရွိရာရွာႀကံၿပီး ဒိုင္ကိုစပါးသြင္းရေတာ့တာေပါ့...ဒီေလာက္ဆင္းရဲပင္ပန္း
စြာလုပ္ကိုင္စားေနရတဲ့ သူေတြကိုမညွာမတာလုပ္ရက္လိုက္တာလို႔ ေတြးမိပါတယ္..
ေတာင္သူေတြဟာ စပါးေတြသိမ္းၿပီးေတာ့ေရာ နားရပါသလားလို႔ ေမးၾကည့္ပါ...
မနားရပါဘူး...စပါးအထြက္မေကာင္းတဲ့ႏွစ္ဆိုရင္ ၀မ္းစာစပါးရဘို႔ေႏြစပါးကို
စိုက္ရပါတယ္..က်ဳပ္တို႔ဆီက ေဆာင္းရာသီဟာ ေတာ္ေတာ္ေအးပါတယ္...
ဒါေပမယ့္ ေတာင္သူေတြဟာ အေအးဒဏ္ကိုအန္တုၿပီး ေႏြစပါး...စိုက္ဘို႔ရာ
အတြက္ လယ္ထဲဆင္းၾကရတယ္...တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေျမပဲစိုက္ၾကပါတယ္..
ဒီေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ကေျပာမယ္...ေလာဘႀကီးလို႔ လုပ္တာကိုးလို႔...
အဲ့လိုမဟုတ္ၾကပါဘူး...ေတာင္သူမိသားစုမွာစီးပြားေရးဆိုတာ လယ္
ကအျပင္ဘာမွ မရွိၾကေတာ့ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကို ထိန္းဘို႔ရာ..
လယ္ကိုလုပ္ႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်တာပါ... စားဘို႔အတြက္၊ ၀တ္ဘို႔အတြက္၊
လွဴဒါန္းဘို႔အတြက္၊ သာေရးနာေရးအတြက္ အကုန္လံုးဒီလယ္ထဲကရတဲ့
စပါးေတြကိုသာ အားကိုးေနၾကရတာပါ.... ဒါေၾကာင့္လယ္သမားေတြ
ဟာ မိုးစပါးၿပီးေႏြစပါး တစ္ႏွစ္လံုးလည္ ေနရေတာ့တာေပါ့.....
ေတာင္သူေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာဆိုလို႔ ေကာက္စိုက္ခ်ိန္မွာ ပ်ိဳးႏုတ္လက္စားလိုက္ၾကခ်ိန္ရယ္..
စပါးေတြသိမ္းၿပီးလို႔ ပြဲစားလို႔ေခၚတဲ့ စပါးယပ္ပြဲရယ္ဘဲ ရွိပါတယ္.. ပ်ိဳးႏုတ္လက္စားလိုက္တယ္
ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္လယ္အတြက္ ပ်ိဳးႏုတ္မယ္ဆိုရင္လယ္နီးနားခ်င္းေတြကို ေခၚရပါတယ္..
သူတို႔ေတြကလာၿပီး ကိုယ့္ပ်ိဳးခင္းမွာ ပ်ိဳးႏႈတ္ကူၾကပါတယ္... အဲ့ဒါကိုလက္စားယူတယ္လို႔ေခၚ
ၿပီး...ကိုယ္ကသူတို႔လယ္ေတြကို ျပန္ကူႏႈတ္ရျခင္းကိုေတာ့ လက္စားေခ်တယ္လို႔ေခၚၾကပါတယ္....
အဲ့လိုပ်ိဳးႏႈတ္လက္စား..ထြန္ရွဥ္းလက္စားေတြ ရွိၾကတယ္ဗ်..ထြန္ရွဥ္းလက္စားဆိုတာကေတာ့
ကိုယ္လယ္ထြန္ယက္ခ်ိန္မွာ လယ္နီးနားခ်င္းက ေတာင္သူေတြကိုယ္လယ္မွာ သူတို႔ႏြားနဲ႔
လာထြန္ကူသလိုသူတို႔လယ္ေတြထြန္ယက္ခ်ိန္မွာလည္း...ကိုယ္ကျပန္ထြန္ကူရပါတယ္..
အဲ့လိုပ်ိဳးႏႈတ္ခ်ိန္ေတြမွာ ထမင္းေကၽြးၾကရပါတယ္....ပ်ိဳးႏႈတ္ၿပီးလို႔ အလုပ္ေမာေမာနဲ႔
ဆိုေတာ့ စားလည္းစားႏိုင္ၾကၿပီး ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္...တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး
စၾကေနာက္ၾကနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ.... စပါးသိမ္းခ်ိန္ၾကေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ၿပီးရင္ က်ဳပ္တို႔ဆီမွာ
မိုးကနည္းသြားၿပီ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္းဆို စပါးေတြမွည့္ၿပီး လယ္ကြင္းတစ္ခုလံုး
ေရႊေရာင္၀င္းေနေတာ့တာ... တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္းပိုင္းမွာ စပါးေတြ စရိတ္ၾကပါၿပီ..
က်ဳပ္တို႔ဆီက အညာေဒသ အပူပိုင္းေဒသေတြလို ေျမြမေပါေတာ့ စပါးရိတ္ၿပီး
ေကာက္လႊာေတြကို လယ္ကြက္ထဲမွာဘဲ ဒီအတိုင္းေနလွန္းထားပါတယ္...အနည္းဆံုး
ေနသံုးရက္လွန္းပါတယ္...ေနလွန္းမွ ေကာက္လႊာေျခာက္ၿပီး စပါးေတြလည္းေျခာက္သလို
ႏြားစာအျဖစ္ေကာက္ရိုးအေကာင္းကိုရႏိုင္ပါတယ္...ေကာက္လႊာေျခာက္ၿပီဆိုရင္ ေကာက္လႈိင္း
စည္းရပါေတာ့တယ္....က်ဳပ္တို႔ဘက္ကေကာက္လႈိင္းကို ၀ါးကေနျဖာယူထားတဲ့ ႏွီးနဲ႔စည္းၾကသဗ်ာ..
ႏွီးဆိုတာကေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္းမွာ ေတာထဲကိုသြားၿပီး သိုက္၀ါးအႏုေတြကိုခုတ္ၿပီး
ႏွစ္ဆစ္သံုးဆစ္ေတြျဖတ္ၿပီး ၀ါးကိုခြဲ အတြင္းသားကိုလႊာထုတ္က်န္တဲ့ အသားနဲ႔အေၾကာကို
တစ္လႊာျခင္းခြာထုတ္ရတာပါ..က်ဳပ္တို႔အေခၚကေတာ့ ႏွီးဖ်ာတယ္ေပါ့ဗ်ာ...
ႏီွးကလည္းတျခားလေတြဆိုမေကာင္းဘူးဗ်...တန္ေဆာင္မုန္းလကို ဖ်ာတဲ့ႏွီးမွ ေကာင္းတာ
၀ါးကလည္းမႏုမရင္႔ဆိုေတာ့ ႏွီးကလည္းမေပ်ာ့မမာေလးပါ...၀ါးစိမ္းကေနဖ်ာလို႔ရတဲ့ႏွီးကို
ေနပူမွာသံုးရက္လွန္းရပါတယ္...ေနာက္ဆံုးရက္မွာေတာ့ ေနပူလွန္းတာကိုမရုတ္ေတာ့ဘဲ
ႏွင္းခံရပါတယ္..ႏွင္းဆိုတာကေတာ့ ေဆာင္းတြင္းမွာမိုးေပၚကက်လာတဲ့ဟာကိုေျပာတာပါ..
အဲ့ဒီႏွီးေတြနဲ႔ ေကာက္လႈိင္းစည္းၾကရတာပါ...ေကာက္လႈိင္းစည္းရာမွာလည္း က်ဳပ္တိုလို
လူႀကီးလက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ သံုးေပြ႕ကို ေကာက္လႈိင္းတစ္လႈိင္း စည္းပါတယ္...ေကာက္လႈိင္းစည္း
ေနခ်ိန္မွာဘဲ ေကာက္လႈိင္းေတြထားဘို႔နဲ႔ စပါးနင္းဘို႔ရာ တလင္း ထြင္ရပါတယ္..တလင္းထြင္
တယ္ဆိုတာကေတာ့ လယ္ကြက္ကို ရိုးျပတ္ေတြ ျမက္ေတြရွိမေနေအာင္ရွင္းရတာပါ....
တကယ္လို႔ေျမကေပ်ာ့ေနရင္ မာေအာင္ႏြားနဲ႔နင္းခိုင္း ဖိတံုးနဲ႔ဖိၿပီးေျမမာလာေအာင္ ေျမက်ပ္
ေအာင္လုပ္ရပါတယ္..ေကာက္လႈိင္းေတြစည္းလိုလည္းၿပီး တလင္းလည္းရၿပီဆိုရင္
တလင္းထဲကို ေကာက္လႈိင္းေတြလွည္းနဲ႔ တိုက္စုရပါတယ္ ေကာက္လႈိင္းေတြတလင္းထဲ
မွာ ဆင့္စီထားတာကိုေတာ့ေကာက္ဆိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ေျပာၾကပါတယ္...ၿပီးရင္စပါးနင္းၾက
ရပါတယ္...စပါးနင္းတယ္ဆိုတာက ေကာက္လႈိင္းေတြကို တလင္းထဲမွာ စီၿပီး ႏြားနဲ႔
နင္းရတာပါ ...အမ်ားစုကေတာ့ သီးေထာင္ျပန္႔ နင္းနည္းနဲ႔ နင္းၾကပါတယ္..သီးေထာင္
ျပန္႔ဆိုတာကေတာ့ ေကာက္လႈိင္းေတြကို အသီးကို အေပၚဘက္ေထာင္ၿပီး စီကာနင္းရတာပါ
စပါးနင္းတာကိုေတာ့ ႏြားအနည္းအမ်ားကိုလိုက္ၿပီး ေကာက္လႈိင္းကိုလည္း အနည္းအမ်ား
စီနင္းၾကတာေပါ့.... စပါးနင္းၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ စပါးကိုပံုၿပီး ပြဲစားလုပ္ၾကပါေတာ့တယ္.....
ပြဲစားဆိုတာကေတာ့ ပံုထားတဲ့စပါးကို လူေတြက၀ိုင္းၿပီး စေကာနဲ႔ ယပ္ခတ္ရတာပါ....
အဲ့လို၀ိုင္းယပ္ၾကေတာ့ စပါးအဖ်င္းေတြကအျပင္ကိုလြင့္ထြက္ကုန္ေရာ...ပြဲစားလုပ္ၿပီဆိုရင္
စပါးမယပ္ခင္ ပံုထားတဲ့စပါးကို ပုန္းမက်ီနတ္ကို အရင္ပူေဇာ္ရပါတယ္ ..ေတာင္းတစ္လံုးထဲကို
ထမင္း၊ဟင္း၊ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္၊ၾကက္ဥျပဳတ္နဲ႔ပန္းေတြထည့္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ေတြကို
စပါးမ်ားမ်ားရေစဘို႕ ဆုေတာင္းရတာပါ...အဲ့ဒီကက်လာတဲ့ ပူေဇာ္စာေတြကိုေတာ့ အင္ထိုးတဲ့
လူကဘဲ စားခြင့္ရပါတယ္...အင္ထိုးတယ္ဆိုတာက ပံုထားတဲ့ စပါးပံုကစပါးေတြကို ေကာ္ၿပီး
တလင္းရဲ႕ သတ္မွတ္ေနရာကို ပက္ေပးရတာပါ..အင္ကေတာ့ အသားကို လင္ပန္းအ၀ိုင္းပံုထြင္းထားတဲ့
အျပားပါ..အဲ့ဒါကိုေရႊက်င္ရာမွာလည္းသံုးၾကပါတယ္..အင္သမားက ပက္ေပးတဲ့စပါးကို
ေဘးနားကလူေတြက စေကာနဲ႔ယပ္ထုတ္ၾကရပါတယ္....ၿပီးသြားရင္ေတာ့ စားၾကေသာက္
ၾကေပါ့ဗ်ာ...အခုေတာ့ဒါေတြဟာနည္းပါးလာၾကပါၿပီ...စပါးေျခြေလွ႕စက္ေတြေပၚလာ
ေတာ့ အဲ့ဒါကိုသံုးလာၾကပါတယ္....စပါးယပ္ပြဲစားၿပီးရင္ေတာ့ စပါးပံုထဲက ေကာက္စိုက္ခ၊
စပါးရိတ္ခေတြ ေပးရပါတယ္...ေပးစရာေတြေပးၿပီးမွ ကိုယ့္အိမ္ကိုစပါးပို႔ရတာ.............
စပါးသိမ္းၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေျမပဲစိုက္မဲ့ ေတာင္သူေတြက ေျမပဲခင္းအတြက္ စဆင္းၾက..
ေႏြစပါးစိုက္မဲ့လူေတြကလည္း ပ်ိဳးေထာင္ၾကရျပန္ပါတယ္...ဒါေတြစိုက္ၿပီးရင္..ေနာက္ႏွစ္အတြက္
လိုအပ္တဲ့ ၀ါး၊ ၿခံတိုင္၊ အိမ္သံုးထင္းေတြကို ေတာထဲမွာသြားခုတ္ရေတာ့တာ..ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္တို႔
ေတာင္သူေတြဘ၀လွည့္ပတ္ေနေတာ့တာပါ.....
