mail မွ တဆင့္ ပို႔လာေသာ ေမာ္လူးေဒသားတစ္ဦးရဲ႔ ကဗ်ာ

အို က်ေနာ့္အတြက္အေမြ . .

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ရဲ႕နိဂုံးမွာ မ်က္လံုးအစုံကိုမိွတ္ အတိတ္ေၾကးမုံျပင္ဆီအလည္ဝင္ခဲ့
က်ေနာ႔ေရွ႕က ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္လား
စိန္းစိုျမလို႔  ေလာကအသြင္ေအး ရိပ္ဆင္တယ္ .ေအးျမပါေစ ရာသီ ေလကကူညီျပန္. . .
. . . . . . . . . . . . . . .
ေက်း႐ြာကိုခ်စ္တယ္ က်ေနာ႔ခ်က္ ျမဳတ္ရာ ဒီဌာေနမို႔. . .ၿမိဳ႕ျပကိုခ်စ္ တယ္. . .လူလားေျမႇာက္ရာ ပညာ ရပ္ဝန္း သုတဗဟု သည္အမႈေတြ
အလင္းမ်က္ဝန္း တပ္ေပးရာမို႔. .
တို႔နိုင္ငံဆို အပိုမေျပာ က်ေနာ႔ရင္ ထဲက အသည္းမႊာေလ. . .
တယုတယခ်စ္ပါရေစ. . .
. . . . . . . .  . . . . . . . . .
က်ေနာ႔ခ်က္ေႂကြဇနပုဒ္ေလးငယ္မူ
ငယ္ေသြးမ႐ႊန္းစိုေတာ့. . .
ေရွ႕မွာကန္႔ေကာ္ ေမ်ွာ္ကာမဆုံး
အလွဆံုးထင္. .ေျမာက္ဘက္တခြင္
ဖက္ဆြတ္ပင္စီသြယ္လို႔သီ
ေတာင္ဘက္ေခ်ာင္းက်ယ္ေရၾကည္ျမေအး ေနာက္ဘက္ေတာက ႐ြာ႕အားထားရာပေဒသာပင္ . .
႐ြာ ပတ္လည္တခို ေ႐ႊအဆင္းနဲ႔ေ႐ႊခင္းမ်ား.  . . .
ခုနဲ႔ကြဲျပား. . .
အရင္ကဆို ေႏြအခါ တေပါင္း
႐ြက္ေညာင္းေတြ အိမ္အိုကိုစြန္႔ခြာ တိုင္းနံရုိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းအစီအရီ က်ေနာ႔ ႐ြာအေရွ႕မ်က္နွာမွာ႐ြက္အိုေတြ ခ်စ္သူ႔  အေခ်ာ့ေမ်ာပါလို႔ ေျပးလြားခ်စ္ၾကည္အေထြးေပြ႕ဆီ ခိုဝင္ေမွးမွိတ္ ေခြၽးသိပ္ရာ ေတာ ေၾကးသားငွက္ စိုးစီစိုးစီ ဥၾသအသံ သာ ေတးကဗ်ာရင္းထဲခုထိဆြတ္ပ်ံ့ ဆဲပါပဲထင္ စိတ္တြင္းတြင္သာ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ေရွးတုန္းက ေပါ့. .
. . . . . . .
႐ြာ႕ေတာင္ဘက္ဆီက အရင္ခါ ဝါးေဖာင္ေမ်ာေခ်ာင္း . . . ေရဆိုးေျမာင္းသြင္ ရင္ထဲမခ်ိ. .
သူငယ္ခ်င္းေရ တို႔အတူ ကြၽမ္းပစ္ခ် ခဲ့တဲ့အိုက္ေလး ဘယ္ဆီေရာက္. .
. . . . . . . .
လြမ္းဖြယ္အတိ ပါသည္းထဲထိနာ တယ္ . .
႐ြာ႕ေနာက္က တလက္လက္ထေန ရတနာ ဂရ အဖိုးထိုက္တန္ သစ္မွာ ဘုရင္အရွင္သခင္ေတြ နန္းက်သြား ခဲ့ ငုတ္တုတ္ငိုလ်က္ မ်က္ရည္စက္
ေႂကြ . .ဥတုေတြလည္းစည္းကမ္း
ေဖာက္ျပား တို႔ေတြကို မသနားၾက ေတာ့ဘူး . .
. . . . . . . . . .
အဘိုးေမာင္ ၾကားသိ နိုင္ရင္ ထုတဲ့ရင္လည္းနာလိမ့္မယ္
မထင္ အဘိုးအသည္းကို နႈတ္ၾကၿပီ
ဓားမတစ္ေခ်ာင္းအားနဲ႔ နွစ္ခ်ီတဲ့ အဘိုးဇဲြ ရဲ႕ အသီးအပြင့္ကို မစား
အၫႊန္႔ကိုမွခိ်ဳးဖ်က္ကာ အဘိုးမ်ိဳး
ဆက္ သူတို႔ေတြလုပ္ရက္လို႔. .
စကၠဴ ႐ြက္နဲ႔ လဲလွယ္. . . လွေသြးႂကြယ္ကို  . . .ရင္ကိုခြဲေျမ႕
အသည္းကို နႈိက္လို႔ယူၿပီ. . .
အဘိုး မသိနိုင္ေတာ့ . . . . . .
. . . . . . . . .
မိေထြးညိဳေရ တို႔ေတြရဲ႕ထုပ္ဆီးထိုး
ကြင္း ေျမသလင္းမွာေလ. . .
ကလပ္ အဆင္အသြင္ျပင္နဲ႔ လင္းလက္ၾကယ္စင္တဲ့ နာမယ္လွလွနဲ႔ ရုပ္ၾကမ္းစိတ္ၾကမ္း
beer bar ကေနရာ ရထားသဗ်ာ.
ဘုံဆိုင္ေလးတို႔ အခက္ႀကံဳၿပီ. .
. . . . . . . .
႐ြာအဝင္ က်ေနာ႔႐ြာအဝင္က ေညာင္ညိဳပင္ေအာက္မွာ ေျမဇာပင္
ေလးမ်ား ေလာင္းရိပ္မိေျမဇာေလး
မ်ား ဆည္းဆာမဲ့ၾကေလၿပီ. . .
တကယ္ေတာ့ ပညာအမိမဲ့လို႔ အသိနည္းရရွာသူ ဘဝမြဲသားမ်ားရယ္. .
အေမတို႔ မ်က္ရည္မိုးသို႔ေစြၾကၿပီ.  .
. . . . . .  . .
ခြဲခြာခဲ့ရခ်ိန္ ရာသီေတြတစ္ျပ နွစ္ျပ
ထဲ က်ေနာ႔ ေမြးရပ္ေျမေလ ဇရာက
ထုေထာင္းခံရတဲ့ သူအို အလား အလွတို႔ၿပိဳက်ရင္မွမျခားၾကည့္မိ
တိုင္း ျမင္မိတိုင္း
ၾကက္သီးဖ်န္းထဆတ္ဆတ္ခါရင္ မွာနာက်င္မခ်ိတင္ကဲ
ရင္တြင္းကလႈိက္ဆူ သည္အပူကို
အသက္ေႂကြ အေရခမ္းေစေတာ့
တတ္စြမ္းနိုင္သမ်ွ ေပးဆပ္ပါ့မယ္ က်ေနာ႔ေသြးေခြၽး
ဒီဇနပုဒ္တြက္လို႔တိုင္တည္မယ္. .
. . . . . .  

Posted via Blogaway