"ခတ္ထားသည့္ေသာ့မ်ား ဖြင့္လိုက္ၾကပါစို႔"

{ၾကည္ညိဳသဒၵါပြားမ်ားႏိုင္ေစရန္ မ်ွေဝေပးလိုက္ပါသည္ }
___________w________t______________
`ဗုဒၶႏွစ္၂၆၀၀ျပည့္မွာ ထူးျခားစြာ ကြၽတ္တမ္း၀င္ၾကဦးမည္´
****************************

ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္မ်ားပြင့္ေတာ္မူပံု

" လူတို႔သက္တမ္း (၁၀)ႏွစ္တမ္းမွ အသေခ်ၤယ်တမ္း "တက္ကပ္"မွာ ဘုရားရွင္တုိ႔ ပြင့္႐ိုးထံုးစံမရွိေခ်။ အသေခ်ၤယ်တမ္းမွ ၁၀ႏွစ္ တမ္းထိ "ဆုတ္ကပ္"မွာသာ ဘုရားရွင္တို႔ ပြင့္႐ိုး ထံုးစံရွိခဲ့၏။ တစ္ဖန္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔ မည္သည္ အႏွစ္ (၁)သိန္းတမ္းအထက္မွာ ပြင့္႐ိုးထံုးစံ မရွိခဲ့ေပ။

အႏွစ္ (၁၀၀)တမ္းေအာက္ မွာလည္း ပြင့္ေတာ္မမူႏိုင္ေပ။ (၄)အသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻတစ္သိန္းအတြင္း ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္ေပါင္း (၂၈)ဆူအနက္ (၁)သိန္းတမ္းမွာ (၁၀)ဆူႏွင့္ (၉)ေသာင္းတမ္းမွာ (၁၀)ဆူပြင့္ေတာ္မူခ့ဲ၏။ တျခား (၇)ဆူအနက္ (၆)ေသာင္းတမ္းမွာ (၂)ဆူ။ ၈၊ ၇၊ ၄၊ ၃၊ ၂ေသာင္း တမ္းမ်ားမွာ (၁)ဆူစီပြင့္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထို(၂၈)ဆူ အနက္ အႏွစ္(၁၀၀)တမ္းမွာကား ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္ (၁)ဆူတည္းသာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့၏။

ယခုဘဒၵကမၻာမွာ ကကုသန္ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္သည္ အႏွစ္(၄)ေသာင္းတမ္း၊ ေကာဏာဂံု ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အႏွစ္(၃) ေသာင္းတမ္း၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ သည္ အႏွစ္(၂)ေသာင္းတမ္းမွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾက၏။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္မွာကား အႏွစ္(၁)ေသာင္းတမ္းမွာ ပြင့္ေတာ္ မူရမည့္ အစား အႏွစ္(၁၀၀)တမ္း မွာသာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့၏ အေၾကာင္းမွာ အႏွစ္(၁)ေသာင္းတမ္းမွ (၁၀၁)ႏွစ္ တမ္းအထိ ပါရမီျဖည့္က်င့္ေနရဆဲ ျဖစ္ေန၍ အႏွစ္ (၁၀၀)တမ္း ေရာက္မွသာ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းတိပိဋကဆရာေတာ္ ဦး၀ိစိတၱသာရာ ဘိ၀ံသ၏ မဟာဗုဒၶ၀င္က်မ္းႀကီးမွာ အက်ယ္တ၀ံ့ ရွင္းျပထား၏။

အႏွစ္(၁)သိန္းတမ္း၊ (၉)ေသာင္းတမ္း ကဲ့သို႔ ႏွစ္မ်ားေသာတခ်ဳိ႕ သက္တမ္းမွာ ပြင့္ေတာ္မူ ခဲ့သည့္ ဘုရားရွင္တို႔သည္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳၿပီးလွ်င္ သာသနာေတာ္ မခ်န္ရစ္ခဲ့ေပ။ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရားရွင္မွာကား အႏွစ္(၁၀၀)တမ္းမွာ ပြင့္ေတာ္ မူခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္(၅၀၀၀) (မက) ခ်န္ထားခဲ့၏။ ယခုေခတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ (၇၅)ႏွစ္၀န္းက်င္ခန္႔ သက္တမ္းမွာ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္၊ သားေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ား က်န္ရွိေနျခင္းသည္။

ကြၽတ္တမ္း၀င္ရန္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား က်န္ရွိေနျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ "ဗုဒၶႏွစ္ ၂၆၀၀ ျပည့္ ေရာက္ေတာ့မည္" အကယ္၍သာ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရား႐ွင္သည္ အႏွစ္ ၁၀၀၀၀ (တစ္ေသာင္း) တမ္း မွာပြင့္ေတာ္မူခဲ့ပါက ၇၅ႏွစ္ ၀န္းက်င္ခန္႔ သက္တမ္း႐ွိ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ကြၽတ္တမ္း၀င္ရန္ အေၾကာင္း မ႐ွိေတာ့ေပ။ ယခု သာသနာေတာ္ တ၀က္ေက်ာ္ ေနၿပီျဖစ္၏။

ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ ဆုိသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး (၃)လအၾကာမွာ ပထမ သဂၤါယနာတင္ခဲ့ၾကေသာ ရွင္မဟာ ကႆပ၊ အရွင္အာနႏၵာ ... အစရွိေသာ ရဟႏၲာႀကီးမ်ားႏွင့္ အဇာတသတ္ဘုရင္မင္းျမတ္တို႔ ၫွိႏႈိင္းကာ (၁) (၂) (၃) ... ဆိုၿပီး ေရတြက္ လာခဲ့ေသာႏွစ္ ျဖစ္သည္။ ယခု (၁၃၇၂)ခု ကဆုန္ လျပည့္ေန႔မွာ သာသနာေတာ္ႏွစ္ (၂၅၅၃)ႏွစ္ ကုန္ဆံုး၍ (၂၅၅၄)ခုသို႔ စတင္ ၀င္ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္၏။

တစ္ဖန္ (၁၃၇၃)ခု ကဆုန္လျပည့္ (ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၁၁ခု၊ ေမလ (၁၇)ရက္) မွာ သာသနာေတာ္ႏွစ္ (၂၅၅၄) ကုန္ဆံုး၍ (၂၅၅၅)ခု သို႔ စတင္ေရာက္ရွိေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူခ်ိန္ကို ႏွစ္ျဖင့္ တြက္ရလွ်င္ သာသနာေတာ္ႏွစ္ (ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး) (၂၅၅၅)ခုႏွစ္သို႔ ဗုဒၶသက္ေတာ္ထင္ရွား တရားေဟာခ်ိန္ (၄၅)၀ါ ထည့္၍ ေပါင္းရပါမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ "ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူခ်ိန" သည္ (၄၅ ၀ါ+ သာသနာႏွစ္ ၂၅၅၅)= "ဗုဒၶႏွစ္ ၂၆၀၀ျပည့္" သို႔ ေရာက္ရွိေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

"ရတနာ(၃)ပါးေပၚထြန္းခ်ိန္" (၁၃၇၃)ခု ၀ါဆိုလျပည့္ (ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၁၀ခု၊ ဇူလိုင္လတြင္ ျမတ္စြာ ဘုရား႐ွင္သည္ ပÍၥ၀ဂၢီငါးဦးအားတရားဦး စတင္ ေဟာေတာ္မူခ်ိန္ (၂၆၀၀) ျပည့္ေျမာက္ကို စတင္ ေရာက္႐ွိေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ ပြင့္ေတာ္မူၿပီး (၂) လအၾကာမွ တရားေတာ္ႏွင့္ သံဃာေတာ္ ေပၚထြန္းခဲ့ေပသည္။

ထိုအခ်ိန္ ေရာက္မွသာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာ (၃) ပါးေပၚထြန္းေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရတနာ (၃) ပါးေပၚထြန္းေတာ္မူခ်ိန္သည္ ၁၃၇၃ ခု ၀ါဆိုလျပည့္ညေနမွာႏွစ္ေပါင္း (၂၆၀၀) ျပည့္ ေျမာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ "သာသနာေတာ္ႏွစ္ႏွင့္ ဗုဒၶႏွစ္ ရာစုႏွစ္၊ ေထာင္စုႏွစ္တို႔မွာ ထူးျခားစြာ ကြၽတ္တမ္း၀င္ၾကသည္" သာသနာေတာ္ႏွစ္ကို (၄၅)၀ါ ထည့္ေပါင္းပါက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူခ်ိန္ (အတိုေကာက္ "ဗုဒၶႏွစ္" ) ျဖစ္ရေၾကာင္း တင္ျပရျခင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ ႏွစ္ႏွင့္ ဗုဒၶႏွစ္ ရာစု၊ ေထာင္စုႏွစ္ တို႔မွာ ထူးထူး ျခားျခား ကြၽတ္တမ္း၀င္ ခဲ့ၾကသည့္ အေထာက္ အထားမ်ား ေျမာက္ျမားစြာ ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး သာသနာေတာ္ႏွစ္ (၁၀၀)မွာ ေ၀သာလီျပည္တြင္ ရဟႏၲာေပါင္း (၇၀၀)စုေပါင္းၿပီး ဒုတိယ သဂၤါယနာ တင္ခဲ့ရာ ကြၽတ္တမ္း၀င္ခဲ့ၾကသူမ်ား ကုေဋခ်ီၿပီး ရွိခဲ့၏။ သာသနာေတာ္ႏွစ္ (၂၃၅)ခုမွာ ပါဋလိ ပုတ္ျပည္ (ယခု ပတၱနား)တြင္ သီရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီးလက္ထက္ ရဟႏၲာေပါင္း (၁၀၀၀) စုေပါင္း ၿပီး တတိယသဂၤါယနာတင္ခဲ့၏။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ (၉)တိုင္း၊ (၉)ဌာနသို႔ ဓမၼဒူတေခၚ သာသနာ့ေစတမန္ ရဟႏၲာမ်ားကို ေစလႊတ္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထို(၉)တိုင္းအနက္ "သု၀ဏၰ ဘူမိ" ေခၚ "ရာမညတိုင္း" (ယခု ပုသိမ္၊ ဒလ၊ မုတၱမ)သို႔လည္း သာသနာျပဳ ရဟႏၲာ (၅)ပါး ေရာက္လာ၏။ အရွင္ေသာဏ၊ အရွင္ဥတၱရ၊ အရွင္ အႏု႐ုဒၶ၊ အရွင္တိႆဂုတၱႏွင့္ အရွင္ ေသာေဏယ် တို႔ျဖစ္ၾက၏။ ထုိအခ်ိန္မွာ "သုဓမၼပူရ"ေခၚ သထံုျပည္တြင္ သီရိမာေသာက မင္း အုပ္စိုးခ်ိန္ျဖစ္၏။ "ဗုဒၶႏွစ္ ၃၀၀ ခန္႔မွာ" တတိယ သဂၤါယနာတင္ခ်ိန္၌ သာ သနာေတာ္ႏွစ္ ၂၃၅ႏွစ္ျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶပြင့္ၿပီးခ်ိန္ (၄၅၀ါ+ ၂၃၅ႏွစ္) = ၂၈၀ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္၏။

(၉)တုိင္း (၉)ဌာန (အေရွ႕ေတာင္အာရွႏွင့္ အာရွတုိက္ တစ္ခြင္) သို႔ ရဟႏၲာမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ ေရာက္ရွိခ်ိန္ ဗုဒၶႏွစ္ (၃၀၀)ခန္႔မွာ ရဟႏၲာမ်ား ေျမာက္ျမားစြာ ေပၚထြန္းခဲ့သလုိ ေသာတာပန္ေပါင္း ကုေဋခ်ီၿပီး ကြၽတ္တမ္း၀င္ခဲ့ ၾက၏။ ထုိဗုဒၶႏွစ္ (၃၀၀)ခန္႔ (၄၅၀ါ+သာသနာ ၂၅၅ခန္႔) မွာပင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း သထံု၊ ပုသိမ္၊ ဒလ၊ မုတၱမ ...စသည္တို႔မွာ ရဟႏၲာမ်ား ေပၚထြန္း ခဲ့ၾကသလုိ ေသာတာပန္ ... အရိယာမ်ား အျဖစ္ အေျမာက္အျမား ကြၽတ္တမး္ ၀င္ ခဲ့ၾက၏။

"ဗုဒၶႏွစ္ ၅၀၀ ခန္႔မွာ" သာသနာႏွစ္ (၄၀၀)၀န္းက်င္မွစ၍ အိႏၵိယျပည္ မဇၩိမေဒသမွာ ဗုဒၶသာသနာေမွးမွိန္ လာရာ သာသနာႏွစ္ (၆၀၀)ခန္႔မွာ လံုး၀ကြယ္ ေပ်ာက္သြား၏။ သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၄၅၀မွာ သီဟိုကြၽန္း (ယခု သီရိလကၤာ)တြင္ ၀႗ဂါမဏိ မင္းႀကီးသည္ အရွင္ဓမၼရကၡိတ အမွဴးျပဳေသာ ရဟႏၲာ (၅၀၀)အား ၾကပ္မတ္ေစၿပီး စတုတၳ သဂၤါယနာ အျဖစ္ ေပရြက္ေပၚမွာ ပိဋကတ္စာမ်ား ေရးမွတ္စာတင္ၿပီး သာသနာျပဳခဲ့၏။ ဗုဒၶပြင့္ေတာ္ မူၿပီးခ်ိန္ (၄၅ ၀ါ + သာသနာ ၄၅၀) = ဗုဒၶႏွစ္ ၄၉၅ႏွစ္ မွာ သီဟိုဠ္တြင္ သာသနာေတာ္ ထြန္းကားလာ၏။

ဗုဒၶႏွစ္ (၅၀၀)အေရာက္မွာ ပိဋက (၃)ပံု ပါဠိစာေပကို အ႒ကထာ၊ ဋီကာ စသည္ျဖင့္ ခ်ဲ႕ထြင္ေရးသားမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာရာ ရဟႏၲာမ်ား ေနေပ်ာက္မထိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပါမ်ားခဲ့ၿပီး ေသာတာပန္ ... အရိယာမ်ား အျဖစ္ ကုေဋခ်ီၿပီး ကြၽတ္တမ္း၀င္ခဲ့ၾက၏။ "သာသနာႏွစ္ ၅၀၀ ခန္႔မွာ" သာသနာႏွစ္ (၅၀၀)မွာပင္ (၉)တုိင္း (၉)ဌာနအနက္ ေယာနကတိုင္း (ယခု အာဖဂန္ နစၥတန္)တြင္ မိလိႏၵမင္းႏွင့္ အရွင္နာဂေသန ပညာရွင္ (၂)ဦး ေပၚထြန္းခဲ့ရာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶ သာသနာေတာ္မွာ မိလိႏၵပဥႇာက်မ္းအျဖစ္ ေနလုိ လလို အထူးထင္ရွားခဲ့၏။

"ဗုဒၶႏွစ္ ၁၇၀၀၊ ၁၈၀၀ ၀န္းက်င္မွာ" သာသနာ (၁၆၀၀) ၀န္းက်င္က အေနာ္ရထာ မင္းလက္ထက္မွာ သထံုမွ (ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္း) ပုဂံျပည္သို႔ ပိဋက(၃)ပံု ႏွင့္အတူ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကား လာျပန္သည္။ က်န္စစ္သားမင္း နန္းတက္စဥ္ ဗုဒၶႏွစ္ ၁၇၀၀ (၄၅ ၀ါ+ သာသနာ ၁၆၅၅) ၀န္းက်င္မွာ အရိယာမ်ား အေျမာက္အျမားေပၚထြန္းခဲ့၏။ ဗုဒၶႏွစ္ (၁၈၀၀)၀န္းက်င္၌ နရပတိစည္သူမင္းႏွင့္ က်စြာမင္း လက္ထက္အထိ ပုဂံမွာ ေစတီပုထိုးမ်ား လက္ၫႈိးထိုး မလြဲေလာက္ေအာင္ စည္ကားခဲ့၏။

ပုဂံေခတ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားပင္ ပိဋက (၃)ပံုကို အာဂံု ေဆာင္ႏိုင္သည္အထိ သာသနာေတာ္ ထြန္းကား ခဲ့၏။ "သာသနာ ၂၄၀၀ မွာ" သာသနာ (၂၄၁၅)ခု၌ မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္မွာ ပဥၥမသဂၤါယနာကို သံဃာေတာ္ (၂၄၀၀) တို႔ျဖင့္ စီစစ္ကာ ေက်ာက္ထက္အကၡရာ တင္ေတာ္မူခဲ့၏။ ပိဋက (၃)ပံုကို ေက်ာက္စာခ်ပ္ ေပါင္း (၇၂၉) ခ်ပ္ေပၚမွာ တင္ခဲ့၏။ သာသနာ (၂၄၀၀)ကို ရည္မွန္းေသာ္လည္း ၂၄၁၅ ခန္႔ ေရာက္မွသာ ၿပီးစီးခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္မွာ လယ္တီ ဆရာေတာ္ ျဖစ္မည့္ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ ဉာဏဓဇ (၂ ၀ါ) သည္လည္း ပဥၥမသဂၤါယနာ တင္ပြဲမွာ အသက္ အငယ္ဆံုးအျဖစ္ ကထာ ၀တၳဳပါဠိေတာ္ျဖင့္ ပါ၀င္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ရဖူး၏။

ထုိအခ်ိန္မွစ၍ အရွင္ ဉာဏဓဇ သည္ ဒီပနီ က်မ္းေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို ေရးသား ေတာ္မူခဲ့ရာ ပရမတၳဒီပနီဋီကာေၾကာင့္ အာရွတုိက္ရွိ ဗုဒၶသားေတာ္ သံဃာထုၾကားမွာ ပြက္ေလာ ညံသြားကာ ၃၅ႏွစ္တုိင္တုိင္ ဋီကာစစ္ပြဲ ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရ၏။

"ဗုဒၶႏွစ္ ၂၅၀၀ မွာ" ထိုကဲ့သို႔ပင္ ပုဂံေခတ္က အရွင္အဂၢ၀ံသ ၏ သဒၵနီတိက်မ္းႀကီး ေပၚထြက္ခဲ့ဖူးသလုိ သာသနာ ေတာ္ ၂၄၀၀ေက်ာ္မွာလည္း လယ္တီဆရာေတာ္၏ ပရမတၳဒီပနီဋီကာသည္ လည္း သီဟိုဠ္ေခတ္ ဋီကာမ်ားကို အံတုႏိုင္ခဲ့ ေလာက္ေအာင္ အထူးေက်ာ္ၾကားခဲ့ေပသည္။

သာသနာ ေတာ္ႏွစ္အားျဖင့္ ၂၄၅၀ေက်ာ္၊ (၄၅ ၀ါ+သာသနာ ၂၄၅၅)= ဗုဒၶႏွစ္ ၂၅၀၀မွာ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ဒီပနီက်မ္းမ်ား သည္ အာရွတစ္ခြင္ သာမက ဥေရာပကမၻာအထိ က်ယ္ျပန္႔သြား ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လယ္တီ ဆရာေတာ္ဘုရား သည္ ႏိုင္ငံတကာမွ ပထမဦးဆံုး စာေပပါရဂူ (ဒီလစ္)ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ ဆက္ကပ္ ျခင္း ကို ခံရသလုိ ထိုေခတ္က အလြန္ရွားပါးေသာ "အဂၢမဟာပ႑ိတ" ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္လည္း ရရွိေတာ္မူခဲ့ေပသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားသည္ ကမၻာစစ္ႀကီးအတြင္းမွာပင္ "ဗုဒၶႏွစ္ ၂၅၀၀"မွာ တစ္ကမၻာလံုးက ဗုဒၶဘာသာကို အာ႐ံုစိုက္ေလာက္ ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ေပသည္။ "လူပုဂၢိဳလ္မ်ားတရားက်င့္လာၾက" ဗုဒၶႏွစ္ ၂၅၀၀ ၀န္းက်င္မွာပင္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား အုပ္စုလိုက္ သမထ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ က်င့္ၾကံ လာၾကေအာင္ တရားစခန္းမ်ား ထူေထာင္ရန္ လယ္တီဆရာေတာ္က အနာဂါမ္ ဆရာသက္ႀကီးအား တြန္းအားေပး မ်ဳိးေစ့ခ် ေပးခဲ့၏။

ယခင္တခ်ိန္က လူပဂၢိဳလ္တို႕သည္ အလွဴဒါနျပဳ၊ တရားနာ၊ တရားစာ႐ြတ္၊ ဥပုသ္ သီလေစာင့္၊ ပုတီးစိတ္ စသည့္ အဆင့္ေလာက္ ျဖင့္ေက်နပ္ၾက၏။ ယခုလယ္တီဆရာေတာ္၏ တိုက္တြန္းအားေပးမႈေၾကာင့္ အနာဂါမ္ဆရာ သက္ႀကီး၏ တပည့္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ သာမက တကမၻာလံုး႐ွိ ဘာသာေပါင္းစံု လူပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္ တရားထိုင္ တရားက်င့္၊ ပဋိပတၱိအက်င့္ ကိုအားစိုက္လာၾက၏။

ထိုမတိုင္မီက ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္၊ ပဋိပတၱက်င့္စဥ္ကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ မည္ဆိုလွ်င္ လူ၀တ္ေၾကာင္ကို ခြၽတ္ၿပီး ရဟန္း ေဘာင္၀င္၊ ေတာထြက္ခဲ့ၾက၏ ၎င္းက်င့္စဥ္သည္ ရဟန္း သံဃာမ်ားႏွင့္ သာသက္ဆိုင္သည္ဟု ယူဆခဲ့ၾက၏။ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက်င့္ႀကံလွ်င္လည္း သမထ အဆင့္သာက်င့္ႀကံၿပီး ဘိုးေတာ္အျဖစ္ အားထုတ္ခဲ့ၾက၏။ လယ္တီဆရာေခတ္မွာမူ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဘ၀ျဖင့္ပင္ သားမယား အိုးအိမ္ကို အခ်ိန္ပိုင္းစြန္႔ခြာၿပီး သမထ ၀ိပႆနာတရား အား ထုတ္ရမွန္း သိလာၾက၏။

"သာသနာ ၂၅၀၀မွာ" သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၅၀၀မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကမၻာေအး မဟာပါသာဏလိုဏ္ဂူတြင္ ေညာင္ရမ္း ဆရာေတာ္ အမွဴးျပဳၿပီး၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ တိပိဋက ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစိတၱသာရာ ဘိ၀ံသတို႔ ဦးေဆာင္၍ သံဃာေတာ္ ၂၅၀၀ေက်ာ္ ျဖင့္ ဆ႒သဂၤါယနာ (စာထက္အကၡရာ) တင္ေတာ္မူခဲ့သည္။ လယ္တီဆရာေတာ္ေခတ္မွ စတင္ေဖာက္ထြင္း ခဲ့ရာ သာသနာေတာ္ ၂၅၀၀မွာ တစ္ကမၻာလံုးသို႔ ပိဋက (၃)ပံု စာအုပ္မ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့၏။

မဟာစည္ ဆရာေတာ္၏ သတိပဌာန္က်င့္စဥ္ႏွင့္ မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္၏ ပဋိစၥသမုပၸ တရားတို႕သည္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားထံပ်ံ႕ႏွံ႕သြားၾက၏။ "သာသနာ၂၅၀၀ ေက်ာ္မွာ" လယ္တီ၊ မဟာစည္၊ မိုးကုတ္သာမက စြန္းလြန္း၊ သဲအင္းဂူ၊ ဖားေအာက္၊ ---- စသည္ျဖင့္ တရားစခန္းပင္မ၊ ရိပ္သာခြဲေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ေပၚထြန္းခဲ့၏။

"ဗုဒၶ၏က်င့္စဥ္ တစ္ကမၻာလုံးသို႔ပ်ံ႕ႏွံ႕" ယခု သာသနာေတာ္ ၂၅၅၀ေက်ာ္မွာ လယ္တီဆရာေတာ္၏သား တပည့္၊ ေျမးမွ ျမစ္ တပည့္ ဦးဂိုအင္ကာသည္ တစ္ကမၻာလံုးမွာ တရား စခန္းရိပ္သာခြဲေပါင္း အမ်ားဆံုး ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့၏။ ကမၻာေပၚမွာ အႀကီးမားဆံုးေသာ ၀ိပႆနာ ေစတီေတာ္ႀကီးသည္ ေယာဂီေပါင္း (၁၀ç၀၀၀)ခန္႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ တရားထိုင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွ၏။

၎သည္ (၄၅ ၀ါ+ သာသနာ ၂၅၅၅) = ဗုဒၶႏွစ္ ၂၆၀၀ ၀န္းက်င္မွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္၏ အထြတ္အထိပ္၊ လယ္တီ ဆရာေတာ္၏ အရွိန္အ၀ါ၊ ဆ႒သဂၤါယနာ၏ တြန္းအား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ သဒၶါတရားတို႔ေၾကာင့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို၀ိပႆနာေစတီေတာ္ႀကီးေၾကာင့္ တစ္ကမၻာ လံုးမွ ဘာသာေပါင္းစံုတို႔က ဗုဒၶသာသနာ၏ အထြတ္ အထိပ္ဆံုး က်င့္စဥ္ ျဖစ္သည့္ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို အထူး စိတ္၀င္စားၿပီး အားထုတ္ လာၾက၏။

"တိုးတက္လာၿပီ" ယခင္တခ်ိန္က ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ံု သာသနာ့အေဆာက္အဦတို႔ မည္သည္ အလွဴ ဒါနျပဳျခင္း၊ တရားေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းႏွင့္ သီလေဆာက္တည္ခဲ့ေသာ ဗုဒၶသာသနာ ျပဳရာေနရာ ဌာနျဖစ္ခဲ့၏။ ယခုေခတ္ (၁၀)စုႏွစ္ အတြင္းမွာ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းမ်ား၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာ ေဆြးေႏြးရာ သင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်ရာ ေနရာမ်ားအျဖစ္ တုိးတက္လာခဲ့၏။

"သာသနာ့ အေဆာက္အဦး မ်ားျပားေသာ္လည္း" ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ုံ၊ ေက်း႐ြာဓမၼာ႐ုံ၊ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼာ႐ုံ ဘုရားေက်ာင္းတန္ေဆာင္း၊ ---စသည့္ သာသနာ့အေဆာက္ အဦးမ်ား ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ အေျမာက္အျမားေပါမ်ားလွ၏။ သို႔ေသာ္ တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္၊ တစ္လတစ္ႀကိမ္ ---- စသည္ျဖင့္ အခါႀကီးရက္ႀကီး အခ်ိန္မ်ားမွာသာ ေသာ့ဖြင့္ကာ အလွဴဒါနျပဳျခင္း၊ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားပြဲမ်ားက်င္းပျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾက၏။ က်န္အခ်ိန္မ်ားမွာ ေသာ့ပိတ္ထား ၾကသည္ကမ်ားလွ၏။

"ခတ္ထားသည့္ေသာ့မ်ား ဖြင့္လိုက္ၾကပါစို႔" အထက္ပါ သာသနာ့ အေဆာက္အဦး မ်ားကို ေသာ့ခတ္ထားမည့္အစား တရားပြဲမ်ား၊ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ပရိယတၱိသင္တန္းမ်ား၊ ပဋိပတၱိ က်င့္စဥ္မ်ား အားထုတ္ႏိုင္ရန္ အပတ္စဥ္၊ လစဥ္ ဖြင့္လွစ္ကာ ေဆာင္႐ြက္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ေက်း႐ြာ၊ ရပ္ကြက္၊ ၿမိဳ႕၊ တိုင္း၊ ႏိုင္ငံအ၀ွမ္း ေလာကုတၱရာ အသိဥာဏ္တံခါးမ်ားပြင့္လာၾကေပမည္။ "ထူးျခားစြာကြၽတ္တမ္း၀င္ၾကဦးမည္"

ယခုကဲ့သို႔ (၄၅ ၀ါ+ သာသနာ ၂၅၅၅) = ဗုဒၶႏွစ္ ၂၆၀၀ ျပည့္ေရာက္ရန္ (၁)ႏွစ္အလိုမွာ ပရိယတၱိ သာသနာ၊ ပဋိပတၱိ သာသနာကို ရပ္ကြက္တုိင္း၊ ေက်း႐ြာတိုင္း ၿမိဳ႕နယ္တိုင္း၊ တိုင္းျပည္တိုင္း တုိးတက္ျပန္႔ပြား ေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္ၾက မည္ဆိုလွ်င္ ထူးထူး ျခားျခား ကြၽတ္တမ္း၀င္ၾကဦးမည့္ ေခတ္ကို ေရာက္ရွိ ေပဦးေတာ့မည္။ ေမာဟအေမွာင္ထုမွ အေမာဟ အလင္းတံခါးကို ျဖတ္သန္းကာ အရိယာ (ေသာတာပန္) မွတစ္ဆင့္ အၿမိဳက္နိဗၺာန္သို႕ ဦးတည္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႕သအပ္ပါသည္။
==============================
မွီျငမ္းက်မ္းမ်ား (၁) လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရား၏ ဒီပနီေပါင္းခ်ဳပ္ (၂) တိပိဋကဆရာေတာ္ ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ၏ မဟာဗုဒၶ၀င္ (၃) က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္၏ မဟာ၀င္၀တၳဳ (၄) အသွ်င္ရာဇိႏၵ၏ သာသနဗဟုႆုတပၸ ကာသနီက်မ္း (၅) ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလိႈင္၏ ရဟႏၲာႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား (၆) ခင္ေမာင္ေအး(သခ်ၤာ)၏ (၂၈)ဆူ ဗုဒၶ၀င္ႏွင့္ ရွင္းခ်က္မ်ား၊ ။
                        #ေလးစားစြာျဖင့္ Z M W