ႏြားတုိ႔အသား မစားဖုိ႔ရာ
-ေဇာ္လြင္ထြန္း-
*********************************
ႏြားတို႔၏ ေက်းဇူးကား လြန္စြာမွ ႀကီးမားလွ ေပ၏။ ႏြားတို႔သည္ ေမြးဖြားသည္မွ ေသလြန္သည့္ တိုင္ လူသားတို႔ကို အက်ဳိးျပဳလ်က္ရွိ၏။ ႏြားကေလး တစ္ေကာင္သည္ ေမြးဖြားလာသည္ႏွင့္ သဘာ၀က ေပးေသာ မိခင္ႏြားမႀကီး၏ႏုိ႔ရည္ခ်ဳိကို ေသာက္စို႔ခြင့္ ရရွိေလ၏။
သို႔ရာတြင္ ႏြားကေလးသည္ ႏုိ႔ရည္ခ်ဳိကို ၀လင္စြာ ေသာက္စို႔ခြင့္မရရွိေပ။ လူသားတို႔က ႏြား ကေလး၏ ရပိုင္ခြင့္ႏုိ႔ရည္ခ်ဳိတို႔ကို အာဟာရအျဖစ္မီွ၀ဲ ေသာက္သံုးရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ ေငြေၾကးအလို႔ ငွာ ေရာင္းခ်ျခင္းျပဳရန္အတြက္လည္းေကာင္း ႏြား ကေလး၏ မိခင္ႏြားမႀကီးထံမွ ႏုိ႔ရည္ခ်ဳိတို႔ကိုညႇစ္၍ ယူၾကေလ၏။
တစ္ဖန္ ႏြားကေလး အရြယ္ေရာက္လာေသာ အခါ လူသားတို႔သည္ ခိုင္းေစရန္အတြက္ ႏြားက ေလး၏ ႏွာႏုႏုကုိ တုတ္ခြၽန္၊ သံခြၽန္စသည္တို႔ျဖင့္ ထိုးေဖာက္၍ နဖားႀကိဳးထိုးကာ ခိုင္းေစၾကေတာ့၏။သို႔ရာတြင္ ႏြားကေလးကား အားေကာင္းေမာင္းသန္ အရြယ္ျဖစ္၍ ၿငိဳျငင္မႈမျပဳဘဲ ပခုံး(ကုပ္ပိုး)ထက္ ထမ္းပိုး တင္ကာ ဆန္စပါး ေကာက္ပဲသီးႏွံ စသည္တို႔ကို စိုက္ပ်ဳိးရန္အတြက္ ထြန္ယက္ၿပီး လူသားတို႔အား အလုပ္ေကြၽးျပဳ၏။ ကုန္စည္၀န္တို႔ ထမ္းပိုးေပးရွာ၏။ဤသို႔ျဖင့္ အတိတ္ဘ၀ကျပဳခဲ့ဖူးေသာ ၀ဋ္ေ<ကးကို ႏြားကေလးသည္ လူသားတို႔အတြက္ ခြန္အားျဖင့္ ႐ုန္းကန္ေပးဆပ္ကာ လူသားတို႔အား စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးႏွင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ကို ေပးေလ၏။
သို႔ပါေသာ္လည္း လူသားတို႔ကား ညႇာတာ ေထာက္ထားမႈမရွိဘဲ စိတ္တိုင္းၾက ေစခိုင္း၍ မရမည္ စိုး၍ အရြယ္ေရာက္ ႏြားကေလး၏ အိမ္ေထာင္ျပဳ လိုစိတ္၊ ေမထုန္မီွ၀ဲလိုစိတ္၊ ဆန္႔ၾကင္ဖက္ ႏြားမမ်ား အေပၚ စိတ္ပါ၀င္စားလိုစိတ္တုိ႔ မရွိေစရန္ ႏြားက ေလး၏ ငယ္ပါကို ရက္စက္စြာသံညႇပ္ျဖင့္ ညႇပ္ျခင္း၊ တူျဖင့္ထုျခင္းတို႔ျဖင့္ ဖိုေအာင္ မ်ဳိးဆက္မျပန္႔ပြား ေအာင္ျပဳၾကေလ၏။
ဤသို႔ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူသားတို႔အား ခြန္ အားျဖင့္ အလုပ္ေကြၽးျပဳၿပီးေနာက္ ႏြားကေလးသည္ ယခင္လို ႏုပ်ဳိသန္မာျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ အိုမင္းမစြမ္း ျဖစ္လာ၏။ ႏြားအုိႀကီးျဖစ္လာ၏။ ထိုအခါ ]အိုမင္း မစြမ္း}ဟူေသာစကားအတိုင္း ]အိုရင္ မင္းမစြမ္းေတာ့ ဘူး}ဟုယူဆကာ လူသားတို႔သည္ ႏြားအိုႀကီးကို ရသည့္ေစ်းျဖင့္ သားသတ္သမားတို႔ထံ ေရာင္းခ်ရန္ အတင္းအက်ပ္ႀကိဳး ျဖင့္ ဆြဲေခၚၾကေလ၏။ ေသျခင္း တရားႏွင့္ ေနာက္ဆုံးရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္ကို သိေန ေသာ ႏြားအိုႀကီးသည္ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္စြာ ႐ုန္း ကန္ေလ၏။ ထိုအခါ လူသားတို႔က ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ႏြားအိုႀကီး၏ ေက်းဇူးတရားကို မေထာက္ထား မစာ နာ ႐ုိက္နွက္၍ အတင္းအဓမၼ ဆြဲေခၚၾကေလ၏။ႏြားအိုႀကီး၏ သုသာန္တစ သခ်ဳႋင္း၀ကား နာက်င္ ေၾကကြဲမႈ မ်က္ရည္မ်ားစြာျဖင့္ နိဂုံးကမၸတ္ အဆုံး သတ္ရေလေတာ့၏။
ဤမွ်ႏွင့္ မၿပီးေသး။ ႏြားအိုႀကီး၏အသားႏွင့္ ႏြားအိုႀကီး ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ ဆန္စပါး၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံတို႔ျဖင့္ လူသားမိသားစုတို႔ကား ၿမိန္ရွက္ စြာႏွင့္ စားရက္၊ ေသာက္ရက္၊ ၿမိဳရက္ၾကပါ၏။ႏြား အိုႀကီး၏ ဘ၀ခႏၶာခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးေသာ္လည္း က်န္ရစ္ ခဲ့ေသာ အ႐ုိး၊ အေရ၊ ဦးခ်ဳိစသည္တို႔ကို လူသား တို႔က အမ်ဳိးမ်ဳိး အသုံးျပဳကာ ေရာင္းခ်စားေသာက္ ခြင့္ပင္ ရရွိၾကပါေသး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏြားတို႔သည္ ေမြးဖြားသည္မွ ေသလြန္သည့္တိုင္ လူသားတို႔ကို အက်ဳိးျပဳ၍ လြန္စြာေက်းဇူးႀကီးမားလွေပ၏။ သို႔ပါ ေသာေၾကာင့္ လူသားတို႔သည္ ႏြားသားကို မစားသင့္၊ မစားအပ္ေပ။
ကြၽႏု္ပ္သည္ အထက္တြင္တင္ျပခဲ့ေသာ ႏြား ေမတၲာစာကို ႏြားကေလး၏ ေနရာမွေန၍ ခံစားေရးဖြဲ႕ ပါ၏။ ဤကဲ့သို႔ ႏြားေမတၱာစာကို ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ႀကီးမားေသာ က႐ုဏာတရားျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ ထို႔ျပင္ေလာ ကနီတိက်မ္း ပကိဏၰက က႑ ဂါထာအမွတ္ (၁၄) တြင္ ႏြားတို႔သည္ လူသားတို႔အား အ၀တ္အထည္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ အစားအေသာက္တို႔ကိုေပးပါေသာ ေၾကာင့္အမိçအဖတို႔ကဲ့သို႔ပင္ ႏြားမ်ားကို ျမတ္ႏိုးသင့္၊ ႐ုိေသသင့္ေၾကာင္းကို ေအာက္ပါအတိုင္းပါရွိ၏။
ေဂါဏာဟိ သဗၺဂီဟိနံ၊
ေပါသကာ ေဘာဂဒါယကာ။
တသၼာဟိ မာတာပိတူ၀၊
မာနေယ သကၠေရယ် စ။
အနက္
ေဂါဏာ-ႏြားတို႔သည္၊ သဗၺဂီဟိနံ-ခပ္သိမ္း ေသာသူတို႔ကို၊ ဟိ ယသၼာ-အၾကင္ေၾကာင့္၊ ေပါသ ကာ-ေကြၽးေမြးတတ္ကုန္၏။ ေဘာဂဒါယကာ-စည္း စိမ္တို႔ကို ေပးတတ္ကုန္၏။ တသၼာ ဟိ တသၼာ ဧ၀ - ထိုေၾကာင့္သာလွ်င္၊ မာတာပိတူ၀-အမိçအဖ တို႔ကဲ့သို႔၊ ေတ-ထိုႏြားတို႔ကို မာနေယ-ျမတ္ႏိုးရာ၏။သကၠေရယ် စ-အ႐ုိအေသလည္း ျပဳရာ၏။
ထို႔အျပင္ ႏြားတို႔ကို မသတ္ျဖတ္ၾကဘဲ သူ႕ အလိုလို အသက္တမ္းကုန္ဆုံးၿပီဆိုမွသာ ေရေမွ်ာ ျခင္း၊ လင္းတငွက္တို႔ကို ေပးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္သင့္ ေၾကာင္းႏွင့္ ႏြားတို႔၏အသားကို စားသုံးပါက အမိç အဖတို႔၏အသားကိုသာ စားျခင္းမည္ေၾကာင္းကို ေလာကနီတိက်မ္း၊ ပကိဏၰက က႑၊ ဂါထာ အမွတ္ (၁၅)တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္လက္ျပဆိုထား၏။
ေယ စ ခါဒနၲိ ေဂါမံသံ၊
မာတုမံသံ၀ ခါဒေယ။
မေတသု ေတသု ဂိဇၩာနံ၊
ဒေဒ ေသာေတစ ၀ါဟေယ။
အနက္
ေယ စ-အၾကင္သူတို႔သည္လည္း၊ ေဂါမံသံ- ႏြားတို႔၏ အသားကို၊ ခါဒႏၲိ-စားကုန္၏။ ေတ-ထိုသူတို႔သည္၊ မာတုမံသံ၀-အမိ၏ အသားကိုသာ လွ်င္။ ခါဒေယ-စားသည္မည္ကုန္၏။ ေတသု-ထိုႏြားတို႔သည္၊ မေတသု-ေသကုန္သည္ရွိေသာ္၊ ဂိဇၩာနံ-လင္းတတို႔အား၊ ဒေဒ-ေပးရာ၏။ ေသာေတ စ-ေရအလ်င္၌ေသာ္လည္း၊ ၀ါဟေယ-ေမွ်ာရာ၏။
]ႏြားတို႔အေပၚ ၾကင္နာႏုိင္ၾကပါေစ}
]ႏြားတို႔အေပၚ စာနာႏုိင္ၾကပါေစ}
အင္း၀ေခတ္ စာဆိုေတာ္
ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ ဆုံးမစာအတိုင္း-]ကိုယ္ႏွင့္လည္း စာ၊ သတၱ၀ါကို၊ ၾကင္နာလွေစ၊ သူ႕အသက္ကို၊ ခ်စ္ပါေလ}ဟူ၍သာ ေျပာခ်င္ပါ ေတာ့၏။
ဗဟုသုတ အသိအလိမၼာတိုးပြားၾကပါေစ။
ေဇာ္လြင္ထြန္း
က်မ္းကိုး
(၁) ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးဗုဓ္ နိႆယ ျပန္ဆိုေသာ ေလာကနီတိက်မ္း။
(၂) လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ႏြား ေမတၱာစာ။
(၃) ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ ဆုံးမစာ။
No comments:
Post a Comment