ကၽြန္ေတာ္ေတာသားတစ္ေယာက္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ရဲ႕ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ေမြးရပ္ေျမကို စြန္႔ခြာၿပီး ခ်စ္ေသာ
မေဟသီ( မဂၢဇင္းအမည္မဟုတ္ပါ)ရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကို ခရီးထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဟန္နီးမြန္းမဟုတ္တာေတာ့
အေသအခ်ာေပါ့။ မေဟသီက သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္စုထားတဲ့ စုဗူးေလးကို သူ႔ဇာတိၿမိဳ႕မွာ
သြားဖြင့္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ဆံထံုးေနာက္ေယာင္ပါ လိုက္သြားရတယ္ဆိုပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ေနတာက ရြာ
သူေနတာကၿမိဳ႕ဆိုေတာ့ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စုဗူးေလးအတြက္ က်န္းမာေရး အေစာင့္အေရွာက္ေတြ
ဝန္ေဆာင္မႈေတြက ပိုေကာင္းဆိုလို႔ပါ။ သိၾကတဲ့အတိုင္း အေမေျပာေတာ့ တစ္လ မယားေျပာေတာ့
တစ္ညဆိုသလို သေကာင့္သား ကၽြန္ေတာ္ဟာလည္း ခ်စ္မယားေျပာတဲ့အတိုင္း
လိုက္လုပ္ေပးရတာေပါ့။ ေၾကာက္လို႔မဟုတ္တာေတာ့ အမွန္ပါ။
ခ်စ္လို႔ဆိုတာေတာ့ ေျပာစရာလိုမည္မထင္။ စုဗူးဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္မေဟသီမွာ
ကိုယ္ဝန္ရွိေနတာပါ။
မီးဖြားခ်ိန္နီးလာလို႔ မိဘေတြရွိရာၿမိဳ႕ကို သြားၿပီး မီးဖြားမယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုက္ပါသြားရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ရာရြာကေန မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးဆီ ရေကာက္ရထားႀကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္စီးၿပီး ခရီးထြက္ခဲ့တယ္
ဆိုပါေတာ့။ ရထားေပၚမွာ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြေတာ့ မေရးျပေတာ့ပါဘူး။ ဆင္လို
မယိမ္း၊ ျမင္းလို မခုန္၊ လိပ္လိုမေႏွးေစရဆိုတဲ့ စကားေလးကိုေတာ့ သတိရမိသား….။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
ခရီးစဥ္က မႏၱေလးၿမိဳ႕ကေနမွတဆင့္ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ ျပန္ၿပီး
ခရီးဆက္ရမွာပါ။ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ဆိုေပမယ့္
သက္ေသာင့္သက္သာ ခရီးေတာ့ မဟုတ္ဘူးရယ္။ ရိုးရိုး မွန္လံု ကားႀကီးေတြနဲ႔ဆိုရင္ မႏၱေလးက
ညေနပိုင္းထြက္ ဟိုကို ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ပိုင္းမွာေရာက္.. လမ္းမွာ ကားက တစ္ခုခု
မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေပါ့ေလ…။ နံနက္ပိုင္းမွာ ထြက္တဲ့ ကားေသးေတြကေတာ့ မနက္ပိုင္းထြက္
ညေနပိုင္းေရာက္ေပါ့။ လမ္းကၾကမ္း ဖုန္ေတြက တလံုးလံုးနဲ႔ေလ…။သူမရဲ႕
ဇာတိၿမိဳ႕က ေယာသူ/ေယာသားေတြနဲ႔ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေတြ ေနထိုင္တဲ့ ခရိုင္ၿမိဳ႕ေလးေလ။
မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ မီးရထားစီးလာခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ မေဟသီဟာ ေျခေတြလက္ေတြေယာင္လာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ ခရီးဆက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ၿပီး ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ
မစီးဘူးတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးနဲ႔ သြားမယ္ဆိုၿပီး…. မႏၱေလး လမ္း ၃၀ ေပၚက ကား၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္
အေရာင္း႒ာနဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးတင္ထားတဲ့ ေနရာေလးမွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္သြားဝယ္ပါတယ္။
သိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္တယ္ဆိုတာ မွတ္ပံုတင္လိုတာေပါ့ေနာ္။ ခရီးသြားမယ့္သူ
ကိုယ္တိုင္ မွတ္ပံုတင္ေလးကိုင္ၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္သြားဝယ္တာပါ။
အေရာင္းစာေရးမေလးကလည္း ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြနဲ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေရာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာက ဒီမွာမွ စတာပါ။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ရၿပီး ေလယာဥ္စီးမဲ့ေန႔မွာ
လက္မွတ္အေရာင္း႒ာနက စီစဥ္ေပးတဲ့ ကားနဲ႔ တံတားဦး အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဇနီးေမာင္ႏွံေရာက္ရွိသြားပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔စီးရမဲ့ေလယာဥ္က ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းက ေလယာဥ္မဟုတ္ပါဘူး။ Air KBZ
ပါ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြကို
ဝန္ထမ္းတစ္ဦးကသယ္သြားၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္စိစစ္တဲ့ေနရာလားဘာလား မသိပါဘူး
ဝန္ထမ္းမေလးေတြရွိတဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားတယ္ေပါ့။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ျပၿပီးေတာ့ ဝန္ထမ္းမေလးက
"အစ္မကိုယ္ဝန္က ဘယ္ႏွစ္လရွိၿပီလဲ"လို႔ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မေဟသီက
ရွစ္လပါလို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ "ဒါဆို ေလယာဥ္စီးလို႔မရပါဘူးရွင္…
ဆရာဝန္ရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ပါမွ ေလယာဥ္စီးခြင့္ ျပဳပါတယ္" လို႔ျပန္ေျဖေတာ့ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္
ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔
လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေလယာဥ္ရံုးခန္းထဲ ေရာက္သြားရတာေပါ့။ ေလယာဥ္ရံုးခန္းက
ဝန္ထမ္းေတြကလည္း အျပင္က ဝန္ထမ္းမေလးေျပာသလိုပဲ ေျပာပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေလယာဥ္စီးနင္းလိုက္ပါႏိုင္ေၾကာင္း
က်န္းမာေရးေထာက္ခံခ်က္ကို ေဆးရံုဒါမွမဟုတ္ ေဆးခန္းတစ္ခုခုကေန ဖက္စ္(fax)နဲ႔ ပို႔ခိုင္းပါလားတဲ့။
လြယ္လိုက္တာပါလား…ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြ
ဒီေလာက္လြယ္ကူျမန္ဆန္ေခ်ာေမြ႕ေနမွန္း
ကၽြန္ေတာ္ေတာသား မသိရိုး အမွန္ပါ။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္
အားကိုးရာ ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္ျဖစ္တဲ့ မႏၱေလး ဗဟိုအမ်ိဳးသမီးေဆးရံုမွာ တာဝန္က်ေနတဲ့
အစ္မဆီဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာေတာ့ သူတို႔ေဆးရံုမွာ
ဖက္စ္စက္မရွိသလို ေထာက္ခံခ်က္ကလည္း မလြယ္ကူေၾကာင္းေျပာလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္
ပ်ာယာခတ္သြားတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကိုေအးေအးထားၿပီး ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဒါ….ကၽြန္ေတာ္တို႔
အမွားမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလာတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရံုးခန္းထဲက ဝန္ထမ္းေတြကို
"ေလယာဥ္စီးဖို႔ လက္မွတ္သြားဝယ္တာ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးကိုယ္တိုင္ပါ သူ႕မွတ္ပံုတင္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္မွတ္ပံုတင္ျပၿပီး ဝယ္ရတာပါ။ လက္မွတ္ဝယ္တုန္းက အစ္မကိုယ္ဝန္ဘယ္ႏွစ္လရွိၿပီလဲလို႔
ဘာလို႔ မေမးတာလဲ။ ေမးၿပီး က်န္းမာေရးေထာက္ခံခ်က္လိုတဲ့ အေၾကာင္း ဘာလို႔ အသိမေပးတာလဲ။
သိၿပီးသားလို႔ ထင္လို႔လား။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ႀကိဳေျပာသင့္တာေပါ့။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္က
လိုအပ္တာမွန္သမွ် အကုန္လုပ္လာမွာေပါ့။ အခုေတာ့ ေလယာဥ္တက္ခါနီးမွ ဒါမ်ိဳးေျပာတာ
ဘယ္နည္းလမ္းက်ပါ့မလဲလို႔ ေျပာေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြထဲက အႀကီးျဖစ္သူက သူအဆင္ေျပေအာင္
လုပ္ေပးပါမယ့္လို႔ ေလသံေျပာင္းသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕မွာ ေရးခဲ့သလိုပဲ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေတာသားပါ အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္လာခ်ိန္ထိ ေလယာဥ္ပ်ံဆိုတာႀကီးကို
မစီးခဲ့ဘူးပါဘူး။ ေလယာဥ္ပ်ံစီးသူေတြအတြက္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းေတြကိုလည္း မသိပါဘူး။ ဒီေတာ့
သိေတာ္မူၾကတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြက ရွင္းျပသင့္တာေပါ့။ လက္မွတ္ဝယ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုအခ်က္၊
ဘယ္လိုစည္းကမ္းေတြရွိတယ္ဆိုတာ ေျပာသင့္တာေပါ့ေနာ္။ ေလယာဥ္လာစီးတဲ့ လူတိုင္း အၿမဲစီးေနက်
သြားေနက်လူေတြမွ မဟုတ္တာ။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ မႏၱေလး
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ႀကီးက ေဆးခန္းေလးဆီေရာက္သြားရပါတယ္။ ေလဆိပ္ဆရာဝန္က
ကိုယ္ဝန္ဘယ္ႏွစ္လရွိၿပီလဲ။ ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ။ အစရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြေမးၿပီး "ရပါတယ္။ စီးသြားပါ။
စိုးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး" ဆိုၿပီး ဝန္ထမ္းေရွ႕မွာ ေျပာလိုက္မွ ေလယာဥ္ရံုးခန္းကို ျပန္လာၿပီး အေၾကာင္းျပန္
ဒါကိုပဲ ကိုေရႊဝန္ထမ္းေတြက ခံဝန္လက္မွတ္ေလး ထိုးေပးပါဆိုလို႔ ထိုးေပးလိုက္ရေသးတယ္။ ကၽြန္မသည္
မိမိသေဘာဆႏၵအေလွ်ာက္ စီးနင္းလိုက္ပါျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ တစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ခဲ့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့ပါက
မည္သူ႕တစ္ဦးတစ္ေယာက္တြင္မွ တာဝန္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္မရွိေစရပဲ မိမိ၏ တာဝန္သာျဖစ္ပါေၾကာင္း ဆိုၿပီး
လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ေသာအခါမွသာ ေလယာဥ္စီးဖို႔ရာ အတြက္
အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕သြားရပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ "ေႀသာ္… ျဖစ္ရေလျခင္း… ငါ့ႏွယ္..ေလယာဥ္စီးမယ္ဆိုလည္း..
စည္းကမ္းနည္းလမ္းေတြကို ေသခ်ာမေလ့လာခဲ့မိတာမွားတာပဲလို႔ ေတြးရမလား…. ေက်းဇူးႀကီးမားေတာ္မူတဲ့
ဝန္ထမ္းေတြေၾကာင့္သာ လက္မွတ္ခမရႈံးတယ္လို႔ ေတြးရမလား….စသျဖင့္ စသျဖင့္ေပါ့။
ဒါေတာင္မွ ေလယာဥ္တက္ခါနီးမွာ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးက အနားနားကပ္ၿပီး "အစ္မေရ.. ေလယာဥ္ေပၚက
ဝန္ထမ္းေတြက ကိုယ္ဝန္ဘယ္ႏွစ္လလည္း ေမးရင္ ခုႏွစ္လလို႔ ေျဖေပးပါ" ဆိုၿပီး
တိုးတိုးကပ္မွာေနပါေသးတယ္။ အမွန္တကယ္ေျပာရရင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္စဝယ္ကတည္းက
ႀကိဳေျပာထားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ရႈပ္ စိတ္ရႈပ္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္မွတ္အေရာင္း႒ာနက
လုပ္ခ်လိုက္တဲ့ လက္မွတ္ေရာင္းရရင္ၿပီးေရာ က်န္တာ သူတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဆိုတဲ့ အခ်ိဳးေၾကာင့္
ဒီလိုအခက္အခဲေတြ ျဖစ္ရတာပါ။ ခရီးသြားတဲ့ လူေတြ အဆင္ေျပေစေရးအတြက္ ေရွးမရႈပဲ မိမိတို႔
လက္မွတ္ေရာင္းခ်ရေရးကိုသာ ဦးတည္လိုက္တဲ့ အတြက္ မလိုလားအပ္တဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာရတာပါ။
ပြင့္လင္းလာေနတဲ့ ယေန႔ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဝန္ေဆာင္မႈေတြကို ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္
လုပ္ေဆာင္ေနၾကခ်ိန္မွာ အကယ္၍မ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေလယာဥ္စီးရမယ္ဆိုရင္
ဒီေလေၾကာင္းလိုင္းကို ေရြးခ်ယ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္
သည္းခံတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အက်င့္စရိုက္အတိုင္း ေႀသာ္…. ငါကိုက အ
လြန္းလို႔ျဖစ္ရတာပါဆိုၿပီး ေျဖေတြးေလး ေတြးမိပါတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ အဆံုးသတ္အေနနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးစီးၿပီး ခရီးသြားၾကမည့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား
ကိုယ္ဝန္ရွစ္လဆိုလွ်င္ က်န္းမာေရးေထာက္ခံခ်က္ေလး ယူသြားၾကပါ။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ၿပီဆိုလွ်င္
မိမိတို႔ဘက္က ဘာေတြ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္စရာမ်ား ရွိေနပါမလဲဆိုတာေတြကို ေမးျမန္းပါ..ဟု
အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႀကံဳေတြ႕သလို
အျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးေရးသားလိုက္ရေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ….။
ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ....
K.T.W.L
