One Candle ေစတနာရွင္ လူငယ္မ်ားအဖြဲ႕၏ အလွဴခရီးစဥ္ (၆)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ညက ေစာေစာအိပ္ယာဝင္ျဖစ္သည္မို႕ မနက္ခင္း အိပ္ယာမွႏိုးေတာ့
လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိလွသည္။ ဒီေန႔နံနက္ပိုင္း သြားစရာရွိသည္မို႔ ညက
ေစာေစာအိပ္ယာဝင္ခဲ့မိ၏။ သြားရမည္႔ခရီးကား စာေရးကိရိယာ အလွဴခရီးပင္
ျဖစ္သည္။ ၉.၇.၂၀၁၄ ရက္ေန႔တြင္ သြားေရာက္လွဴဒါန္းမ်ား ေက်ာင္းမ်ားမွာ
ေလးေက်ာင္းျဖစ္သလို ခရီးကလည္း ေဝးကြာေန လမ္းကလည္း ဆိုးမည္မို႔
အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို မေခၚေတာ့ပဲ ေယာက္်ားေလးအဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္သာ
သြားၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားရသည္။ မေန႔ကတည္းက အဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို ေစာေစာထြက္ၾကရန္
မွာထားသည္မို႔ စာေရးကိရိယာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းေလးမ်ားကို ထုပ္ပိုးျပင္ဆင္ရင္း
ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ နံနက္ ၇ နာရီခန္႔မွာ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးသာ ေရာက္လာေသးသည္မို႕
က်န္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားထံ ဖုန္းဆက္ေခၚရေတာ့သည္။ အားလံုးစုလိုက္ေတာ့့
အဖြဲ႕ဝင္အင္အားမွာ ၅ ေယာက္သာ ရွိသည္။ သြားေရာက္လွဴဒါန္းရမည့္ ေက်ာင္းက
ေလးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းလွ်င္ ေက်ာင္းသားဦးေရ အနည္းဆံုး ၅၀ဦး၊
ေလးေက်ာင္းဆိုေတာ့ ကေလးဦးေရ ၂၀၀၊ ထိုကေလးဦးေရ ၂၀၀ အတြက္
စာေရးကိရိယာေတြကို ၅ ဦးတည္းႏွင့္ အဘယ္သို႔ သယ္ေဆာင္ၾကမည္နည္း။
သြားရမည့္လမ္းက ေတာလမ္း လမ္းေကာင္းလွ်င္ခံသာေပမယ့္ လမ္းမေကာင္းလွ်င္ေတာ့
မလြယ္ကူသည့္လမ္း၊ ဆိုင္ကယ္တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့လွ်င္
ညအိပ္ရမည့္လမ္းမ်ိဳးမဟုတ္လား။ ဒီခရီး ဒီလမ္းကို
ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္သြားဘူးထားတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳအရ ေတြးၾကည့္ရံုႏွင့္
ရင္ေလးစရာ…။ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ မိုးျပတ္ေနတာမို႔ လမ္းကား မဆိုးဝါးႏိုင္ဟု
ခန္႔မွန္းထားသည္။ သြားေရာက္လွဴဒါန္းၾကမည့္ ေက်ာင္းေလးမ်ားကား ေမာ္လူးမွ
အေနာက္ေျမာက္ဘက္တြင္ တည္ရွိၾကသည့္ ဆားေမွာ္ေက်းရြာ၊ နားဖားေက်းရြာ၊
နားမက်ိဳင္းေက်းရြာ၊ မူလေခါင္တုန္႔စည္ေက်းရြာမ်ားသို႔ပင္ ျဖစ္သည္။
အနီးဆံုးေက်းရြာျဖစ္သည့္ ဆားေမွာ္ေက်းရြာသည္ ေမာ္လူးမွ ၅မိုင္ခန္႔
ကြာေဝးၿပီး အေဝးဆံုးေက်းရြာျဖစ္သည့္ မူလေခါင္တုန္႔စည္ေက်းရြာကား
ေမာ္လူးမွ မိုင္ ၃၀ ေက်ာ္ခန္႔ ေဝးလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။
သြားေရာက္လွဴဒါန္းဘူးသည့္ ႏွစ္ႏွစ္လံုး လူအင္အားေကာင္းေကာင္းႏွင့္
နံနက္ေစာေစာ ထြက္ခြာၾကသည္ပင္ အျပန္ခရီးကား မိုးခ်ဳပ္ခဲ့သည္မဟုတ္လား။ ည ၈
နာရီ ၉ နာရီမွ အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္လား။ ယခုႏွစ္မွာေတာ့
က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕ဝင္အင္အားမွာ ၅ ဦးတည္းႏွင့္ ေက်ာင္းေလးေက်ာင္းမွ
ေက်ာင္းသား/သူမ်ားအတြက္ စာေရးကိရိယာမ်ားကို ဆိုင္ကယ္မ်ားေပၚ စနစ္တက်
တင္ေဆာင္ၿပီး စတင္ထြက္ခြာၾကေတာ့ … ပဲခူးေက်းရြာမွ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးက
သူ႔ရြာမွေနၿပီး လိုက္ပါမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ စီးေမာ္ေက်းရြာမွ
အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးကလည္း ေနာက္မွ လိုက္ပါလာမည္ဆိုသည့္အေၾကာင္းမ်ားကို
သတင္းပို႔ၾကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ၅ဦးမ်ား ဆိုင္ကယ္ေရွ႕ေရာ ေနာက္ေတြမွာပါ
အထုတ္မ်ားကိုတင္ေဆာင္ၿပီး ေမာ္လူးမွ စတင္ထြက္ခြာေတာ့ နံနက္ ၉
နာရီထိုးလုၿပီ…..။ ဆိုင္ကယ္မ်ားေပၚတြင္ တင္ေဆာင္လာၾကရသည့္ ပစၥည္းမ်ား
မ်ားသည္မို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခရီးဆက္လာကာ ပဲခူးရြာမွ လိုက္ပါမည့္
အဖြဲ႕ဝင္၏ အိမ္သို႔ ေရာက္ေတာ့ သူ႕ဆိုင္ကယ္ေပၚကို
က်ေနာ္တို႔ဆိုင္ကယ္မ်ားမွ ပစၥည္းမ်ားကို မွ်ေဝတင္ေဆာင္ေပးၿပီး…
ဆက္လက္ခ်ီတက္လာၾကရာ နံနက္ ၁၀ ထိုးေတာ့ ဆားေမွာ္ေက်းရြာ
မူလတန္းေက်ာင္းေလးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကေလၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ဆားေမွာ္ေက်းရြာ
မူလတန္းေက်ာင္းကို ၂၀၁၀/၂၀၁၁ ပညာသင္ႏွစ္မွ စတင္ေရာက္ရွိ
လွဴဒါန္းျဖစ္ၾကျခင္းပင္။ ထိုအခ်ိန္က ကိုယ္ထူကိုယ္ထ
မူလတန္းေက်ာင္းေလးျဖစ္သလို စာသင္ေဆာင္ေလးမွာလည္း အၿပီး မသတ္ႏိုင္ေသးေပ…။
ေနာက္ႏွစ္မွာေတာ့ စာသင္ေဆာင္ေလး အၿပီးသတ္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ရန္အတြက္
ကေလးမ်ား၏ စာသင္ေဆာင္အျဖစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းေရွ႕ ဇရပ္ကို အသံုးျပဳကာ
မႏွစ္က ၂၀၁၂/၂၀၁၃ ပညာသင္ႏွစ္မွာေတာ့ စာသင္ေဆာင္ေလး အၿပီးသတ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး
အေျခခံပညာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးအျဖစ္သို႔လည္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေလၿပီ…။
က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ ဆားေမွာ္ေက်းရြာသို႔ ပထမဦးဆံုး စာေရးကိရိယာ
အလွဴခရီးစဥ္လာစဥ္က နံနက္စာျဖင့္ တည္ခင္ဧည့္ခံသလို ဆားထြက္ရွိသည့္
ဆားေရကန္ ေနလွန္းဆားျပဳလုပ္သည့္ေနရာေလးမ်ားကို ရြာခံမ်ားမွ က်ေနာ္တို႔အား
လိုက္လံျပသေပးခဲ့ေသးသည္။ ေနာက္ႏွစ္မ်ားမွာေတာ့ ဆားေမွာ္ရြာမွ
ဆက္ၿပီးသြားရဦးမည့္ ခရီးကရွိေနေသးသျဖင့္ ၾကာၾကာနားမေနႏိုင္သျဖင့္
အလွဴကိစၥေလးမ်ားၿပီးဆံုးသည္ႏွင့္ ခရီးဆက္ၾကရေတာ့သည္။
ယခုက်ေနာ္တို႔ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွာေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းေလးတည္ရွိရာ
ကုန္းျမင့္ေလး၏ ေအာက္ေျခမွ ေစ်းဆိုင္ေလးတြင္ အရင္သတင္းေမး သတင္းေပးရသည္။
ဆိုင္ရွင္ျဖစ္သူမွ တာဝန္ယူကာ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ေလးကို ေက်ာင္းေလးတည္ရွိရာ
ကုန္းျမင့္ေလးဆီသို႔ ေခၚေဆာင္သြားသလို ရပ္မိရပ္ဖမ်ားကို
သြားေရာက္ေခၚယူေတာ့သည္။ က်ေနာ္မွ ရြာသူ/သားမ်ား ဖတ္ရႈ႕ေလ့လာႏိုင္ရန္
ယူေဆာင္လာခဲ့သည္ ဂ်ာနယ္စာေစာင္မ်ားကို ဆိုင္ရွင္အား ေပးလိုက္သည္။
က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံသားေတြ စာမ်ားမ်ားဖတ္ၾကဖို႔ အမွန္တကယ္လိုအပ္ပါသည္။
"သမိုင္ဆိုတာ မအ ေအာင္လို႔သင္ရတာ"ဟု ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္ထြန္းေျပာခဲ့သလို…
က်ေနာ္တို႔ေတြ မအ ေအာင္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရႈၾကဖို႔လိုပါသည္။ က်ေနာ္တို႔တစ္ေတြ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္မႈမ်ားၾကားတြင္ ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္
ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။ ယခု ပြင့္လင္းလာသည့္( အခ်ိဳ႕ကား ညီအစ္ကို မသိတသိ အခ်ိန္ဟု
ဆို၏)ေခတ္အခါကာလတြင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ရႏိုင္သမွ် ဗဟုသုတအေၾကာင္းအရာ အစံုကို
ေလ့လာထားသင့္သည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။ ထားပါေတာ့ေလ… ဒီအေၾကာင္းေတြ
ေရးေနေျပာေနရလွ်င္ လိုရင္းကို ေရာက္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။
ေက်ာင္းေလးဆီေရာက္ေတာ့ ဆရာ/မေလးမ်ားက ဆီးႀကိဳၾက၏။
ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ားကလည္း စာေရးကိရိယာေတြ လာလွဴမွန္းသိေတာ့
ေဝးးးးခနဲေအာ္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္မွ
ေက်ာင္းသား/သူအေရအတြက္ကို ေမးေတာ့အေပ်ာ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအပါဝင္ ၇၈
ဦးရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ဤလိုေဒသမ်ိဳးတြင္ ၿမိဳ႕မ်ားမွာကဲ့သို႔
မူႀကိဳေက်ာင္းေလးမ်ား မရွိသျဖင့္ ေက်ာင္းေနရန္
အသက္တစ္ႏွစ္ခန္႔လိုေနေသးသည့္ ကေလးငယ္မ်ားကို အေပ်ာ္ေနသေဘာျဖင့္
ေက်ာင္းထားေပးၾကျခင္းကို ဆရာ/မမ်ားကလည္း လက္ခံသင္ၾကားေပးၾကရျခင္း
ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ စာေရးကိရိယာ အလွဴစတင္ေဆာင္ရြက္စဥ္က အေပ်ာ္ေန
ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ားအတြက္ မပါသျဖင့္ ကေလးငယ္ေလးမ်ား ဝမ္းပမ္းတနဲ
ငိုၾကေၾကာင္း ၾကားသိရသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္
အေပ်ာ္ေနေက်ာင္းသား/သူကေလးမ်ားအတြက္ပါ ထည့္သြင္း ေပးလွဴၾကရသည္။
ေက်ာင္းသားအေရအတြက္ကို သိရသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ သယ္ယူလာၾကသည့္
စာေရးကိရိယာမ်ားထဲမွ လိုအပ္သေလာက္ကို ထုတ္ယူၿပီး ဆရာမေလးအား
ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းေလးမ်ားကို ေပးအပ္ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုရိုက္ယူလိုက္သည္။
ဆရာ/မေလးမ်ားမွာ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္သူ ေရာက္ရွိလာသည္အထိ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ကို
ေစာင့္ဆိုင္းေစလိုေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕မွာ
ေရွ႕ခရီးဆက္ရန္ရွိေသးသျဖင့္ ေတာင္းပန္စကားဆိုကာ ကေလးမ်ားအတြက္
စာေရးကိရိယာမ်ားကို စတင္ေဝငွၾကေတာ့သည္။ ကေလးမ်ားမွာ ဗလာစာအုပ္ေလးမ်ား၊
ခဲတံ၊ ခဲဖ်က္၊ ေပတံေလးမ်ားကို ကိုင္ၾကည့္ထိၾကည့္ တစ္ေယာက္ရသည့္ စာအုပ္
တစ္ေယာက္ကို ျပၾက၊ စကားေလးေတြေျပာၾက ရယ္ၾကၿပံဳးၾကႏွင့္ အပူအပင္ကင္းစင္စြာ
ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေတာ့သည္။ က်ေနာ္မွ လွဴဒါန္းမႈ
မွတ္တမ္းစာရင္းေလးမ်ားေရးသြင္းကာ လိုက္ပါလွဴဒါန္းၾကသူမ်ား အလွဴလက္ခံသူ
ဆရာ/မမ်ားအား လက္မွတ္ေရးထိုးခိုင္းၿပီး ေက်ာင္းအတြက္
လက္ခံတစ္ေစာင္ေပးၿပီး က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ သိမ္းဆည္းထားရန္တစ္ေစာင္ကိုလည္း
သိမ္းဆည္းလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ား၊ ဆရာ/မမ်ား၊
ရပ္မိရပ္ဖမ်ားႏွင့္ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕ဝင္မ်ား စာသင္ေဆာင္ေလးေရွ႕တြင္
အမွတ္တရဓာတ္ပံုေလး ရိုက္ကူးကာ ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ား၊ ဆရာ/မေလးမ်ား၊
ရပ္မိရပ္ဖမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ပစၥည္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ထုပ္ပိုးၿပီး နားဖာ၊
နားမက်ိဳင္း၊ မူလေခါင္တုန္႔စည္ ေက်းရြာမ်ားဆီသို႔ ဆက္လက္ ခရီးဆက္ေတာ့
နံနက္ ၁၁ နာရီ ထိုးလုေခ်ၿပီ….။ ေကာင္းကင္တြင္လည္း တိမ္မကင္းစင္ေပမဲ႕ ... ေနေရာင္ျခည္ကေတာ့ ေတာက္ေတာက္ပပ လင္းလက္ သူ႔တာဝန္ သူယူရင္းးးးးးး
