“ဥပုသ္ေန႔နဲ႔ပတ္သက္သမွ် သိေကာင္းစရာမ်ား”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ဥပုသ္ေန႔အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္သမွ်ကုိ သိရွိနားလည္ဖုိ႔ရန္
လုိမယ္ထင္လုိ႔ မိမိသိရွိသမွ် စံုလင္ေအာင္
ေရးသားတင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဥပုသ္ဆုိသည္မွာ “ဥေပါသထ”-ဟူေသာပါဠိကို
ဥပုသ္-ဟု ျမန္မာျပန္ထားၾကတာပါ။
ဥပ-ညစာမစားျခင္း၊ ေမထုန္ေရွာင္ျခင္းစတဲ့
ေကာင္းေသာ အက်င့္မ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုစြာ
၀သထ-ေနထိုင္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။
ကုိယ္က်င့္သီလမပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းက်င့္သံုးတာကုိ
ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လုိ႔ ေခၚတာပါ။ ဥပုသ္ေစာင့္ဖို႔ အတြက္
ေန႔ရက္မ်ားကို ဘုရားပြင့္ေတာ္မမူမီကပင္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔
သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ရန္အတြက္
ေရွးအစဥ္အလာကပင္ ရက္သတ္မွတ္ထားတာကုိ
ေအာက္ပါ အတုိင္း ေတြ႕ရပါတယ္။
တစ္လကုိ
(၁) အ႒မီ လဆန္း၊ လဆုတ္(ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔)ဥပုသ္။
(၂) စတုဒၵသီ (ရက္မစံုလအတြက္ (၁၄)ရက္ေျမာက္လကြယ္ေန႔) ဥပုသ္။
(၃) ပႏၷရသီ (၁၅)ရက္ေျမာက္ လျပည့္၊လကြယ္ေန႔)ဥပုသ္။
(၄) ပါဋိဟာရိက (အႀကိဳအပို) ဥပုသ္ဟု အက်ဥ္းအားျဖင့္
(၄)မ်ိဳးရွိေၾကာင္း က်မ္းဂန္မ်ား တြင္ ေဖာ္ျပထားၾကပါတယ္။
ပါဋိဟာရိက-အႀကိဳဥပုသ္နဲ႔ အပိုဥပုသ္ဆုိတာကေတာ့
ထို(၃)ရက္မေရာက္မီ ႀကိဳတင္ေစာင့္ရတဲ့ (၇)ရက္ေျမာက္၊
(၁၃)ရက္ေျမာက္၊ (၁၄)ရက္ေျမာက္ဥပုသ္တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အပုိဥပုသ္ဆုိတာကေတာ့ ထို(၃)ရက္ေနာက္တြင္
အပိုျဖည့္စြက္ၿပီး ေစာင့္ရေသာ (၉)ရက္၊
လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္၊ လဆန္း(၁)ရက္ဥပုသ္၊
၀ါတြင္းမွာဆုိရင္ေတာ့ (၁၅)ရက္ျဖစ္ေစ၊
တစ္၀ါတြင္းလံုးျဖစ္ေစ ေစာင့္ထိန္းၾကတဲ့ ဥပုသ္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။
အဲဒီလုိ ဥပုသ္ေစာင့္ရက္ကုိ ေရွးေရွးက သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိရက္ရွည္ကာလမ်ားစြာ ဥပုသ္သီလ
ေဆာက္တည္ၾကတာလဲဆုိေတာ့ လူမ်ားရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ
ကိေလသာျမဴေတြ ေန႔စဥ္တင္ေနတဲ့အတြက္
ထိုကိေလသာျမဴေတြကို ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းၿပီး
ေဆးေၾကာသုတ္သင္ၾကဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္ကလည္း ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းကို
ဦးေခါင္းေလွ်ာ္ျခင္းနဲ႔ ဥပမာျပၿပီး ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးကုိ
ဒီလုိေဟာၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။
လဆန္း (၁)ရက္ေန႔ဆုိ ေနေရာင္ရွိလုိ႔ ဆံပင္ေျခာက္ေသြ႔မည္ကို
ျမင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးဟာ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္ၾကတယ္။
အဲဒီလုိ ေခါင္းေလွ်ာက္လုိက္ေတာ့ ဦးေခါင္းမွာ
အညစ္အေၾကးသန္႔ရွင္းလုိက္တဲ့အခါ ဆံပင္လည္း
ေသြ႔ေျခာက္သြားလုိ႔ ဦးေခါင္းဟာ သန္႔ရွင္းၿပီး
ေပါ့ပါး သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ရက္မ်ားမွာ
ဦးေခါင္းေပၚ၀ယ္ ျမဴမႈန္က်ျခင္း၊ အတြင္းက အညစ္အေၾကးမ်ား
ဦးေခါင္းေပၚထြက္လာတဲ့အခါ (၇)ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့
ဦးေခါင္းဟာ ေလးလံလာျပန္တယ္။
အဲဒါနဲ႔ တစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာတဲ့ အခါ
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေခါင္းေလွ်ာ္ရတယ္။
အဲဒီလုိပဲ လူတုိ႔ရဲ႕စိတ္မွာ ေန႔စဥ္ စီးပြားရွာတဲ့အခါျဖစ္ေစ၊
ေပ်ာ္ပါးတဲ့အခါျဖစ္ေစ၊ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ေနထုိင္ သြားလာ
လႈပ္ရွားေနရင္း ရာဂ၊ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာျမဴမႈန္ေတြဟာ
ကပ္ၿငိေနတယ္။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုးကလည္း
ဘ၀မ်ိဳးစံုနဲ႔ ကပ္ၿငိလာခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔သႏၱာန္မွာ ကိေလသာေတြဟာ
မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားေနတယ္။
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တရားထူးရတာခ်င္း မတူတာ၊
တရားအသိမတူတာ၊ အက်ိဳးေပးမတူတာေတြဟာ
မိမိတုိ႔ရဲ႕ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြမွာ ကိေလသာေတြ
ဘယ္ေလာက္ညစ္ေၾကးလာေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သလဲဆုိတာ
မသိရတဲ့အတြက္ မတူၾကတာပါ။
တခ်ိဳ႕က သူမ်ားလုိ ခဏေလးနဲ႔တရားမွတ္ရင္
တရားသိမယ္ထင္တယ္။ သူမ်ားလုိ ေကာင္းတာေလး
တစ္ခုေလာက္လုပ္ရင္ အက်ိဳးေပးမယ္ထင္ေနတာေလ။
မိမိမွာ ဘ၀မ်ားစြာက ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈကုိ မသိလုိ႔ျဖစ္ေစ၊
သိလ်က္နဲ႔မုိက္ခဲ့လုိ႔ျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိေလသာအညစ္ေၾကးေတြက
ဘယ္ေလာက္မ်ား သလဲဆုိတာ မသိရဘူးေလ။
ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မိမိတုိ႔သႏၱာန္မွာရွိတဲ့ ကိေလသာ
အညစ္ေၾကးေတြကုိ မ်ားမ်ားပယ္သတ္ႏုိင္ေအာင္
ႀကိဳးစားမွ ကိေလသာကင္းရာကုိေရာက္မွာျဖစ္သလုိ
မေရာက္ခင္မွာလည္း ကိေလသာနည္းတဲ့
အက်ိဳးေပးေကာင္းမႈေတြကုိ ခံစားရမွာပါ။
အဲဒီလုိ မိမိတုိ႔ရဲ႕စိတ္အစဥ္မွာ ကပ္ၿငိမ္ေနတဲ့
ကိေလသာျမဴမႈန္ေတြ သန္႔ရွင္းေအာင္ အိမ္ရာအလုပ္ေတြကို
အနားေပးၿပီး မေကာင္းမႈမ်ားကုိလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ကာ
ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္းနဲ႔ ေဆးေၾကာေပးရပါတယ္။
တစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ မိမိသႏၱာန္မွာရွိတဲ့
ကိေလသာညစ္ေၾကးေတြ မသန္႔ရွင္းႏုိင္၊
မေလွ်ာ့ပါးႏုိင္ေသးလုိ႔ အႀကိဳရက္၊ အပိုရက္မ်ားမွာပါ
ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဘက္ေခတ္မွာဆုိရင္ေတာ့ ရံုးပိတ္ရက္မ်ားျဖစ္တဲ့ စေန၊
တနဂၤေႏြေန႔မ်ားကုိ ဥပုသ္ေန႔မ်ားလုိ႔သတ္မွတ္ေပးၿပီး
ေစာင့္ထိန္းၾကရင္ ပုိမုိေကာင္းမြန္ပါလိမ့္မယ္။
တစ္ပါတ္ရဲ႕ အစဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔မွာ
တစ္ခါသန္႔ရွင္းထားလုိက္ၿပီး တစ္ပါတ္ရဲ႕အဆံုးျဖစ္တဲ့
စေနေန႔မွာ ထပ္သန္႔ရွင္းလုိက္မယ္ဆုိရင္ ကိေလသာေတြဟာ
ကပ္လုိက္၊ ေလွ်ာ့လုိက္နဲ႔ဆုိေတာ့ ခံသာေသးတာေပါ့ေလ။
အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ တစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ဆုိ
ကိေလသာကပ္တာကပုိမ်ားၿပီး ေလွ်ာ္တာကနည္းေနရင္
ကိေလသာက ဘယ္ေတာ့မွ ကင္းမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေျပာသာ ေျပာရတာပါ။ ခုေခတ္က တစ္ပါတ္တစ္ခါမေျပာနဲ႔
၀ါတြင္းေလး(၃)လကုိေတာင္မွ တစ္ပါတ္တစ္ခါ
ကိေလသာမေလွ်ာ္တဲ့လူေတြက မ်ားေနတာပါေလ။
အဓိကကေတာ့ မိမိေစာင့္ထိန္းႏုိင္တဲ့ရက္ကုိ
ေစာင့္ထိန္းရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျဖစ္တဲ့
သီလေစာင့္ထိန္းမႈကုိ ျမတ္ဗုဒၶက ဘယ္ေန႔မွ ေစာင့္ထိန္းရမယ္လုိ႔
ေသခ်ာမေျပာခဲ့ဘဲ အနည္းဆံုးတစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့
ဦးေခါင္းေလွ်ာ္သလုိ ေစာင့္ထိန္းသင့္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
မိမိတုိ႔က ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။
ငါးပါးသီလကေတာ့ လူသားေတြ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့ အရာပါ။
ရွစ္ပါးသီလဥပုသ္သီလကေတာ့ အရိယာ
သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလပါ။
အဲဒီေတာ့ မိမိက လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ငါးပါးသီလကုိ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းရမယ္။ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့
ရွစ္ပါးသီလဥပုသ္သီလကုိ ေန႔စဥ္ ေစာင့္ထိန္း ရမယ္။
ဒါမွမဟုတ္ မိမိက တစ္ပါတ္တစ္ခါပဲ အရိယာ
သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ပါတ္တစ္ခါ
ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းေပါ့။
ဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွဥပုသ္ မေစာင့္နဲ႔ေပါ့ေလ။
အဲဒီေတာ့ ရွစ္ရက္၊ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႔မ်ားကုိ
ဥပုသ္ေန႔ဟု သတ္မွတ္ၾကတာဟာ လူသားေတြရဲ႕
အခ်ိန္အခါအေျခအေနကုိၾကည့္ၿပီး သတ္မွတ္ၾကတာပါ။
ဥပုသ္သီလကုိ ျမတ္ဗုဒၶအလုိက်ဆုိရင္ အနည္းဆံုးေတာ့
တစ္ပါတ္တစ္ခါေတာ့ ေစာင့္ထိန္းေပးရမွာျဖစ္ၿပီး၊
မိမိေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ မိမိေစာင့္ထိန္းတဲ့ေန႔ဟာ
ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္တာမုိ႔ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေလ
ေကာင္းေလးဆုိတာပဲ မွတ္သားထားၾကပါေလ။
“ညစာမစားရျခင္း”
••••••••••••••••••••••••••••••
တစ္ခါ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့အခါ ညစာမစားရျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး
ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံုကုိ
ေျပာျပေပးပါမယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က အစပထမပုိင္းမွာ
ရဟန္းသံဃာမ်ားပင္ ညေနစာအတြက္
ဆြမ္းခံထြက္စားခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားပညတ္ရာ
ျမတ္ဗုဒၶ၀ါေတာ္(၂၀)လြန္တဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့
၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္လည္း ပညတ္ဖုိ႔ရန္
အေၾကာင္းျဖစ္ေပၚလာတာေၾကာင့္ ပညတ္ခဲ့ရပါတယ္။
ပညတ္ရျခင္းအေၾကာင္းကေတာ့
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
(၁) ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ညပုိင္းဆြမ္းခံထြက္တဲ့အခါ
အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕ဆြမ္းခံသြားရပ္ရာ အိမ္ရွင္မက ရဟန္းေတာ္ရဲ႕
သကၤန္းေရာင္ကုိျမင္ၿပီး ရဟန္းေတာ္ကုိ အစိမ္းသရဲ၊
ေျမပံုဘီလူးလုိ႔ထင္တဲ့အတြက္ ဆန္ေဆးရည္နဲ႔ ပတ္ခဲ့မိပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတြ ညေနဆြမ္းခံတာဟာ
လူေတြအတြက္ အျပစ္ျဖစ္ၾကတယ္။
(၂) ညေနပုိင္းမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆြမ္းခံသြားတဲ့ အခါ
ႏြားအုပ္ေတြရြာထဲသြင္းခ်ိန္မုိ႔ ႏြားေရာင္နဲ႔သကၤန္းေရာင္
ေရာေႏွာေနတဲ့အတြက္ လူေတြက ရဟန္းေတြကုိ
ႏြားေတြထင္ၿပီး ႏြားေတြနဲ႔ေရာေႏွာ ျပစ္မွားမိၾကပါတယ္။
အဲဒီလုိျပစ္မွားမိရင္ လူေတြမွာ အျပစ္ျဖစ္ၾကရတယ္။
(၃) ရဟန္းေတာ္မ်ား ညေနပုိင္းမွာ ဆြမ္းခံသြားရျခင္း၊
ဆြမ္းစားၿပီးသား သပိတ္တုိ႔ကုိ ေဆးေၾကာသန္႔ရွင္းရျခင္းစတဲ့
ဗာဟိယအလုပ္ေတြေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕
ပရိယတၱိ စာသင္၊ စာခ်၊ ပရိပတၱိ တရားအားထုတ္မႈတုိ႔
အခ်ိန္ေလွ်ာ့နည္းသြားတယ္။
အဲဒီလုိ အခ်ိန္ေလွ်ာ့နည္းေနမယ္ဆုိရင္ တရားထူးရဖုိ႔ရန္
ခက္ခဲမွာျဖစ္သလုိ သံဃာ့ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ လူေတြအား
တရားေဟာသြန္သင္ေပးဖုိ႔ကိစၥ၊ စာခ်၊ စာသင္ကိစၥေတြပါ
ေနာင့္ေႏွးမႈမ်ားျဖစ္တာမုိ႔ ညစာမစားၾက ရန္
ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိပဲ လူေတြမွာလည္း အရိယာသူေတာ္ေကာင္း
တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားကပ္ၿငိေနတာကုိ
ေလွ်ာ့ပါးသြားေအာင္ျပဳလုပ္တတ္တဲ့ ဥပုသ္ရွစ္ပါးသီလ
ေဆာက္တည္တဲ့အခါမွာ ညစာမစားခုိင္းျခင္းဟာ
အလုပ္ရႈပ္သက္သာၿပီး သမထ၊ ၀ိပႆနာတရားမ်ား
ပုိမုိပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္ေအာင္၊ အစာစားလွ်င္
အိပ္ခ်င္စိတ္လ်င္ျမန္စြာျဖစ္ျခင္း၊ အိပ္ခ်င္စိတ္ေနာက္ကေန
ဗုိက္ထဲမွာအစာျပည့္ေနရင္ ကိေလသာစိတ္ေတြ
ျဖစ္ေပၚလာျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္တဲ့ရက္ေလးမွာ
ညစာ မစားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အစာစားလွ်င္ ကိေလသာစိတ္ျဖစ္တယ္၊
ကိေလသာကုိပုိမုိအားေပးတယ္ဆုိတာကုိ ဦးဇင္းအရင္ကလည္း
အေမးအေျဖမ်ားမွာ ေျဖေပးထားတာရွိသလုိ၊
အြန္လုိင္းမွာတင္ထားတဲ့ တရားေခြထဲမွာ လည္း
ေျပာထားပါတယ္။ ညစာစားထားလုိ႔ရွိရင္ စိတ္ကမေကာင္းမႈ
ဘက္ကုိ အာရံုေရာက္သြားတတ္ပါ တယ္။
တခ်ိဳ႕ဆုိ ညပုိင္းမွာ ကိေလသာစိတ္ေတြ
စိတ္တုိင္းက်ျဖစ္ၿပီး စိတ္တုိင္းက်ေပ်ာ္ပါးဖုိ႔အတြက္
စားေသာက္ဆုိင္မ်ားမွာ ရွယ္သြားစားၾကတာမ်ိဳးေတာင္
ရွိၾကပါတယ္။ ေကာင္းစြာစားၿပီး ေကာင္းစြာေပ်ာ္ပါး
ခ်င္ၾကလုိ႔ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တခ်ိဳ႕စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ
ေန႔နဲ႔ညဆုိ ညမွာပုိေရာင္း ရၿပီး ေန႔စာထက္ညစာက
ပုိမုိတန္ဖုိးမ်ားေနတာလည္း ရွိပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက မိမိတုိ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲက အစာအိမ္ဟာ
ေန႔စဥ္စားေသာက္သမွ်ကုိ အစာခ်က္ေနရတဲ့အတြက္
အနားမယူရသလုိ အညွီအေႏွာက္၊ အသုိးအပုပ္ေတြနဲ႔
အၿမဲလုိလုိျဖစ္ေနလုိ႔ အစာအိမ္ဟာ မနားရတဲ့အျပင္
အစာအိမ္လည္း သန္႔ရွင္းမႈမရွိဘဲ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
က်န္းမာေရးလည္း ထိခုိက္ပါတယ္။
ခုလုိ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ေန႔မွာ
ညစာမစားတဲ့အခါက်ေတာ့ အစာအိမ္လည္း နားရတယ္။
အသုိးအပုပ္ေတြလည္း သန္႔ရွင္းေပးရာေရာက္တာေၾကာင့္
အစာအိမ္ေကာင္းတဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးလည္း
ေကာင္းမြန္မႈအက်ိဳးရလာဒ္ေတြ ရရွိပါတယ္။
ဒါဟာ ဥပုသ္ေစာင့္ရျခင္း မ်က္ေမွာက္ရရွိတဲ့ အက်ိဳးရလာဒ္ပါ။
ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္တဲ့ေန႔ရက္မွာ
“၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္”-ညစာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
သိသင့္ထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ေရးသားေပးရမယ္ဆုိရင္
ေန႔မြန္းတည့္ခ်ိန္မွစၿပီး ေနာက္ေန႔နံနက္ လစဥ္အလုိက္
အရုဏ္တက္ခ်ိန္ထိအေတာအတြင္း ေဘာဇဥ္
(၅)မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဆြမ္း၊ မုေယာမုန္႔၊ ပဲမုန္႔လံုး၊ ငါး၊
အသားေတြနဲ႔ ခဲဖြယ္ျဖစ္တဲ့ ယာမကာလိက၊
သတၱာဟကာလိက၊ ယာ၀ဇီ၀ိကအစာေတြကုိ မစားရပါ။
ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္မွ အရုဏ္တက္သည့္အခ်ိန္ထိလုိ႔
၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္က ေျပာဆုိထားတဲ့အတြက္
ေနမြန္းတည့္သည္ ဆုိတာနဲ႔ ဘာမွစားလုိ႔မရေတာ့ပါ။
စားေနဆဲျဖစ္ရင္လည္း ကားဘရိတ္အုပ္သလုိ
ဘရိတ္အုပ္ၿပီးသကာလ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနတာကုိ
ေထြးထုတ္ပစ္ရပါမယ္။ ေန႔မြန္းတည့္ေက်ာ္သြားပါလ်က္
ပါးစပ္ထဲကစားစရာ ကုိ ေထြးမထုတ္ဘဲ မ်ိဳခ်လွ်င္လည္း
အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္က
ေန႔မြန္းတည့္လွ်င္ကုိ ဘာမွမ်ိဳခ်လုိ႔ မရေတာ့ပါ။
ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္မျမင္ရရင္ သူ႔ႏုိင္ငံအလုိက္
သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနမြန္တည့္ခ်ိန္ကုိ ယူရပါမယ္။
အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကုိလည္း ႏုိင္ငံအလုိက္၊
လအလုိက္ယူရပါမယ္။ အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့
မိမိေနထုိင္ရာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေန႔တည့္တည့္အခ်ိန္(၁၂)နာရီနဲ႔
မနက္(၆)နာရီအတြင္း ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္ကုိ
ေစာင့္ထိန္းတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
မနက္အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကေတာ့ တခ်ိဳ႕လေတြမွာ
မနက္(၄)နာရီေက်ာ္ အရုဏ္တတ္တာလည္းရွိပါတယ္။
မိမိက ဥပုသ္သီလယူထားလုိ႔ မနက္ေစာေစာ ဗုိက္စာေနတဲ့အတြက္
မနက္စာကုိ ေစာေစာစားခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကုိ
ေလ့လာၿပီး စားၾကပါေလ။
ခုေျပာခဲ့တဲ့ ေနမြန္းတဲ့ခ်ိန္နဲ႔မနက္အရုဏ္တက္ခ်ိန္အတြင္း
ကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ ဘယ္ခ်ိန္ပဲစားစား စားေသာက္ၿပီး
သကာလ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ႏုိင္ပါတယ္။
●ခဲဖြယ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ယာမကာလိကဆုိသည္မွာ
အရုဏ္မတက္မီ မိုးေသာက္ယံတိုင္ေအာင္ ေသာက္ေကာင္းတဲ့
“သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ မုဒရက္သီး၊ စပ်စ္သီး၊ ဖက္သက္သီး၊
သစ္မည္စည္သီး၊ ေတာငွက္ေပ်ာသီး၊ အိမ္ငွက္ေပ်ာသီး၊
ၾကာစြယ္” တို႔ရဲ႕ ေဖ်ာ္ရည္နဲ႔မန္က်ည္း၊ ဆီး၊ ေရွာက္ဟူေသာ
“အႏုေလာမေဖ်ာ္ရည္” မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
●“သတၱာဟကာလိက”ဆုိသည္မွာ (၇)ရက္လံုးလံုးထားၿပီး
စားသံုးႏုိင္တဲ့ ေထာပတ္၊ ဆီဦး၊ ဆီ၊ ပ်ား၊ တင္းလဲ၊ ထန္းလ်က္၊
ႀကံသကာ၊ သၾကားဆိုတဲ့ ေဆးငါးမ်ိဳးကို
“သတၱာဟကာလိက”လို႔ ေခၚပါတယ္။
●“ယာ၀ဇီ၀ိက”ဆုိသည္မွာ တစ္သက္ပတ္လံုးစားေကာင္းတဲ့
ဆား၊ ဂ်င္း၊ ဆီးျဖဴ၊ ဖန္ခါးစတဲ့ ေဆးဖက္၀င္ အျမစ္၊ အရြက္၊
အသီး၊ အေခါက္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ပညတ္ထားတဲ့ (ဝိ၊ ၂၊ ၁၁၂)
၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္မွာေတာ့
အထက္ပါ ယာမကာလိက၊ သတၱာဟကာလိက၊
ယာ၀ဇီ၀ိက(၃)မ်ိဳးကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ား အလွဴခံရင္ျဖစ္ေစ၊
စားေသာက္ရင္ျဖစ္ေစ ပါစိတ္အာပါတ္မသင့္ဘဲ
ဒုကၠဋ္အာပါတ္သာ သင့္တယ္လုိ႔ အျပစ္ေလွ်ာ့ပါး
သြားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။
ဒါျပင္ မေနႏုိင္ေအာင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊
အနာေရာဂါ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အထက္ပါ
ခဲဖြယ္(၃)မ်ိဳးကုိ အဆာေျပ၊ က်န္းမာေရးသက္သာရံု
စားေသာက္ရင္ အျပစ္မရွိပါေပ။
ရူးသြတ္ေနသူမ်ားလည္း အျပစ္မရွိပါ။
အဲဒီေတာ့ လူေတြမွာလည္း ဥပုသ္သီလ
၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းတဲ့ရက္မွာ
မေနႏုိင္ေအာင္ ဆာေလာင္တဲ့အခါ၊ အသက္အႏၱရာယ္အတြက္
က်န္းမာေရးထိခုိက္ႏုိင္တဲ့အခါမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ အထက္ပါ
ခဲဖြယ္(၃)မ်ိဳးကုိ အဆာေျပ၊ က်န္းမာေရးသက္သာရံု
စားေသာက္ႏုိင္ပါတယ္။ အစာေျပမဟုတ္ဘဲ အ၀စားလွ်င္၊
က်န္းမာေရးသက္သာရံုမဟုတ္ဘဲ လြန္လြန္ကဲကဲေတာ့
မျပဳလုပ္ရပါ။ ဆာေလာင္မႈလည္းမျဖစ္၊
က်န္းမာေရးလည္းေကာင္းေနရင္ေတာ့
ဘာမွမစားေသာက္ရပါ။ စားေသာက္ လွ်င္
သီလသိကၡာပုဒ္ မက်ိဳးေပါက္ႏုိင္ေသာ္လည္း
သီလအက်ိဳးေပးေတာ့ ေလွ်ာ့ပါးႏုိင္ပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဥပုသ္ေန႔နဲ႔ပတ္သက္သမွ်
ျပည့္စံုလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး
လုိရာဆႏၵျပည့္၀ကာ သူေတာ္ေကာင္း မ်ားျဖစ္ေအာင္
ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္…။
-【အရွင္ေကာမလ ဆန္နီေနမင္း】
Dhamma Dãna Source ►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
Visit website
