၀ါဆုိသကၤန္းျဖစ္ေပၚလာပံုနွင့္ ဆက္ကပ္ျခင္းအက်ိဳး
****************************** ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္ျခင္းဆုိတဲ့အလွဴဒါနသည္ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီး ေက်းဇူးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာျဖစ္သည္။ ထုိအလွဴကို လွဴသူတုိင္းက ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီးကို အားက် အမွတ္ရၾကပါလိမ့္မည္။ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးသည္ ထုံစံအတုိင္း သူေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းထားေသာ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းကို တစ္ေန႔ႏွစ္ၾကိမ္ အနည္းဆုံး ေရာက္သည္။ ေက်ာင္းသြားရင္လည္း လက္ဗလာခ်ည္း သြားေလ့သြားထ မရွိ၊ မနက္ပုိင္းသြားရင္ မနက္အတြက္ ရဟန္းသာမေဏမ်ားဘုန္းေပးႏုိင္တဲ့ အစားအစာမ်ား၊ ညေနပုိင္းသြားရင္လဲ ညေနပုိင္းအတြက္အေဖ်ာ္ရည္မ်ား ယူေဆာင္သြားေလ့ရွိသည္။စာထဲမွာေတာ့ ေက်ာင္းအမၾကီးလာရင္ ကုိရင္ငယ္ေလးေတြက ေက်ာင္းအမၾကီး လက္ထဲဘာပါလဲဆုိတာ ၾကည့္ၾကသတဲ့။ ထုိအျဖစ္ကုိသိေသာ အနာထပိဏ္၊ ၀ိသာခါတုိ႔သည္ ေက်ာင္းသြားတုိင္း လက္ဗလာ မသြားဟု ဆုိသည္။ ယခု အၾကိမ္ ၀ိသာခါေက်ာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္က ၀ါဆုိလျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ဘုရားနဲ႔ေတြ႔ တရားစကားမ်ား နာယူျပီး ေနာက္ေန႔မနက္အတြက္ ဘုရားအမွဴးရွိသံဃာမ်ား အိမ္ကို ဆြမ္းစားၾကြဖုိ႔ ပင့္ဖိတ္ခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ မုိးလင္းခ်ိန္ ကြ်န္းၾကီးေလးကြ်န္းလုံး မုိးအၾကီးအက်ယ္ ရြာသြန္းခ်ေလေတာ့သည္။ဘုရားခြင့္ျပဳခ်က္အရ ရဟန္းေတာ္ေတြ သကၤန္း(ေရစႏုပ္)မပါဘဲ ေရခ်ိဳးေနခ်ိန္၀ိသာခါ၏ တပည့္မ တစ္ေယာက္ ဆြမ္းစားခ်ိန္ေရာက္၍ ေက်ာင္းကို ရဟန္းေတြလာပင့္ေတာ့ "ရဟန္းတစ္ပါးမွ မေတြ႔ဘူး အ၀တ္မပါ တကၠဒြန္းေတြပဲ ေတြ႔ခဲ့တယ္"ဆုိျပီး ျပန္လာေလ၏။ ၀ိသာခါသည္ အသိလိမၼာရွိသူျဖစ္သည္ျဖစ္ရာကား မုိးရြာတုန္း အ၀တ္မပါဘဲ ေရခ်ိဳးေနၾကေသာ ရဟန္းေတြပဲျဖစ္မည္ဟု သိသျဖင့္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေက်ာင္းသုိ႔ သြားပင့္ခုိင္းျပန္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား သကၤန္းမ်ားယူေဆာင္ျပီး မိမိတုိ႔အသကအသက ေနရာမွာ သြားျပီး ေရခ်ိဳးျပီး စိုရႊဲေနေသာ ခႏၶာကို ေျခာက္ေသြ႕ေအာင္လုပ္ေနရသည္။ ေက်ာင္းမွာ ဘယ္ရဟန္းကိုမွ မေတြ႕ရဘဲ ျပန္သြားျပန္သည္။ ၀ိသာခါသည္ ဒီအျခင္းအရာကိုလည္း သိသည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေက်ာင္းသုိ႔လႊတ္ျပန္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာေတာ့ ဆြမ္းစားၾကြခ်ိန္တန္ျပီးျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းေတာ္အားလုံးသကၤန္းမ်ား ျပင္ဆင္ျပီး စုရုံးခုိင္းသည္။ ဘုရားရွင္၏ တန္ခုိးျဖင့္ ၀ိသာခါအိမ္ေပါက္ ေရာက္သြားသည့္ အခါ၀ိသာခါ အံ့ၾကရျပန္သည္။ ေစာေစာေလးကမွ မုိးအၾကီးအက်ယ္ ရြာထားသျဖင့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးသည္ ခါးေလာက္ ျမဳပ္ႏုိင္ေလာက္ ေအာင္ ေရေတြျဖင့္ လႊမ္းေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟန္းသံဃာအားလုံး သကၤန္းမ်ား ေရမစုိသည့္အျပင္ ေျခမ်က္စိေလးကိုေတာင္မွ ေရစုိထားတာ မေတြ႕ရေခ်။ ဘုရားႏွင့္ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆြမ္းကပ္ျပီး ေက်ာင္းအမၾကီးသည္ အရွင္ဘုရားအား တပည့္ေတာ္ ဆုလာဘ္ ၈ မ်ိဳး သနားခ်ီးေျမာက္ေတာ္ မူပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ အပ္စပ္ေသာဆုဆုိေတာင္းေစ ဟု ဘုရားခြင့္ျပဳေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေအာက္ပါဆုိ ဆု ၈ မ်ိဳးကုိေတာင္းသည္။ ဘုရားလည္း ခြင့္ျပဳသည္။ (၁)အသက္ထက္ဆုံး ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ၀ါဆုိသကၤန္းလွဴခြင့္ျပဳရန္ (၂)ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာၾကေသာ အာဂႏၱဳ ဧည့္သည္ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္ (၃)ခရီးသြား ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္ (၄)မနာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ ရဟန္းကို ျပဳစုလုပ္ေကြ်းေနေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္ (၅)မနာမက်န္းေသာ ရဟန္းအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴရန္ (၆)မနာမက်န္းျဖစ္ေသာ ရဟန္းအား ေဆးပစၥည္းမ်ား လွဴရန္ (၇)အျမဲမျပတ္ ဆန္ျပဳတ္ (ယာဂု)ဆြမ္းလွဴရန္ (၈)ရဟန္းမ (ဘိကၡဳနီမ)တုိ႔အား ေရသႏုပ္လွဴရန္ တုိ႔ျဖစ္သည္။ သကၤန္းလွဴရျခင္းေၾကာင့္ ေသခ်ာတဲ့ အက်ိဳးကေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား သကၤန္းအတြက္ မပူရ မပင္ပန္းရျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ရဟန္းအလုပ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လုပ္ႏုိင္သည္။ ထုိသကၤန္းက ထုိအသုံးျပဳေသာ ရဟန္းအား အရွက္ကိုလည္း ကာကြယ္မည္။ အခ်မ္း အပူေလ ေနစတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကိုလည္း ေဆာင့္ေရွာက္မည္။ မွည့္, ျခင္, ယင္, ပုိးမႊားစေသာ အႏၱရာယ္မွလည္း ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္သျဖင့္ ရဟန္းအလုပ္ကို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လုပ္ခြင့္ရမည္။ လွဴတဲ့သူမွာ တန္ျပန္အေနနဲ႕ ထုိအက်ိဳးမ်ားရရွိမည္။ သကၤန္းလွဴျခင္းေၾကာင့္ အသားေရလွပျခင္း၊ က်န္းမာျခင္း စတဲ့ကုသုိလ္၏ အက်ိဳးမ်ားအျပင္ အခ်ိန္အခါအေလ်ာက္ လွဴခြင့္ရသည့္အတြက္ ကာလဒါနျဖစ္သည္၊ ထုိအက်ိဳးကေတာ့ လုိတရ ပဲျဖစ္သည္။ အမ်ိဳသမီးမ်ား သကၤန္းလွဴျခင္းေၾကာင့္ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီး ပုိင္ဆုိင္သည့္ စိန္ေရႊရတနာေပါင္းစုံစီျခယ္ထားသည့္ ကုိးကုေဋတန္ မဟာလတာ ျမတ္တံဆာၾကီးကိုလဲ ပုိင္ဆုိင္ဦးမည္။ ေနာက္ဆုံး အာသေ၀ါကင္းကြာ ရဟႏၱာမၾကီးျဖစ္မည္။ အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ေတာ့ ဧဟိဘိကၡဳနဲ႕ ရဟႏၱာ ျဖစ္ခြင့္ရမည္။ ဘုရားလက္ထက္က ပဥၥ၀ဂၢီတုိ႔ ယသအမ်ိဳးေကာင္းသားတုိ႔သည္ ေရွးက သကၤန္းပရိကၡရာလွဴဒါန္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဘုရားနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သိမ္ေတြ ကမၼ၀ါေတြ ရြတ္ဖတ္ေပးစရာမလုိဘဲ သကၤန္းသပိတ္ ရွာစရာ မလုိဘဲ ဘုရားကဧဟိ ဘိကၡ ငါ့ရွင္ ရဟန္း လာခဲ့ လုိ႔ ေခၚလုိက္ရုံနဲ႕ အလုိအေလ်ာက္ ၀ါေတာ္ ၆၀ ရ မေထရ္ၾကီးကဲ့ သပၸါယ္တင့္တယ္စြာ ဖူးေမွ်ာ္ရသည္။ ဘာဟိယဒါရုစိယ အမ်ိဳးသားသည္ ဘုရားနဲ႕ေတြ႕လုိ႕ တရားနာလုိက္ ရျခင္းေၾကာင့္ ရဟႏၱာျဖစ္သြားပါလ်က္ သကၤန္းပရိကၡရာ မရွိလုိ႕ ရဟန္းမျဖစ္လုိက္ရ။ ဘုရားကလဲ သူ႔ရဲ့အတိတ္က သကၤန္းလွဴခဲ့တဲ့ ဒါန မရွိခဲ့ေတာ့ ဧဟိ ဘိကၡဳေခၚခြင့္မရ၍ လမ္းမွာပဲ ႏြားမေခြ႕သတ္လုိ႕ေသရသည္။ ရဟႏၱာျဖစ္လွ်င္ လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀နဲ႕ ရပ္တည္ခြင့္မရ၊ ရဟန္းျပဳရင္ ျပဳ မျပဳလွ်င္ေတာ့ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရသည္။ ဘာဟိယဒါရုစိယ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ေရွးက၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ထုိေနရာမွာပဲ ဘီလူးမ ဟန္ေဆာင္ေသာ ႏြားမေခြ႕အသတ္ခံရသည္။ သကၤန္းမလွဴခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ရဟန္းျဖစ္ခြင့္မရလုိက္။ ဤသို႔အားျဖင့္ အလြယ္တကူ ရဟန္းျဖစ္ခြင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ခြင့္မ်ား ရလုိပါလွ်င္ သကၤန္းလွဴၾကပါေလ--
****************************** ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္ျခင္းဆုိတဲ့အလွဴဒါနသည္ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီး ေက်းဇူးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာျဖစ္သည္။ ထုိအလွဴကို လွဴသူတုိင္းက ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီးကို အားက် အမွတ္ရၾကပါလိမ့္မည္။ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးသည္ ထုံစံအတုိင္း သူေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းထားေသာ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းကို တစ္ေန႔ႏွစ္ၾကိမ္ အနည္းဆုံး ေရာက္သည္။ ေက်ာင္းသြားရင္လည္း လက္ဗလာခ်ည္း သြားေလ့သြားထ မရွိ၊ မနက္ပုိင္းသြားရင္ မနက္အတြက္ ရဟန္းသာမေဏမ်ားဘုန္းေပးႏုိင္တဲ့ အစားအစာမ်ား၊ ညေနပုိင္းသြားရင္လဲ ညေနပုိင္းအတြက္အေဖ်ာ္ရည္မ်ား ယူေဆာင္သြားေလ့ရွိသည္။စာထဲမွာေတာ့ ေက်ာင္းအမၾကီးလာရင္ ကုိရင္ငယ္ေလးေတြက ေက်ာင္းအမၾကီး လက္ထဲဘာပါလဲဆုိတာ ၾကည့္ၾကသတဲ့။ ထုိအျဖစ္ကုိသိေသာ အနာထပိဏ္၊ ၀ိသာခါတုိ႔သည္ ေက်ာင္းသြားတုိင္း လက္ဗလာ မသြားဟု ဆုိသည္။ ယခု အၾကိမ္ ၀ိသာခါေက်ာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္က ၀ါဆုိလျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ဘုရားနဲ႔ေတြ႔ တရားစကားမ်ား နာယူျပီး ေနာက္ေန႔မနက္အတြက္ ဘုရားအမွဴးရွိသံဃာမ်ား အိမ္ကို ဆြမ္းစားၾကြဖုိ႔ ပင့္ဖိတ္ခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ မုိးလင္းခ်ိန္ ကြ်န္းၾကီးေလးကြ်န္းလုံး မုိးအၾကီးအက်ယ္ ရြာသြန္းခ်ေလေတာ့သည္။ဘုရားခြင့္ျပဳခ်က္အရ ရဟန္းေတာ္ေတြ သကၤန္း(ေရစႏုပ္)မပါဘဲ ေရခ်ိဳးေနခ်ိန္၀ိသာခါ၏ တပည့္မ တစ္ေယာက္ ဆြမ္းစားခ်ိန္ေရာက္၍ ေက်ာင္းကို ရဟန္းေတြလာပင့္ေတာ့ "ရဟန္းတစ္ပါးမွ မေတြ႔ဘူး အ၀တ္မပါ တကၠဒြန္းေတြပဲ ေတြ႔ခဲ့တယ္"ဆုိျပီး ျပန္လာေလ၏။ ၀ိသာခါသည္ အသိလိမၼာရွိသူျဖစ္သည္ျဖစ္ရာကား မုိးရြာတုန္း အ၀တ္မပါဘဲ ေရခ်ိဳးေနၾကေသာ ရဟန္းေတြပဲျဖစ္မည္ဟု သိသျဖင့္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေက်ာင္းသုိ႔ သြားပင့္ခုိင္းျပန္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား သကၤန္းမ်ားယူေဆာင္ျပီး မိမိတုိ႔အသကအသက ေနရာမွာ သြားျပီး ေရခ်ိဳးျပီး စိုရႊဲေနေသာ ခႏၶာကို ေျခာက္ေသြ႕ေအာင္လုပ္ေနရသည္။ ေက်ာင္းမွာ ဘယ္ရဟန္းကိုမွ မေတြ႕ရဘဲ ျပန္သြားျပန္သည္။ ၀ိသာခါသည္ ဒီအျခင္းအရာကိုလည္း သိသည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေက်ာင္းသုိ႔လႊတ္ျပန္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာေတာ့ ဆြမ္းစားၾကြခ်ိန္တန္ျပီးျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းေတာ္အားလုံးသကၤန္းမ်ား ျပင္ဆင္ျပီး စုရုံးခုိင္းသည္။ ဘုရားရွင္၏ တန္ခုိးျဖင့္ ၀ိသာခါအိမ္ေပါက္ ေရာက္သြားသည့္ အခါ၀ိသာခါ အံ့ၾကရျပန္သည္။ ေစာေစာေလးကမွ မုိးအၾကီးအက်ယ္ ရြာထားသျဖင့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးသည္ ခါးေလာက္ ျမဳပ္ႏုိင္ေလာက္ ေအာင္ ေရေတြျဖင့္ လႊမ္းေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟန္းသံဃာအားလုံး သကၤန္းမ်ား ေရမစုိသည့္အျပင္ ေျခမ်က္စိေလးကိုေတာင္မွ ေရစုိထားတာ မေတြ႕ရေခ်။ ဘုရားႏွင့္ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆြမ္းကပ္ျပီး ေက်ာင္းအမၾကီးသည္ အရွင္ဘုရားအား တပည့္ေတာ္ ဆုလာဘ္ ၈ မ်ိဳး သနားခ်ီးေျမာက္ေတာ္ မူပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ အပ္စပ္ေသာဆုဆုိေတာင္းေစ ဟု ဘုရားခြင့္ျပဳေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေအာက္ပါဆုိ ဆု ၈ မ်ိဳးကုိေတာင္းသည္။ ဘုရားလည္း ခြင့္ျပဳသည္။ (၁)အသက္ထက္ဆုံး ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ၀ါဆုိသကၤန္းလွဴခြင့္ျပဳရန္ (၂)ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာၾကေသာ အာဂႏၱဳ ဧည့္သည္ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္ (၃)ခရီးသြား ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္ (၄)မနာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ ရဟန္းကို ျပဳစုလုပ္ေကြ်းေနေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္ (၅)မနာမက်န္းေသာ ရဟန္းအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴရန္ (၆)မနာမက်န္းျဖစ္ေသာ ရဟန္းအား ေဆးပစၥည္းမ်ား လွဴရန္ (၇)အျမဲမျပတ္ ဆန္ျပဳတ္ (ယာဂု)ဆြမ္းလွဴရန္ (၈)ရဟန္းမ (ဘိကၡဳနီမ)တုိ႔အား ေရသႏုပ္လွဴရန္ တုိ႔ျဖစ္သည္။ သကၤန္းလွဴရျခင္းေၾကာင့္ ေသခ်ာတဲ့ အက်ိဳးကေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား သကၤန္းအတြက္ မပူရ မပင္ပန္းရျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ရဟန္းအလုပ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လုပ္ႏုိင္သည္။ ထုိသကၤန္းက ထုိအသုံးျပဳေသာ ရဟန္းအား အရွက္ကိုလည္း ကာကြယ္မည္။ အခ်မ္း အပူေလ ေနစတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကိုလည္း ေဆာင့္ေရွာက္မည္။ မွည့္, ျခင္, ယင္, ပုိးမႊားစေသာ အႏၱရာယ္မွလည္း ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္သျဖင့္ ရဟန္းအလုပ္ကို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လုပ္ခြင့္ရမည္။ လွဴတဲ့သူမွာ တန္ျပန္အေနနဲ႕ ထုိအက်ိဳးမ်ားရရွိမည္။ သကၤန္းလွဴျခင္းေၾကာင့္ အသားေရလွပျခင္း၊ က်န္းမာျခင္း စတဲ့ကုသုိလ္၏ အက်ိဳးမ်ားအျပင္ အခ်ိန္အခါအေလ်ာက္ လွဴခြင့္ရသည့္အတြက္ ကာလဒါနျဖစ္သည္၊ ထုိအက်ိဳးကေတာ့ လုိတရ ပဲျဖစ္သည္။ အမ်ိဳသမီးမ်ား သကၤန္းလွဴျခင္းေၾကာင့္ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီး ပုိင္ဆုိင္သည့္ စိန္ေရႊရတနာေပါင္းစုံစီျခယ္ထားသည့္ ကုိးကုေဋတန္ မဟာလတာ ျမတ္တံဆာၾကီးကိုလဲ ပုိင္ဆုိင္ဦးမည္။ ေနာက္ဆုံး အာသေ၀ါကင္းကြာ ရဟႏၱာမၾကီးျဖစ္မည္။ အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ေတာ့ ဧဟိဘိကၡဳနဲ႕ ရဟႏၱာ ျဖစ္ခြင့္ရမည္။ ဘုရားလက္ထက္က ပဥၥ၀ဂၢီတုိ႔ ယသအမ်ိဳးေကာင္းသားတုိ႔သည္ ေရွးက သကၤန္းပရိကၡရာလွဴဒါန္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဘုရားနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သိမ္ေတြ ကမၼ၀ါေတြ ရြတ္ဖတ္ေပးစရာမလုိဘဲ သကၤန္းသပိတ္ ရွာစရာ မလုိဘဲ ဘုရားကဧဟိ ဘိကၡ ငါ့ရွင္ ရဟန္း လာခဲ့ လုိ႔ ေခၚလုိက္ရုံနဲ႕ အလုိအေလ်ာက္ ၀ါေတာ္ ၆၀ ရ မေထရ္ၾကီးကဲ့ သပၸါယ္တင့္တယ္စြာ ဖူးေမွ်ာ္ရသည္။ ဘာဟိယဒါရုစိယ အမ်ိဳးသားသည္ ဘုရားနဲ႕ေတြ႕လုိ႕ တရားနာလုိက္ ရျခင္းေၾကာင့္ ရဟႏၱာျဖစ္သြားပါလ်က္ သကၤန္းပရိကၡရာ မရွိလုိ႕ ရဟန္းမျဖစ္လုိက္ရ။ ဘုရားကလဲ သူ႔ရဲ့အတိတ္က သကၤန္းလွဴခဲ့တဲ့ ဒါန မရွိခဲ့ေတာ့ ဧဟိ ဘိကၡဳေခၚခြင့္မရ၍ လမ္းမွာပဲ ႏြားမေခြ႕သတ္လုိ႕ေသရသည္။ ရဟႏၱာျဖစ္လွ်င္ လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀နဲ႕ ရပ္တည္ခြင့္မရ၊ ရဟန္းျပဳရင္ ျပဳ မျပဳလွ်င္ေတာ့ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရသည္။ ဘာဟိယဒါရုစိယ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ေရွးက၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ထုိေနရာမွာပဲ ဘီလူးမ ဟန္ေဆာင္ေသာ ႏြားမေခြ႕အသတ္ခံရသည္။ သကၤန္းမလွဴခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ရဟန္းျဖစ္ခြင့္မရလုိက္။ ဤသို႔အားျဖင့္ အလြယ္တကူ ရဟန္းျဖစ္ခြင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ခြင့္မ်ား ရလုိပါလွ်င္ သကၤန္းလွဴၾကပါေလ--
(သီတဂူစတား )
ေမတၱာျဖင့္မွ်ေဝသူ
ေရႊညာသား(နတ္စဥ္ကန္)
ေမတၱာျဖင့္မွ်ေဝသူ
ေရႊညာသား(နတ္စဥ္ကန္)
No comments:
Post a Comment